گروه تئاتر هنرآنلاین، محمدرضا آزادفرد که قرار بود نمایش «بیست تومنی» را از ۸ فروردین در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه آورد، در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره تعطیلی سالن‌های نمایش به دلیل شیوع ویروس کرونا گفت: پردیس تئاتر شهرزاد حدود بیستم اسفند سال گذشته به ما پیشنهاد کار داد و از آنجا که این نمایش مونولوگ بود چندان درگیر تمرین‌های آن نشدیم. در همان زمان سریع متن نوشته شد و روند صدور مجوز و توافق با سالن نمایش تا 28 اسفند طول کشید و سپس تمرین‌ها خیلی فشرده آغاز شد.
او در ادامه افزود: در پی اطلاع رسانی به منظور اجرای نمایش، بلیت های سه روز نخست نمایش به صورت کامل فروخته شد و پس از اعلام یکباره تعطیلی تالارهای نمایشی، با اعتراض مخاطبانی که بلیت این نمایش را تهیه کرده بودند، روبرو بودیم. در صورتیکه بسیاری از تماشاگران توجیه نیستند که این تعطیلی تصمیم شخصی من نیست. به علاوه که ما هزینه های بسیاری برای اجرای این نمایش متحمل شده ایم و از تعطیلات نوروز گذشته ایم. در این روزهای تعطیل که بسیاری به دلیل رعایت کردن شیوه‌نامه‌های بهداشتی قصد سفر نداشتند تماشای نمایش فرصت خوبی به منظور گذران این ایام بود که یکباره با تعطیلی آن مواجه شدیم. تصمیم به تعطیلی سالن های نمایش پس از این همه پیگیری به منظور اجرا، مرا نیز منقلب کرد.
این نویسنده و کارگردان تئاتر ضمن اشاره به اینکه شیوع ویروس کرونا دلایل بسیاری دارد، اظهار کرد: مسئولان به منظور جلوگیری از شیوع این ویروس می توانستند استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی همچون مترو و بی آر تی را محدود و از سفرهای غیرضروری و تفریحی به شهرهای دیگر جلوگیری کنند اما به دلیل منافع خودشان این کار را انجام ندادند. تعداد بسیاری مراکز خرید، کافی شاپ و رستوران باز هستند و ازدحام مردم بدون رعایت پروتکل های بهداشتی در آن ها مشاهده می شود که در گسترش این ویروس بی تاثیر نیست اما تئاتر و سینمایی که پروتکل های بهداشتی در آن ها به صورت کامل رعایت می شود، تعطیل می شوند.
او در ادامه اضافه کرد: هنرمندان تئاتر بیش از یک سال است که کار نکرده اند. من به شخصه در این مدت از طریق تدریس گذران زندگی کردم و در این شرایط به این وجه تئاتر توجه و فکر نمی شود و آن را تعطیل می کنند. اداره کل هنرهای نمایشی اعلام کرده بود که به نمایش هایی که اجرای آن ها تعطیل شده است، کمک خواهد کرد اما تا کنون حتی یک نفر را سراغ ندارم که کمک هزینه ای دریافت کرده باشد. در حالت عادی این اداره کل، بودجه ای به منظور حمایت از آثار تولیدی خود ندارد چه رسد به آنکه بودجه ای به منظور نمایش های تعطیل شده در زمان کرونا اختصاص دهد. این موضوع باعث دلسردی هنرمندان به خصوص فعالان عرصه تئاتر می شود.
آزادفرد افزود: مبلغ حمایتی که در یک سال گذشته به هنرمندان تخصیص یافته با وجود هزینه های سرسام آور زندگی یک شوخی بزرگ است و اصلا به چشم نمی آید و نمی دانم دوستان چگونه برآورد کرده اند.
او ضمن بیان اینکه تئاتر نیازمند یک مدیر لایق است، تصریح کرد: تا زمانی که مدیر تئاتر از داستان بی اطلاع باشد و بودجه و اختیاری هم در دست نداشته باشد، مشکلی حل نخواهد شد. مدیر تئاتر باید از تعدادی از پیشکسوتان و اساتید از میان هنرمندان به منظور مشاوره دعوت کند. در این شرایط خانه تئاتر چه کاره است؟ باید از تعدادی از مدیران هیئت مدیره این خانه دعوت شود تا مشکلات اعضای انجمن ها و کانون ها را مطرح کنند. زندگی برخی از هنرمندان تئاتر از هم پاشیده و بعضی دیگر نیز در آستانه فروپاشی هستند چراکه با حلوا حلوا که دهان شیرین نمی شود و زندگی نیازمند حداقل مایحتاج اولیه است. به همین دلیل آقایان باید کمی احساس ضرورت کنند اما به اعتقاد من با شرایط اخیری که پیش آمده از جمله حصارکشی تئاتر شهر و حواشی که برای سیاه بازی پیش آمده، دوستان حتی نمی دانند ماجرا چیست و به نظرم آن ها اصلا تئاتر را نمی خواهند.
آزادفرد که از اعضای انجمن خوشنویسان نیز هست، یادآور شد: این انجمن کمک هزینه شش میلیونی را در بازه زمانی سه ماهه به اعضای خود اختصاص داده است و اعلام کرده که خریدار قطعات خوشنویسی متقاضیان به مبلغ شش میلیون تومان است و این مساله نشان‌دهنده اهمیت این هنر است.
او در ادامه افزود: خانه تئاتر اختیار و بودجه‌ای ندارد که بخواهد از هنرمندان حمایت کند. مگر هنرمندان هنرهای نمایشی مدتی پیش جلوی مجلس مسائل خود را مطرح نکردند؟ چه اتفاقی افتاد؟ در نهایت طی نامه‌ای اعلام شد که مشکلاتتان را می‌فهمیم اما بودجه نداریم. برای هر چیزی در این مملکت بودجه وجود دارد جز فرهنگ و هنر به ویژه تئاتر.
