او و بچه‌هایش در هر ۱۲ هفته این فصل طوری بازی کرده‌اند که انگار مسابقه مرگ و زندگی است. به همین دلیل هم این تیم خیلی سخت و کم تن به شکست می‌دهد؛ فعلا فقط دو بار. سایپایی که عصر شنبه استقلال را برد، هفته اول لیگ هم از پرسپولیس مساوی گرفته بود. بنابراین یک‌چهارم امتیازات این تیم (۴ از ۱۶) از جدال با سرخابی‌های پرمهره تهران به‌دست آمده. آیا این قابل تقدیر نیست؟ سایپا حتی چرک و ضد فوتبال هم بازی نمی‌کند. در این تیم اندیشه‌های فنی و تاکتیکی قابل رویت است، اما اجازه بدهید اعتبار اصلی را همچنان به دل و جرات و جوان‌گرایی سایپا بدهیم. هفته گذشته و در جریان پیروزی ۲ بر یک سایپا برابر ذوب‌آهن گل دوم نارنجی‌ها را بازیکنی به نام امیرعلی صادقی زد که فقط ۱۹ سال دارد. سایپا روی کاکل چنین جوانانی می‌چرخد؛ بازیکنانی که مربیان بزرگ و میلیاردی لیگ هم شجاعت بازی دادن به آنها را ندارند. ابراهیم صادقی مصر است که به او اعتماد کنند و فرصت بدهند تا از سایپا یک باشگاه بازیکن‌ساز بسازد؛ چیزی شبیه آژاکس در تهران. خیلی رویایی است، اما کاش این اتفاق رخ بدهد و بچه‌های جنوب‌شهر پایتخت شلوغ، مجالی برای عرضه استعدادهای‌شان بیابند.
