شعر درختکاری از عباس یمینی شریف
به دست خود درختی می نشانم
با دستان خودم یک درخت میکارم
به پایش جوی آبی می کشانم
به پای درختم آب میریزم
کمی تخم چمن بر روی خاکش
مقداری تخم چمن روی خاکش
برای یادگاری می فشانم
برای یادگای میریزم
درختم کم کم آرد برگ و باری
درختی که کاشتم کم کم بزرگ میشه و برگاش جوانه میزنه
بسازد بر سر خود شاخساری
و برای خود شاخه های زیادی میسازد
چمن روید در آنجا سبز و خرم
چمن هم کنار درخت سبز میشو
شود زیر درختم سبزه زاری
زیر درختی که کاشتم سبز میشه از چمن ها
به تابستان که گرما رو نماید
در فصل تابستان با ظاهر شدن گرما
درختم چتر خود را می گشاید
درختی که کاشتم شاخه هاش مثل چتر پهن میشه
خنک می سازد آنجا را ز سایه
زیر درخت با سایه ای که ایجاد کرده خنک میشه
دل هر رهگذر را می رباید
دل هر کسی که از آنجا گذر کند را میبرد
به پایش خسته ای بی حال و بی تاب
زیر سایه درخت هر خسته و ناتوانی
میان روز گرمی می رود خواب
در میان گرمای روز میخوابد
شود بیدار و گوید : ای که اینجا
و زمانی که بیدار میشود میگوید
درختی کاشتی روح تو شاداب
کسی که اینجا این درخت را کاشتی همیشه شاداب باشی
معنی شعر درختکاری کلاس دوم
