معنی شعر ستایش خدا (پروین دولت آبادی)

منبع: دانش‌چی

147

1399/11/4

08:56


معنی و مفهوم شعر ستایش خدا فارسی پایه چهارم از پروین دولت آبادی

معنی شعر ستایش خدا (پروین دولت آبادی)

در این پست، معنی و مفهوم ستایش خدا از پروین دولت آبادی را برای شما دوستان عزیز آماده کرده ایم. با دانشچی همراه باشید.

معنی شعر ستایش خدا

 به مادر گفتم: آخر این خدا کیست؟
که هم در خانه‌ی ما هست و هم نیست

معنی: به مادرم گفتم: این خدایی که هم در خانه ما حضور دارد و هم او را نمی بینیم (انگار نیست) چه کسی است؟

 

تو گفتی مهربان‌تر از خدا نیست
دمی از بندگان خود جدا نیست

معنی: تو به من گفتی: این خدا کسی است که هیچ جا نمی توانی مهربان تر از او پیدا کنی! محال است که یک لحظه از بندگانش جدا شود و آن ها را به حال خود رها کند! (بلکه هر لحظه مراقب آنهاست و به تمام رفتارهای آنها آگاه است)

 

چرا هرگز نمی آید به خوابم؟
چرا هرگز نمی گوید جوابم؟

معنی: چرا هیچ وقت خدا را در خوابم نمی بینم؟ چرا هر وقت سوالی می پرسم او جواب من را نمیدهد؟

 

نماز صبحگاهت را شنیدم
تو را دیدم خدایت را ندیدم.

معنی: من هنگامی که نماز صبح می خوانی، صدایت را شنیدم که با خدا صحبت می کردی اما هیچ خدایی را در مقابلت ندیدم.

 

به من آهسته مادر گفت : فرزند!
خدا را در دل خود جوی، یک چند

معنی: مادرم آرام به من گفت: فزرندم! خدا را یک لحظه در دل خودت جستجو کن نه در بیرون.

 

خدا در رنگ و بوی گل، نهان است
بهار و باغ و گل از او نشان است

معنی: خدا را می توانی در رنگ و بوی گل ها و بهار و باغ های زیبا پیدا کنی چرا که همه این پدیده ها را خداوند آفریده و همه مخلوقات، نشانی از خداوند هستند. (که با دیدنشان می توان پی به وجود خدا برد)

 

خدا در پاکی و نیکی‌است، فرزند!
بود در روشنایی ها، خداوند.

معنی: فرزندم! خداوند از آن جهت که پاک و منزه است، در همه پاکی ها و نیکی ها وجود دارد. خدا را می توانی در روشنایی نور حق پیدا کنی.

 

اختصاصی-دانشچی

مطالب مشابه


نظرات


تصویری


ویدئو