به طور کلی کایوت که بدان گرگ صحرایی هم گفته می شود در داستان های فولکور سرخ پوستان هم وجود دارد که اگرچه بیشتر ارجاعات به این ایزد در داستان های مردم جنوب غرب آمریکای شمالی یافت می شوند اما در داستان های تامی اقوام سرخ پوست از آن یاد شده و از آنجایی که شباهت زیادی به حیوان گرگ دارد در ادامه به خصوصیات و ویژگی های آن می پردازیم.
آشنایی با حیوان کایوت
بهتر است بدانید کایوت که بدان گرگ صحرایی هم گفته می شود پستانداری از راسته گوش خواران و رده سگ سانان می باشد که بومی آمریکای شمالی و مرکزی است. در واقع کایوت خز قهوه ای و زرد و یا قهوه ای و خاکستری دارد که اغلب اوقات خز زیر شکم جانورسفید رنگ است و همچنین دارای بینی سیاه و چشم هایی زرد با دمی پشمالو خواهد داشت. در واقع کایوت های دشتی وزنی حدود ۱۰ کیلوگرم دارند و اغلب وزن کایوت های کوهی به ۲۵ کیلوگرم هم می رسد. کایوت ها شکارچیانی شبرو هستند و تنها شکار می کنند و اصولا امکان شکار چهارپایان بزرگ مانند گاو و گاومیش و امثال آن ها را ندارند. توجه داشته باشید که نام علمی کایوت ها به معنی پارس سگ است و آن ها دارای پوزه هایی کشیده باریک با چشم هایی زرد یا کهربا، گوش هایی راست، بدنی لاغر پوشیده از خز ضخیم و دم های کرکی بلند خواهند بود.
سبک زندگی کایوت ها:
کایوت های وحشی اغلب حیواناتی فوق العاده هوشیار هستند و از حس بویایی، شنوایی و بینایی بسیار قوی برخوردار می باشند. کایوت ها در واقع موجوداتی منزوی هستند و محل قلمرو خود را با ادرار مشخص می کنند و در طول فصل زمستان اغلب اجتماعی خواهند شد. در طول ماه های سرد سال آن ها با هم متحد می شوند و گروه های شکار را برای جستجوی آسان غذا تشکیل می دهند. در واقع این شکارچیان شبانه هستند و یعنی روز ها می خوابند و شب ها به شکار می روند. جالب است بدانید که کایوت ها برای گزارش موقعیت مکانی خود زوزه می کشند و همچنین از صداهای دیگر برای برقراری ارتباط استفاده می کنند. اگر صدای پارس سگ مانند به گوش برسد یعنی اضطراب و تهدید، اگر ناله و زاری کنند یعنی به هم سلام داده اند و معمولا زوزه می تواند به این معنی باشد که طعمه های بزرگی پیدا کرده اند یا پیامی در مورد محل خود دریافت کرده اند.
تغذیه حیوان کایوت:
جالب است بدانید که کایوت ها در مورد غذا چندان گیرا نیستند و اعتقاد بر این است که آن ها اغلب گوشت خوار می باشند و همچنین گیاهان را مصرف می کنند. معمولا کایوت ها دوست دارند شکار بچه های کوچک مانند جوندگان، خرگوش ها، ماهی ها و قورباغه ها را انجام دهند و همچنین می توانند لاشه بخورند و یا پس از دیگر شکارچیان غذا بخورند. تنقلات، حشرات، میوه ها و گیاهان اگر دسته ای از گربه ها جمع شده باشند می توانند شکار بزرگی انجام دهند. معمولا کایوت ها طعمه های خود را با استفاده از حس بویایی عالی خود ردیابی خواهند کرد و از استقامت خود برای تعقیب طعمه در فواصل طولانی برای مدت طولانی استفاده می کنند و زمانی که قربانی خسته شد ضربه اصلی را وارد می کنند. در فصول خشک سال آن ها ممکن است سعی کنند یک مخزن آب حفر کنند و یا مشروبات الکلی برای گاو پیدا کنند. پوشش گیاهی که بر روی حیوانات می خورند دارای مقداری ذخیره رطوبت است. توجه داشته باشید که کایوت های شهری اغلب از استخر های شنا، کاسه های آب سگ، استخر ها و خطرات آب در زمین های گلف و سایر منابع رطوبت آبخوان انسان استفاده می کنند. همچنین در میان مردم کایوت حیله گر آفتابی محسوب می شود که می تواند دام و حیوانات خانگی را از بین ببرد. در شهر ها نیز کایوت حیوانات اهلی مانند گربه و سگ های کوچک را شکار می کند و اغلب سعی در مرتب کردن سطل زباله در سطل های مختلف دارد.
