10 انشا درمورد ماه شعبان مناسب برای تمامی پایه ها

اگر به دنبال انشا با موضوع ماه شعبان هستید، این مقاله را از دست ندهید. انشاهایی که در ادامه خواهید دید برای تمتمی پایه های تحصیلی مناسب هستند. امیدواریم بهره کافی را ببرید.

انشا با موضوع ماه شعبان

ماه شعبان ماهی است منسوب به پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) که خود می فرمودند: «شعبان ماه من است و رمضان ماه امت من‎‎؛ و می فرمودند خدای ببخشاید و بیامرزد او را که با پاس داشتن حق ماه، من مرا یاری کند».

ماه شعبان یکی از سه ماه پر فضیلتی است که هر انسان مؤمنی می تواند از آن برای نزدیک شدن به خداوند و پیامبر او یاری جوید و خود را در چشمه سار این ماه، پاک نماید و به سوی کمال رود و این سخن مولای متقیان امام علی (علیه السلام) را درباره این ماه پر فضیلت به کار بندد که فرمودند:

«از آن روز که پیام پیامبر (صلی الله علیه و آله) را درباره شعبان شنیده ام هرگز روزه آن ماه را از دست نداده ام و اگر خدا بخواهد هرگز نیز آن را از دست نخواهم داد».

از پیامبر گرامی اسلام نیز نقل است که آن حضرت این ماه را روزه می داشت و به ماه رمضان وصل می کرد و می فرمود: «شعبان ماه من است هر که یک روز از این ماه را روزه بدارد بهشت بر او واجب می شود»

و از حضرت امام صادق (علیه السلام) نیز نقل است که چون ماه شعبان فرا می رسید حضرت امام سجاد اصحاب خود را جمع می کرد و می فرمود: «ای گروه اصحاب من می دانید این چه ماهی است، این ماه شعبان است و حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) می فرمود:

شعبان ماه من است پس روزه بدارید این ماه را برای محبت پیغمبر خود و تقرب به سوی پروردگار خود که از پدرم حسین (علیه السلام) شنیدم که فرمود: از پدرم امیرالمؤمنین شنیدم که هر که ماه شعبان را برای محبت پیغمبر خود تقرب به سوی خدا دوست بدارد خدا او را نزدیک گرداند به کرامت خود در روز قیامت و بهشت را بر او واجب نماید».

انشا درباره ماه شعبان

ماه شعبان یکی از سه ماه پر فضیلتی است که هر انسان مؤمنی می تواند از آن برای نزدیک شدن به خداوند و پیامبر او یاری جوید. شب و روز اول ماه شعبان از جمله روزهای پر فضیلت این ماه است و روزه این روز دارای فضیلت و ثواب بی شماری است.

از حضرت صادق (علیه السلام) روایتی است که هر که روزه بگیرد روز اول ماه شعبان را بهشت بر او واجب می شود». از جمله فضایل ماه شعبان وجود مولودهای مبارک این ماه است. سوم شعبان روز میلاد حضرت امام حسین (علیه السلام) و چهارم میلاد حضرت ابوالفضل (علیه السلام) و پنجم شعبان میلاد پر برکت امام سجاد (علیه السلام).

نیمه شعبان نیز شب و روزی است که به راستی شأن و شرافت و قدر و منزلت بسیار بالایی دارد و روز میلاد حضرت امام زمان (عج) است.

نیمه این ماه پر فضیلت بنا بر روایات گوناگون یکی از شبهای قدر است که به احیای آن سفارش بسیار زیادی شده است. از امام جعفر صادق (علیه السلام) روایت است که از حضرت امام محمد باقر (علیه السلام) از فضیلت شب نیمه شعبان سؤال شد؛ ایشان فرمودند:

«آن شب افضل شب هاست بعد از لیله القدر در آن شب عطا می فرماید خداوند به بندگان فضل خود را و می آمرزد ایشان را به من و کرم خویش پس سعی و کوشش کنید در تقرب جستن به سوی خدای تعالی در آن شب، پس آن شبی است که خدا قسم یاد کرده است به ذات مقدس خود که دست خالی برنگرداند سائلی را که به درگاه او آمده است»

تحقیق درمورد ماه شعبان

انشا کوتاه درمورد ماه شعبان

امام حسین (ع) در سوم شعبان سال چهارم هجرت در شهر مدینه به دنیا آمد. پدر بزرگوار ایشان امیر المؤمنین على (علیه السلام) و مادر ایشان حضرت فاطمه (علیها السلام) سید زنان اهل عالم است.

