معمولاً کار در گاراژها کاری مردانه است، از جوشکار گرفته تا تراشکار و نقاش. اما مریم روحانی ۳۴ ساله در یک تعمیرگاه واقع در گاراژی در شمال شرقی تهران از زیر کاپوت یک ماشین بیرون می آید در حالی که لباس کثیف و گریسی اش و موهای بلندی که زیر کلاه بسیبال قایم شده خودنمایی می کند. با دقت و سماجت تمام یک سدان بی ام دبلیو آبی رنگ را برق می اندازد در حالی که بیشتر از این نمی توانست از مزارع دوران کودکی اش فاصله بگیرد. در روستای آغ مزار در بجنورد و در مرز شمال شرقی کشور با ترکمنستان، دختران معمولاً پس از رسیدن به سن بلوغ ازدواج کرده و زندگی شان را صرف بزرگ کردن بچه هایشان می کنند.
روحانی در گاراژی که با دقت خودروهای لوکس را در آن برق می اندازد اما رویایی دیگر دارد و از تابوشکنی می گوید: «به نحوی تابوها را شکسته ام. وقتی این مسیر را انتخاب کردم با مخالفت روبرو شدم». در سراسر جهان صعنت خودرو یک صنعت مردسالار و مردمحور است و این شرایط در کشور نسبتاً سنتی ایران نیز همواره از دیگر نقاط جهان نیز مرد سالارانه تر بوده است. اما این روزها، زنان ایرانی، به ویژه در شهرهای بزرگ، سعی کرده اند راه خود را در قلمروهای مردانه باز کنند و اکنون بیش از نیمی از فارغ التحصیلان دانشگاهی و بخش بزرگی از نیروی کار کشور را تشکیل می دهند. روحانی که دختر یک کشاورز بود، همانند بسیاری دیگر از کودکان در آغ مزار، دوران کودکی اش را با کار در مزرعه گذراند. اما برخلاف ۵ خواهر و برادرش، او به تراکتور پدرش چشم دوخته بود و از همان سنین کودکی علاقه خاصی به راندن تراکتور داشت.
علیرغم کار به عنوان آرایشگر و تحصیل در دانشگاهی در بجنورد با هدف تبدیل شدن به میکاپ آرتیست، مریم علاقه بزرگتری داشت: برق انداختن خودروها و ترمیم رنگ یا همان دیتیلینگ. در حالی که اعضای خانواده و روستا او را از این علاقه منع می کردند، او خودروهای دست دوم خرید و فروش کرده و رویای کار به عنوان پولیش کار خودرو را در سر می پروراند. اگر چه اعضای خانواده اش با این کار مخالف بوده و ارتباطشان را با وی قطع کردند اما پدرش دیدگاه بازتری داشت و علیرغم مشکلاتش مریم را حمایت می کرد و به او اجازه داد ازدواج کردن را عقب بیندازد و به سراغ علاقه اش برود. در میان مزارع گندم و جو خراسان شمالی هیچ مرکزی برای آموزش پولیش خودروها وجود نداشت و در سایر نقاط کشور نیز مرکز تخصصی برای آموزش این کار تاسیس نشده بود.
از این رو مریم به ترکیه رفت، جایی که وی مجبور شد برای بدست آوردن مدرک پولیش خودرو خود با مردان ناباور مبارزه کند. بعد از دریافت مدارک لازم، مریم روحانی یک مغازه کوچک پولیش خودرو در گاراژی در تهران اجاره کرد. مشتریان برای برق انداختن ماشین هایشان در اولین مغازه پولیش خودرو که یک دختر آن را مدیریت می کرد به این گاراژ سرازیر شدند، عکس می گرفتند و آن ها را در شبکه های اجتماعی به اشتراک می گذاشتند. بدین ترتیب بود که اکانت اینستاگرام مریم روحانی با عنوان Miss Detailer به سرعت رشد کرد. اما موفقیت های اولیه مریم باعث تمسخر همکاران مرد او و حتی خرابکاری آن ها شد. مریم می گوید برخی صفحه های پولیش او را به اسید آغشته می کردند تا رنگ خودروهای مشتریانش را از بین ببرند. برخی ابزارهایش را خراب کرده و صفحه های پولیش گرانقیمتی که با پس اندازهایش خریده بود را خراب کردند.
شکایت نزد صاحب گاراژ به جایی نرسید و بدون مدارک مستدل، پلیس نیز نمی توانست کاری برای مریم روحانی بکند. مریم می خواست از این کار دست بکشد اما شهرت و اعتبار او باعث جلب توجه اتوشاپ تهران شده بود که به او پیشنهاد کار داده بود. اکنون چند سال است که مریم روحانی شغل رویایی خود را به عنوان پولیش کننده، تزیین کننده و کارواش ماشین های لوکس دنبال می کند و الهام بخش زنان دیگری شده که برخی از آن ها نزد خودش آموزش دیده اند.
