حضور در مسابقات جهانی تنها حسرت زندگی ام بود

41

1399/12/9

16:15


شانزدهمین دوره از رقابت های لیگ برتر هندبال زنان هفته گذشته با قهرمانی تیم اشتاد سازه به پایان رسید. در حاشیه مسابقه فینال شیدا فلاحی، کاپیتان تیم ملی هندبال زنان ایران و بازیکن گوش چپ تیم ملی بعد از ۲۰ سال فعالیت در هندبال بعد از بالا بردن جام قهرمانی با تیم اشتاد سازه، از دنیای ورزش قهرمانی خداحافظی کرد. در این بازی شیدا اشک ریخت و زمین هندبال را بوسید تا از این به بعد کفش هایش را بیاویزد و در دور جدید فعالیت ورزشی اش به عنوان مربی در این رشته فعالیت کند. خیلی ها در طول این سال ها از ورزش قهرمانی خداحافظی کردند اما کاپیتان تیم ملی سرنوشت جالبی داشت.

حضور در مسابقات جهانی تنها حسرت زندگی ام بود

به گزارش بهداشت نیوز،  شیدا فلاحی، بازیکن ۳۴ ساله تیم اشتاد سازه درخصوص مسابقات لیگ به خبرنگار «ایران» گفت: «امسال شرایط به خاطر شیوع کرونا متفاوت از سال های گذشته بود با وجود این سطح مسابقات خیلی بالا بود و این قهرمانی بسختی به دست آمد. مسابقات به دلیل کرونا به صورت متمرکز برگزار شد و باید پیش از برگزاری مسابقات تست کرونا می دادیم با وجود این، توانستیم این مسابقات را به سلامت پشت سر بگذاریم. ۸ تیم در لیگ برتر حضور داشتند و توانستیم از عنوان قهرمانی مان در سال گذشته دفاع کنیم.»
 
او درخصوص مشکلات هندبال بانوان بیان داشت: «تیم ملی در رده بزرگسالان فعال بوده اما امسال به خاطر کرونا هیچ مسابقه ای برگزار نشد. باشگاه های ما امسال به خاطر کرونا نتوانستند در مسابقات جام باشگاه های آسیا حاضر شوند. ما در رده های پایه مشکلات مالی داریم و متاسفانه تیم های نوجوانان و جوانان مان به مسابقات اعزام نمی شوند که این موضوع به هندبال کشورمان ضربه می زند. در آخرین دوره مسابقات آسیایی انتخابی جهانی ۲۰۱۹ در ژاپن حضور یافتیم و ششم شدیم که این بهترین عنوان برای تیم ملی بانوان در مسابقات بین المللی بود.»
 
کاپیتان تیم ملی هندبال با اشاره به این موضوع که در این مسابقات با اختلاف ۵ گل به استرالیا باختیم و از صعود به مسابقات جهانی محروم شدیم، افزود: «ما تنها ۵ گل با صعود فاصله داشتیم و این بزرگترین حسرت زندگی ورزشی ام بود. ما پتانسیل حضور در  مسابقات جهانی را داشتیم و تیم ملی بسیار خوبی بود و بازیکنان خوبی داشت. من از ۱۴ سالگی هندبال را شروع کردم و پیشنهادهایی از تیم جمهوری آذربایجان داشتم و می توانستم به عنوان نخستین بازیکن تیم ملی بانوان لژیونر شوم اما این اتفاق نیفتاد. اگر لژیونر می شدم مسیر زندگی ام تغییر می کرد اما این گونه نشد. حالا تصمیم دارم هرچیزی که در دوران بازیگری به آن نرسیدم در دوران مربیگری ام برسم.»
 
او در پاسخ به دلایل لژیونر نشدنش گفت: «یک گروهی بودند که مانع از این کار شدند. این گروه از اطرافیان فدراسیون هندبال بودند و به من می گفتند که اگر لژیونر شوی، نمی توانی به ایران برگردی! ۲۰ سال از این موضوع گذشته و در آن زمان لژیونر شدن مد نبود و مثل الان نیست که بانوان ما بدون هیچ موانعی لژیونر شوند. پس از حضور در هندبال بلافاصله به تیم ملی دعوت شدم و به مدت ۲۰ سال بازیکن تیم ملی بزرگسالان بودم. آن زمان تیم های بانوان در رده های پایین تیم ملی نداشت و تنها تیم ملی بزرگسالان بود و از ۱۴ سالگی به عضویت تیم ملی بزرگسالان درآمدم.»
 
فلاحی بیان داشت: «بزرگترین دردسر بانوان نادیده گرفته شدن است و بانوان خیلی دیر شناخته می شوند و علاوه بر این اسپانسرها کمتر از ورزش بانوان حمایت می کنند. بازی فینال لیگ هندبال برای نخستین بار پخش زنده داشت و از آپارات فدراسیون پخش شد این بی سابقه بود. این اتفاق بزرگی بود چرا که بعد از رسانه ای شدن، اسپانسرها به حضور در مسابقات راغب می شوند. ما برای دیده شدن نیاز به پخش زنده مسابقات داریم. تیم ملی از سال ۲۰۰۸ مجوز حضور در مسابقات آسیایی را به دست آورد و پیش از آن تیم ملی تنها در مسابقات کشورهای اسلامی شرکت می کرد که البته هر سال یکبار در ایران برگزار می شد.»
 
کاپیتان تیم ملی هندبال درخصوص واکنش ها به خداحافظی اش این گونه صحبت کرد: «با استوری ها و متن هایی که در فضای مجازی دیدم، معلوم است که خیلی ها بازی و مراسم خداحافظی را دیده بودند. پس از خداحافظی حس عجیبی از تمامی مردم ایران گرفتم. در آن زمان اینستاگرامم منفجر شد و این بی سابقه بود. هر کسی که می شناختم و نمی شناختم نسبت به خداحافظی من واکنش نشان داد و ناراحت بود. من توسط خیلی از آدم ها اسطوره خطاب شدم و این برای من خیلی مهم است. همه من را اسطوره خطاب کردند و این برای من ارزش بسیاری دارد.»
 
او درخصوص آینده این گونه صحبت کرد: «حقیقتا می توانستم تا ۵ سال دیگر هم بازی کنم اما تصمیم گرفتم خداحافظی کنم و جا را برای جوانان باز کنم. مدرک درجه یک مربیگری هندبال را هم دارم. امید دارم در مربیگری هم مثل دوران بازیکنی، روزهای روشنی در انتظارم باشد.»
منبع: روزنامه ایران

مطالب مشابه


نظرات


تصویری


ویدئو