با این همه اگر قرار است راز موفقیت سپاهان را بدانیم باید از تمام این داستان‌ها عبور کنیم. در این تیم آرامشی هست که کار را به نحو احسن پیش می‌برد. محرم نویدکیا بسیار آرام، ساده و متین رفتار می‌کند و این ویژگی را به تمام مجموعه‌اش تسری داده است. در اصفهان دیگر خبری از بیانیه‌نویسی، مصاحبه‌های تند و ملتهب، حملات پرخاشگرانه و هیچ‌گونه تنش و تشنج دیگری نیست. بازیکنان این تیم آرام و متحد پیش می‌روند، غر نمی‌زنند و گام به گام به فتح جام نزدیک‌تر می‌شوند. آنها راهش را یاد گرفته‌اند و بسیار شبیه پرسپولیسی هستند که لیگ شانزدهم، اولین قهرمانی‌اش را با برانکو گرفت. شخصیت خود محرم هم کم‌وبیش تداعی‌کننده کاراکتر ایوانکوویچ است؛ مخصوصا از جهت اولویت دادن به کار و پرهیز از بهانه‌گیری. جالب اینجاست که برانکو قبلا گفته بود حسرت استفاده از بازیکنی مثل نویدکیا را در تیمش می‌کشد. محرم امسال دو بازیکن مهم یعنی محسن مسلمان و مهدی کیانی را رد کرد، اما آداب جدایی را در کمال خونسردی به جا آورد. او در زمین بسیار بد مسجدسلیمان ۳ بر یک شکست خورد، اما بعد از بازی حرف گلایه‌آمیزی نزد. همین نشانه‌هاست که سپاهان را به‌طور جدی مدعی کسب عنوان قهرمانی می‌کند.
خود پرسپولیس اما این روزها به معدن مصاحبه و بیانیه و اعتراض تبدیل شده است. سرخپوشان در این چند هفته از یک طرف با سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال درگیر بوده‌اند، از سوی دیگر به شرایط برگزاری تک‌تک مسابقات‌شان اعتراض کرده‌اند و البته همزمان کشمکش با استقلال را هم از یاد نمی‌برند. به‌عنوان مثال چون استقلال پیش از دربی رفت اعلام کرد قبل از برگزاری مسابقات عقب افتاده پرسپولیس برابر این تیم حاضر نخواهد شد، حالا هم پرسپولیس چنین شرطی را برای دربی برگشت در نظر گرفته. این درحالی است که هم کار دیروز استقلال غلط بود و هم حرکت امروز پرسپولیسی‌ها غیرمنطقی به‌نظر می‌رسد. به هر جهت اما آنها انرژی زیادی را صرف این خرده‌کاری‌ها می‌کنند؛ آنچه ممکن است تمرکز این تیم را به هم بزند و در نهایت به سود سپاهان تمام شود.