در روز میلاد امام حسین (ع)، ایشان را به محضر رسول اکرم (ص) آوردند. پیامبر (ص) هم به امر الهی او را به نام فرزند هارون، «حسین» خواند؛ نامی که معرب نام عبری «شَبیر»، نام پسر کوچک‌ تر هارون، جانشین موسی (ع) بود.

سالیان خوش کودکی حسین (ع) به زودی به پایان رسید. حدوداً هفت ساله بود که رسول خدا (ص) از دنیا رفت. هنوز مراسم دفن پیامبر (ص) انجام نشده بود که فتنه‌ها برای دستبرد به «ولایت امر»، ظهور کرد. حتی فدک به وسیله حکومت وقت به زور گرفته شد.

امام حسین (ع) همچنین هفت ساله بود که مادر خود را نیز بر اثر جراحات و صدمات وارده از غائله بیعت، از دست داد. این دوران مصادف با زمان حکومت خلفای سه گانه بود.

امام حسین شجاع ترین امت حضرت محمد (ص) بود و شجاعت حضرت محمد (ص) و حضرت على (ع) در ایشان جمع بود. ایشان در دوران حیات خود شجاعت های بسیاری از خود نشان دادند اما در نهایت در روز دهم محرم سال 61 هجرى، در سن 57 سالگى در کربلا به شهادت رسید.

مرقد ایشان و برادر فداکارش ابوالفضل و فرزندان و یارانش در شهر کربلا در عراق قرار دارد.

انشا درمورد ماه شعبان برای ابتدایی

روز سوم ماه شعبان، سالروز ولادت امام حسین (ع) است. امام حسین (ع) در شهر مدینه به دنیا آمد. پدر بزرگوار ایشان امام على و مادر ایشان حضرت فاطمه، سید زنان اهل عالم است.

امام حسین (ع) حدود هفت سال داشت که جدش پیامبر در ۲۸ صفر سال یازده هجرى از دنیا رفت. وى در سنین کودکى شاهد آن بود که یاران دیروز جدش حق مسلم پدرش را غصب نموده و از گرد وى پراکنده شده و وى را خانه نشین نمودند.

وى در همان کودکى به همراه مادر و برادرش در طلب حق پدر مى‌کوشید و شبانه به در خانه انصار مى‌ رفت و از آنان کمک طلب مى‌ کرد. در همان ایام در میان حزن رحلت جدش پیامبر و خانه نشینى پدر، مادر عزیزش که رنج بسیارى را تحمل کرده بود از دست داد.

حضرت بعد از رحلت پیامبر پیوسته به همراه پدر بزرگوارش بود چنانچه در جنگ هاى جمل، صفین و نهروان حضور داشت و در کنار پدر به جنگ با پیمان شکنان و ظالمان پرداخت از آن حضرت خطبه‌ اى در جنگ صفین نقل شده است که در ضمن آن مردم را به جنگ ترغیب مى‌کردند.

امام در همان مراحل مقدماتى صفین در گرفتن چشمه آب از دست شامیان نقش عمده داشت که امام على (ع) پس از آن فرمود: این اولین پیروزى به برکت حسین (ع) است.

مقاله درمورد ماه شعبان

انشا درمورد ماه شعبان برای متوسطه اول

حضرت عباس علیه السلام در چهارم ماه شعبان سال بیست و ششم هجری در مدینه به دنیا آمد. او فرزند بزرگ ام البنین (س) و پسر چهارم امیرالمومنین علی علیه السلام است. مادر او فاطمه دختر حزام بن خالد از قبیله کلاب است که تاریخ گواهی می دهد که پدران و دایی های ام البنین (س) در دوران قبل از اسلام جزو دلیران عرب محسوب می شدند.

روایت شده است که حضرت عباس علیه السلام بدون اجازه در کنار امام حسین علیه السلام نمی نشست و پس از کسب اجازه مانند عبدی خاضع دو زانو در برابر مولایش می نشست. حضرت عباس علیه السلام هیچگاه به خود اجازه نداد امام حسین (ع) را برادر خطاب نماید مگر در لحظه شهادت که فرمود ای برادر مرا دریاب.

حضرت عباس علیه السلام از همان کودکی، یقین به وجود آفریدگار یکتای جهان داشت و در سراسر زندگی خود با همان ویژگی مستظهر به عنایات الهی بود و از این رهگذر ویژگی های دیگر خود را متبلور می ساخت.

انشا درمورد ماه شعبان برای متوسطه دوم

روز پنجم ماه شعبان سالروز ولادت امام سجاد (ع) است. چهارمین امام معصوم، حضرت علی بن الحسین علیه‌السلام، شخصیتی که جدّ بزرگوارش، حضرت علی بن ابیطالب علیه السلام، او را بهترین فرد روی زمین بعد از پدرش معرفی نموده‌ است، در مدینه منوره در سال 38 هجری چشم به دنیا گشودند.