زیستگاه کایوت ها:
توجه داشته باشید حیوانات خز خاکستری، قرمز، سفید یا قهوه ای دارد که اغلب رنگ آن ها به محل زندگی آن ها بستگی خواهد داشت. معمولا کایوت ها در آمریکای شمالی زندگی می کنند و در دشت ها و کوه ها پرسه می زنند و به ندرت پیش می آید که در جنگل سکونت داشته باشند. در واقع محل اقامت مورد علاقه حیوان کایوت صحراهای کانادا، ایالات متحده، مکزیک و آمریکای مرکزی است که با گسترش بشر به مناطق روستایی کایوت ها برای یافتن غذا مجبورند خود را با زندگی شهری وفق دهند. بهتر است بدانید که امروزه ساکنان نیویورک، فلوریدا و لس آنجلس دیگر از ظاهر کایوت ها در خیابان تعجب نمی کنند. کایوت ها را می توان موجوداتی بسیار سریع دانست که با این حال بیشتر کایوت ها هرگز انسان ها را ندیده اند و آن ها توانایی دارند به حدود ۶۴ کیلومتر در ساعت برسند و شناگران و پرشگران عالی هم خواهند بود.
تولید مثل و طول عمر کایوت ها:
بهتر است بدانید که ماده های حیوان کایوت نسبت به نر ها از جرم بیشتری برخوردار هستند و در برخی از موارد کایوت ها با تربیت بیش از یک فرزندان در کنار هم اتحاد های طولانی مدت را ایجاد خواهند کرد و گاهی اوقات تا زمانی که زنده هستند با هم می مانند. همچنین فصل جفتگیری آن ها از فوریه تا مارس نیز ادامه دارد. معمولا در ابتدای فصل جفت گیری چندین مرد تنها در اطراف ماده جمع می شوند تا از او خواستگاری کنند اما او فقط با یکی از آن ها رابطه برقرار می کند و معمولا نر و ماده پیش از جفت گیری مدتی را با هم می گذرانند. جالب است بدانید که دوران بارداری حیوان کایوت ها معمولا آوریل و مه است که غذایی زیادی وجود دارد و مدت زمان تحمل بچه حدود ۶۳ روز خواهد بود. تعداد بچه ها از سه تا دوزاده نفر است و اغلب اندازه بچه بزرگ بستگی به محل زندگی آن ها دارد. مناطقی که کایوت زیادی دارد بچه کوچک تر خواهد بود و در مقابل در مناطقی که کایوت ها کمتر هستند اندازه بچه هم بزرگ تر خواهد بود. در واقع هر دو شریک در مراقبت از جوانان شرکت می کنند و مادر به مدت پنج تا هفت هفته کودک را با شیر تغذیه خواهد کرد و پس از گذشت سه هفته آن ها شروع به خوردن غذای نیمه مایع می کنند که نر آن را فراهم می کند و بیرون می ریزد.
در واقع یک پدر دلسوز تمامی وقت خود را برای ماده و بچه حمل می کند و به محافظت در برابر شکارچیان کمک خواهد کرد. توجه داشته باشید ماده تا زمانی که چشمانش باز نشود تقریبا ۱۲ روز است و در شش ماهگی کایوت های جوان به اندازه کافی بالغ و دارای دندان هایی دائمی خواهند بود و از این زمان به بعد ماده به فرزندان خود یاد می دهد که برای خود به دنبال غذا بگردند. با این عمل به تدریج خانواده پراکنده می شود و تا پاییز توله سگ ها به عنوان یک قاعده به تنهایی شکار می کنند و در طول سال آن ها راه خود را طی می کنند و قلمرو خود را با ادرار مشخص خواهند کرد. در واقع حیوانات ۲۲ ماه آماده جفت گیری هستند و کایوت حیوانات همچنین می تواند با سگ ها جفت گردد.
