پژمان جمشیدی: پایان شهرت بسیار عجیب است/ روایت پژمان از فعالیت جدیدش در حوزه کتاب

منبع: ایران آرت

90

1399/12/18

18:57


بازیکن سابق تیم پرسپولیس و ستاره این روزهای فیلم‌های کمدی درباره فعالیت جدیدی که در حوزه کتاب انجام داده است صحبت کرد.

ایران آرت: پژمان جمشیدی پیشکسوت سابق فوتبال درخصوص حضورش در نسخه صوتی کتاب "پیراهن‌های همیشه" صحبت‌هایی را مطرح کرد.

"پیراهن‌های همیشه" با عنوان کامل "پیراهن‌های همیشه، مردان فوتبال: تک‌نگاری‌ها" سال 1396 منتشرشده است. انتشارات چشمه این کتاب را روانه‌ی بازار کتاب ایران کرده است. این کتاب تک‌نگاری‌هایی درباره‌ی تعداد زیادی از ستاره‌های قدیم و جدید دنیای فوتبال است و حمیدرضا صدر درست مانند تفسیرهایش با لحنی مهیج و پرفرازونشیب تمام آنچه برای آن‌ها رخ‌داده را روایت کرده است.

 پژمان جمشیدی پیشکسوت فوتبال و بازیگر سینما و تلویزیون که نسخه صوتی این کتاب را نقل کرده است، در نشست زنده کتاب پیراهن های همیشه که با اجرای سروش صحت برگزار شد، صحبت های جالبی را مطرح کرد. او درخصوص حضور در فایل صوتی این کتاب گفت: با آقای یزدانی خرم دیداری داشتم و در مورد صوتی کردن کتاب ها با یکدیگر صحبت کردیم که اگر افراد وقت نمی کنند کتاب بخوانند، می توانند مثلا پشت ماشین این کتاب ها را گوش بدهند. ایشان سه کتاب معرفی کردند که یکی از آنها زندگینامه مارادونا بود، کتاب دوم یکی دیگر از آثار آقای حمیدرضا صدر بود و سومی نیز کتاب پیراهن های همیشه نام داشت که در نهایت این همکاری صورت گرفت. این کتاب چند بخشی است و حتی در زمان فیلمبرداری نیز هر بخشش را چند بار خواندم.

وی گفت: مثلا یک بخشش در مورد پویول است که پیکه برای او نامه ای بابت خداحافظی اش از فوتبال نوشته است که اصطلاحا گفته است دیگر مادر مدافعی مانند تو نمی زاید و ما به عنوان یک فوتبالیست وقتی می بینیم یک بازیکن برای هم پستی اش همچین نامه ای می نویسد، چقدر برای او قابل احترام بوده است.

وی درباره نوشته های دکتر صدر گفت: آقای صدر از دوستان قدیمی من هستند و از زمان بازیکنی ایشان را می شناسم و رفت و آمد خانوادگی داشتیم. دکتر صدر یک فرد بسیار مطلع و آگاه به فوتبال است. از سرگرمی های من خواندن نوشته های دکتر صدر بود. قلم ایشان به قلب من راه مستقیم دارد و نوشته های ایشان بسیار تأثیرگذار است.

به گزارش ورزش سه جمشیدی درباره خداحافظی از فوتبال گفت: چنانچه بازیکن از قبل به خداحافظی از فوتبال فکر نکرده باشد، برایش بد تمام می شود. پایان شهرت بسیار عجیب است. شما توقعی که همسرتان از قبل از شما داشته را نمی توانید برآورده کنید. زمانیکه شما شهرت داشتید و هر روز بازیتان دیده می شود برایتان حس خوبی دارد ولی با پایان آن، اتفاقات بسیار تلخی برایتان رخ می دهد و اگر به آن فکر نکرده باشید، سخت می گذرد. ولی اگر به آن فکر کرده باشید، تا حدودی می توانید خودتان را نجات دهید.

وی درباره اینکه بحث شهرت او به واسطه حضور در سینما ادامه دارد. آیا دلتان برای فوتبال تنگ شده است یا خیر، گفت: دل من برای فوتبال خیلی زیاد تنگ شده است. این یک مسئله طبیعی است.

 

وی درباره اینکه پیراهن های همیشه به چه معناست، گفت: یک سری شماره پیراهن است که به نام یک فوتبالیست ثبت می شود. مثلا پیراهن یوهان کرایوف شماره نامتعارف 14 را بر تن می کرده است. مثلا در استقلال یا پرسپولیس یا تیم ملی شماره هایی نظیر 10 یا 8 چندین بازیکن مطرح با آن شماره وجود داشته است. ولی فردی مثل رضا شاهرودی شماره 16 بر تن می کرد و من اگر یک مدافع چپ با شماره 16 می بینم، می فهمم که به رضا شاهرودی علاقه داشته است و این کتاب به این معروف است. ولی بازیکنانی نظیر پله و مارادونا به خاطر پوشیدن شماره 10 بولد می شوند. مثلا در ایران شماره هفت بخاطر علی پروین بسیار معروف است یا شماره هشت آدم را یاد مجتبی محرمی می‌اندازد.

جمشیدی در ادامه صحبت هایش درخصوص بخشی از این کتاب گفت: خیلی سخت است که آقای پروین بگوید شخصی از من بزرگتر یا محبوب تر است. زمانی که من به پرسپولیس رفتم به این مسئله پی بردم که آقای پروین چقدر محبوب است. در یک بازی در استادیوم امجدیه، سر آقای همایون بهزادی شکسته می شود و آمبولانس ایشان را به بیمارستان می برد. حدود 30 هزار تماشاگر از استادیوم خارج نمی شوند و آنها خواستار بازگشت همایون بهزادی به زمین هستند تا برایشان دست تکان بدهد. همایون بهزادی از بیمارستان به امجدیه برمیگردد و برای تماشاگران دست می زند و آنگاه هواداران استادیوم را ترک می کنند. در حال حاضر این میزان محبوبیت وجود ندارد که به نظرم به خاطر فضای مجازی و در دسترس بودن بازیکنان است.

وی گفت: امثال آقای صدر را در فوتبال و سینما خیلی کم داریم. به نظر من درباره افرادی که هنوز در فوتبال ما هستند باید کتاب نوشته شود. در مورد فردی مانند کرایوف آرشیوهای زیادی هست ولی در کشور ما اینگونه نیست.  این خاطراتی که از پیشکسوتان فوتبال ایران در ذهن افراد است، باید روی کاغذ آورده شود چرا که 50 سال بعد کسی از آنها خبردار نمی شود.

 

مطالب مشابه


نظرات


تصویری


ویدئو