امام سجاد دارای القاب و کنیه‌های متعددی است که در کتب روایی و تاریخی ذکر شده است. دوران کودکی امام، در زمان جدّ بزرگوارش، حضرت امیرالمومنین، و عموی ارجمندش، امام حسن مجتبی، گذشت.

دوره‌ی نوجوانی اش را تا شهادت پدر بزرگوارش، حضرت امام حسین، که حدود ده سال به طول انجامید در خدمت پدر گذراند. امام سجاد دارای چند همسر و فرزند بوده است.

بر اساس دلایل و برهان‌های روشن و قطعی، در امامت علی بن الحسین علیه‌السلام هیچ جای شکی باقی نیست. زندگی پربرکت حضرت سجاد علیه‌السلام را پس از دوران کودکی و نوجوانی می‌توان به چند مقطع تقسیم کرد:

امام پس از 35 سال مجاهده در میدان‌ های مختلف که تجسم جهادی به مراتب سخت‌تر و جانکاه‌تر از جهاد رویاروی دشمن در میدان نبرد بود، با زمینه‌سازی فعالیت‌های گسترده فرزند و نوه معصوم خود، امام باقر و امام صادق علیهما السلام، و استقلال کامل مکتب حیاتبخش امامت که همان اسلام ناب بود،

و انسجام بخشیدن به جامعه‌ی شیعی، به دست ولید بن عبدالملک مسموم شد و روح مطهرش به عالم قدس پر کشید. شهادت امام چهارم، مدینه و سایر جوامع اسلامی و عموم شیعیان را در غمی جانکاه فرو برد. مدفن مقدس حضرت، بقیع، در جوار عموی بزرگوارش، حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام است.

انشا درمورد فضیلت ماه شعبان

انشا درمورد اعیاد ماه شعبان

على بن الحسین، امام سجاد (ع) با کنیه‌ های ابوالحسن و ابومحمد در پنجم شعبان 38 متولد شد. البته در مورد تاریخ تولد ایشان، اختلاف نظرهایی وجود دارد. نیمه جمادی الثانی، نیمه جمادى الاولى، هفتم شعبان و نهم شعبان نیز در بعضی منابع به عنوان تاریخ ولادت آن حضرت ذکر شده اند. در هنگام ولادت امام سجاد (ع)، مادر ایشان شهربانو فوت کرد.

زین العابدین، سید الساجدین، سجّاد، زکىّ، امین از القاب امام سجاد (ع) هستند. محمد بن سعد در کتابش می‌نویسد: علی بن الحسین علیه السلام در واقعه کربلا همراه پدرش بود و در آن هنگام از عمر شریفش 23 سال می گذشت.

فرزند ایشان، امام محمد باقر علیه السلام که از کربلا تا شهادت همراه پدر بود، سه یا چهار ساله بود. امام زین العابدین (ع) در آن هنگام به سبب بیماری در جهاد شرکت نکرد و خداوند او را برای هدایت مسلمانان نگه داشت

و نسل رسول الله صلی الله علیه و آله از فاطمه (س) در ذریه امام حسین علیه السلام به امام سجاد علیه السلام و اولاد او منحصر گردید.» آن حضرت به مدت 34 سال امامت کردند.

انشا ادبی درمورد ماه شعبان

ظلم بود، زیاد هم بود. حتی هست هنوز زیادتر از پیش. تو اما نقطه ای در تاریخ را لرزاندی، تو آمدی تا ساکنان زمین به دل امید راه دهند و ایمان بیاورند که روزی این جهنم خاکی، این زمین به خون کشیده شده، بهاری خواهد داشت و پادشاهش تو خواهی بود.

ای مهدی موعود، ای امام تمام زمان کاش روزی برسد که اگر لایقش باشیم تورا ببینیم و در کنار تو، پلیدی زمین را پاک کنیم. بعد از نمازهایمان دعای فرج را برای تو می خوانیم.ما روی سیاه و تو دل مهتاب.

تویی که از شدت پاکی و بزرگی روحت، گناهان ما امید به بخشایش دارند. زمین و زمان چه حالی داشت آن هنگام که تو زاده شدی، آن هنگام که خداوند خواست تا به خاکیان نوری عطا کند.

نیمه شعبان را من روزی در تقویم و تاریخی در جهان نمی دانم، این روز ورای زمان است. نقطه ای است که از انباشت نور تنها نامش برای ما قابل مشاهده است و بیان.

