زندگی نامه فردوسی شاعر بزرگ ایران زمین

همه ما بارها گوشه هایی از شاهنامه را مطالعه نموده و تا حدودی با این اثر حماسی ماندگار آشنایی داریم، در این مقاله قصد داریم به بررسی زندگی نامه فردوسی شاعر و سراینده شاهنامه بپردازیم و آنچه را که لازم است در رابطه با بزرگترین حماسه سرای ایرانی بدانید بیان نماییم. تا پایان این مقاله همراه ما باشید و از مطالب ذکر شده در رابطه با زندگی ابوالقاسم فردوسی، شاعر بنام و بزرگ کشورمان آشنا شوید.

زندگی نامه فردوسی و معرفی آثار و اشعار وی :

ابوالقاسم فردوسی توسی ملقب به حکیم توس یا حکیم سخن، سراینده شاهنامه، بزرگترین حماسه ملی ایران و باعث افتخار همه ایرانیان است. از این رو آشنایی با زندگی نامه فردوسی و همچنین سروده های وی برای همه ما قابل توجه و لازم است. فردوسی در سال ۳۱۹ خورشیدی در خراسان در روستای باژ که از توابع شهرستان توس بود، دیده به جهان گشود و در سال ۳۹۷ خورشیدی فوت کرد. البته لازم است که بدانید نظرات متفاوتی در رابطه با سال تولد فردوسی مطرح گردیده است که معتبرترین آنها ۳۱۹ خورشیدی یا ۳۲۹ هجری قمری است. این شاعر گرانقدر را همه ما به نام ابوالقاسم فردوسی می شناسیم اما باید بدانید که ابوالقاسم کنیه و فردوسی لقب وی است اما متاسفانه اطلاعات جامعی در رابطه با نام و نام خانوادگی وی در دسترس نیست اما  در برخی از نسخه های دست نویس شاهنامه می توان نام های منصور، احمد و حسن را به عنوان نام این شاعر گرانقدر مشاهده نمود اما آنچه که از اهمیت زیادی برخوردار است این نکته است که در همه جای دنیا این شاعر را به نام ابوالقاسم فردوسی می شناسند، ما نیز به همین نام بسنده می کنیم.

ابوالقاسم فردوسی در زمان فرمانروایی سامانیان و غزنویان زندگی می کرده و یافته ها به این معناست که از سنین جوانی شروع به سرودن شعرهای حماسی نموده اند. البته مورخان و پژوهشگران بر این باورند که فردوسی زمانی به سرودن اشعار پرداخته است که به شناخت کلی از محیط پیرامون و همچنین جهان بینی یکسانی رسیده بود. سرودن شاهنامه را می توان در سن سی سالگی فردوسی دانست. البته آثار فراوان دیگری را نیز مربوط به فردوسی می دانند که بین محققان و پژوهشگران در صحت اینکه این آثار مربوط به فردوسی باشند اختلاف نظر وجود دارد. شاهنامه را می توان بزرگترین و پرآوازه ترین سروده فردوسی دانست که در طی عمر فردوسی بارها توسط خودش ویرایش شده است. شاهنامه را می توان بزرگترین حماسه ملی ایرانی دانست که توسط ابوالقاسم فردوسی سروده شده است. اغلب محققان فردوسی را مسلمان و شیعه می دانند اما برخی بر این باورند که وی مسلمان بوده است اما او را سنی می خوانند. فردوسی در سال ۴۱۱ هجری از دنیا رفته است و در باغ خودش درون شهر طابران توس به خاک سپرده شده است. اما طی گذشت سالها بارها آرامگاه وی تخریب و دوباره ساخته شده است که این تخریب ها ناشی از شیعه بودن فردوسی و ناراحتی برخی از دین و مذهب فردوسی بوده است. با این تفاسیر لازم است که بدانید نام و آوازه فردوسی در سراسر دنیا پیچیده و ستوده شده است و شاهنامه فردوسی به بسیاری از زبان های زنده دنبا ترجمه شده است و تندیس های بسیاری از وی تهران، کرمانشاه، دانشگاه تهران، دانشگاه فردوسی مشهد و همچنین در پاریس، رم، تاجیکستان و…ساخته شده است که کهن ترین این تندیس ها را می توان، تندیس باغ نگارستان نامید. در سال ۱۳۱۳ جشن هزاره فردوسی به مناسبت هزارمین سال زایش فردوسی در تهران، توس و دیگر شهرها با حضور افراد سرشناس و ایران شناسان که از هفده کشور دنیا حضور داشتند برگزار شد. همچنین روز بیست و پنجم اردیبهشت روز بزرگداشت فردوسی نامیده شده است که هر ساله در این روز آیین هایی در رابطه با بزرگداشت فردوسی و شاهنامه برگزار می گردد.