ای مهدی موعود، ای انتظار جهان، جمعه ها به دلمان می افتد که شاید مرحمتی شود و در زنده بودن بتوانیم حضرت قائم را ببینیم، اما هفته ها پشت سر هم می آیند و سریع تر از هرچیزی می گذرند و جمعه هایشان را با خود می برند اما تو نیستی.

دل تنگیم، دلتنگ نور زمان. که کاش بود و حالی دیگرگونه به زمانه می داد. ولادتت مبارک یا مهدی.

انشا کودکانه درمورد نیمه شعبان

نیمه شعبان یکی از مهمترین اعیاد ما شیعیان است؛ زیرا در چنین روزی در سال ۲۵۵ هجری قمری، دوازدهمین امام ما یعنی حضرت مهدی علیه اسلام چشم به جهان گشود، امامی که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و امامان دیگر وعده آمدنش را داده بودند، امامی که منجی بشریت است و زمین را از ظلم و ستم و گناه و زشتی پاک خواهد کرد.

این وعده ی پیامبر، حاکمان ظالم عباسی را به وحشت انداخته بود، به همین علت پدر و مادر امام مهدی را تحت نظر داشتند تا هر وقت نوزادی متولد شد او را بکشند؛ اما خداوند نقشه آنها را نقش بر آب کرد و حضرت مهدی مخفیانه متولد شد، تا اینکه در پنج سالگی بعد از شهادت پدرش و نماز خواندن بر جنازه او، به اراده خداوند از نظرها غایب شد.

امام زمان علیه السلام تنها امام زنده ای است که ما روز تولدش را جشن می گیریم. در جشن نیمه شعبان مردم کوچه ها را آب و جارو می کنند، چراغ های رنگارنگ و زیبا که تمام شهر را روشن می کند خبر از شادی بزرگی می دهد، مردم به هم تبریک می گویند،

از هر خیابان و محله ای می گذری می بینی عده ای در حال پذیرایی با شربت و شیرینی هستند، از بعضی حسینیه ها و مساجد و خانه ها بوی غذای نذری به مشام می رسد، جشن های مولودی خوانی در محله بر پاست، مردم برای تعجیل در ظهور امام مهدی دعا می کنند.

در جشن نیمه شعبان هرچقدر هم که اسباب شادی فراهم باشد، باز هم غمی را ته دلت احساس می کنی، غم غربت امام زمان را، امامی که بیش از ۱۴۰۰ سال منتظر است تا ظهور کند، منتظر است مردم برای آمدنش از دل و جان دعا کنند و زمینه را برای ظهورش فراهم کنند.

انشا با موضوع نیمه شعبان

نیمه شعبان، روز ۱۵ شعبان و سالروز تولد امام دوازدهم شیعیان می‌باشد. جشن نیمه شعبان از بزرگترین جشن‌های شیعیان است که به مناسبت میلاد امام مهدی (عج) در مناطق شیعه‌ نشین جهان برگزار می‎شود.

در ایران، مسجد جمکران و در عراق، کربلا محل تجمع شیعیان در این روز است. این روز در تقویم رسمی ایران تعطیل رسمی است و روز جهانی مستضعفان نام گرفته است.

حضرت مهدی (عج) امام دوازدهم شیعیان روز ۱۵ شعبان سال ۲۵۵ هجری قمری در شهر سامرا متولد شده است. روز نیمه شعبان در نزد شیعیان یکی از بزرگترین اعیاد است و در این روز مردم به شادی و پخش شیرینی و شربت می پردازند.

امروز عالم در حال سرور است. آسمانیان هم در شادمانی‌اند همه به هم تبریک می‌گویند و بر سر هم شکلات و نقل می‌ریزند. امروز روز تولد امام زمانمان است، کسی که در نبودنش نیز هست،

و به اذن خداوند ما را هرگز رها نکرده است و ما هر روز و هر ساعت و حتی هر ثانیه در آرزوی زیارت رخ چون خورشیدش، دست بر آسمان داریم و در محمل نیاز، از پروردگار بلند مرتبه، ظهور پرشکوه او را تمنا می‌کنیم.

عزیز دل زهرا ای نور چشمان پیامبر و علی تو را که مقصد و مقصود همه مایی. همه عالم برای آمدنت لحظه شماری می‌کنند. همه جان‌های خسته تو را می‌خواند و دعای خیر عاشقان و منتظران تعجیل در ظهور توست تویی که آسمانیان به تعظیمت نشسته‌اند و زمینیان از فراقت در سوز کز کرده‌اند. آری همه تو را می‌خوانند تویی که تمنای عالمی.