اثر حکیم ابوالقاسم فردوسی

مهمترین اثر حکیم فردوسی شاهنامه وی می باشد که خلق این اثر در تاریخ فرهنگ و ادبیات ایرانی فراتر از هزاران کتاب می باشد و دارای ۶۰ هزار بیت می باشد که این اثر منظوم در رابطه با ۳ دوره تاریخی، اساطیری و پهلوانی است و موضوعاتی همچون شر و خیر، بد و نیک و باطل و حق در اثر فردوسی دائما در نبرد با یکدیگر می باشند.

شاهنامه نمادی از هویت ملی و فرهنگ کشورمان ایران می باشد. افسانه ها و قهرمانان ملی در این اثر بی نظیر فردوسی در واقع متولد می گردند و با فساد و بد خویی به مبارزه بر می خیزند. این اشعار در طول سال های متمادی باعث حفظ فرهنگ و سنت ایرانیان شده است و از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است.

حکیم ابوالقاسم فردوسی در اختتامیه اثر خود به توصیف آن به زیبایی تمام پرداخته است و از دیدگاه او این اثر فاخر، اثر استواری از سنت و فرهنگ ایران زمین هست که همانند کاخ بزرگی سبب صلابت فرهنگ پارسی را حفظ می کند و در بخشی از شاهنامه خود به مدت زمان نگارش اثر و تلاش های زیادش در این مدت اشاره می کند.

بسی رنج بردم در این سال سی             عجم زنده کردم بدین پارسی

پی افکندم از نظم کاخی بلند                     که از باد و باران نیابد گزند

لازم است بدانید مهم بودن این اثر فردوسی تنها به خاطر وجهه ادبی آن نمی باشد، در واقع شاهنامه را می توان به عنوان شناسنامه مکتوب اجداد ایرانیان معرفی کرد و با مطالعه عمیق بر روی این اثر می توان ارزش فرهنگی و تمدن ایران باستان را دریافت.

نام این مجموعه را حکیم ابوالقاسم فردوسی برای اثرش انتخاب نکرده است بلکه پس از وفاتش و به خاطر بازگو کردن سلطنت پادشاهان دوره های متعدد ایران این اسم شاهنامه بر روی اثر فردوسی گذاشته شده است.

تا حدودی با زندگی نامه فردوسی آشنا شدید، مطمئنا آشنایی با زندگی نامه مشاهیر ایرانی برای همه ما شیرینی و لذت بخش است.  در ادامه از شما دعوت می کنیم به مطالعه شعری زیبا از سروده های ابوالقاسم فردوسی در رابطه با ایران بپردازید.

ندانی که ایران نشست   منست    جهان سر به سر  زیر  دست ِ منست

هنر   نزد  ایرانیان  است و  بـــس   ندادند   شـیر    ژیان     را    بکــس

همه   یکدلانند   یـزدان   شناس     بـه   نیکـی  ندارنـد  از  بـد   هـراس

دریغ است ایـران که ویـران شــود        کنام     پلنگان   و  شیران    شــود

چـو ایـران نباشد  تن  من مـبـاد     در این بوم و بر زنده یک تن مباد

همـه روی  یکسر  بجـنگ  آوریــم    جــهان بر   بـداندیـش   تنـگ آوریم

همه سربسر تن به کشتن دهیم   بـه از آنکه  کشـور به دشمن دهـیم

چنین  گفت  موبد   که مرد   بنام    بـه از زنـده  دشمـن بر او  شاد  کام

اگر  کُشــت  خواهــد  تو را روزگــار      چــه  نیکــو تر  از  مـرگ  در کـــار زار

امیدواریم از مشاهده زندگی نامه فردوسی شاعر و حماسه سرای بزرگ و نامی ایران لذت برده باشید. پیشنهاد می کنیم به بخش شعر و ادبیات مراجعه نموده و از دیگر مطالب در رابطه با شاعران بزرگ کشورمان و همچنین اشعاری از آنها دیدن فرمایید. موفق باشید.