اختصاصی سلام سینما- یکی از سوالات رایج و کنجکاوی‌برانگیز بسیاری از تماشاگران و مخاطبانی که صنعت سینما و تلویزیون ایران را دنبال می‌کنند این است که پرکارترین بازیگران ایرانی کدامند. بازیگرانی که آثار بیشتری را در کارنامه خود ثبت کرده‌اند. جالب است که نتیجه بررسی و آمارها بعضی از بازیگرانی را به عنوان پرکارترین معرفی می‌کنند که شاید کمتر تماشاگری انتظارش را داشته باشد.

در دو یادداشت مجزا پرکارترین بازیگران زن و مرد ایرانی را مرور کرده‌ایم. لازم است ذکر کنیم که با توجه به اینکه برخی از آثار قدیمی‌تر و مخصوصا تله فیلم‌ها در کارنامه‌ی بازیگران دقیق ثبت نشده، تعداد آثار به‌شکل حدودی مشخص شده‌اند و ممکن است تله فیلم‌هایی از بازیگران در آمار حساب نشده باشد. اما این هفت بازیگر زن همگی در بیش از هشتاد اثر مختلف حضور داشته‌اند.

حمیده خیرآبادی

تعداد آثار ثبت شده: ۱۶۷

مادر همیشه سینمای ایران. تصویر حمیده خیرآبادی که پیش از انقلاب با نام نادره فعالیت می‌کرد نه تنها در حافظه تصویری هر تماشاگر سینما یا تلویزیون حضور دارد که اصلا یکی از شناسه‌های سینمای ایران هم هست.

اولین حضور او در سینما در سال ۱۳۳۲ با فیلم «میهن‌پرست» رقم خورد. خیرآبادی همچنین از اولین بازیگرانی است که به جریان اصطلاحا موج نو سینمای ایران پیوست و  در دهه چهل با کارگردانان مطرحی چون داریوش مهرجویی، مسعود کیمیایی و علی حاتمی همکاری کرد. از مهم‌ترین فیلم‌هایی که او  پیش از انقلاب در آن‌ها بازی کرده می‌توان به «طوقی» علی حاتمی، «رضا موتوری» مسعود کیمیایی اشاره کرد.

حمیده خیرآبادی با آن چهره مهربان و لحن خیرخواهانه‌اش شماری از جذاب‌ترین مادران سینمای بعد از انقلاب را هم تصویر کرده که شاید مهم‌ترینشان در فیلم «اجاره نشین ها» باشد. نکته حضور خیرآبادی در فیلم‌ها و سریال‌ها یا تله فیلم‌های بعد از انقلاب در این است که او شمایلی تکرارشونده از مادر دلسوز و مهربان می‌سازد اما این اصلا به معنای اجرای کلیشه‌ای یا تکراری نیست.

حضور او در نقش‌هایی مشابه، با اداها و اکت‌هایی که صمیمانه و باز هم تکرارشونده هستند، یک شمایل در یاد ماندنی می‌سازد و این همان چیزی است که حمیده خیرآبادی را جاودانه می‌کند. بیراه نیست که به او لقب مادر سینمای ایران را داده‌اند.

مهری ودادیان

تعداد آثار ثبت شده: ۱۰۴

مهری ودادیان از جمله بازیگران زن محبوب سینمای فارسی پیش از انقلاب بود. هم ظاهرش به دل تماشاگر می‌نشست و هم کیفیت اجرای بسیار خوبی داشت. خصوصا در فیلم‌فارسی‌ها که ملودراماتیک و اغراق‌شده بودند، او بازی کنترل‌شده‌ای داشت. شاید به همین دلیل بود که پیش از انقلاب با بسیاری از کارگردانان مهم کار کرد و نامش در تیتراژ شماری از آثار مهم پیش از انقلاب به چشم می‌خورد. 

او که بازی در سینما را از سال ۱۳۴۶ با ایفای نقش کوتاهی در «آشیانه خورشید» آغاز کرد، در برابر دوربین کارگردانانی مانند  ناصر تقوایی، علی حاتمی، بهرام بیضایی، امیر نادری، فریدون گله و بهمن فرمان‌آرا قرار گرفت که هرکدام حکم ستاره‌ای در کارنامه کاری‌اش را دارند.

 «تنگنا»، «رگبار»، «خداحافظ رفیق»، «زیر پوست شب» و «شوهر آهو خانم» از جمله فیلم‌هایی است که پیش از انقلاب در آنها به ایفای نقش پرداخت. هرچند ودادیان از جمله بازیگرانی است که بعد از انقلاب در ایران ماند و به بازیگری ادامه داد، اما هرگز نتوانست به موفقیت روزهای پیشینش بازگردد. «راننده تاکسی» مهدی صباغ‌زاده ساخته شده به سال ۱۳۸۵ آخرین حضور او جلوی دوربین بود.

بهنوش بختیاری

تعداد آثار ثبت شده: ۹۸

بهنوش بختیاری در روزهای جوانی خود با حضور در سریال‌های تلویزیونی به شهرت و محبوبیتی غیرمنتظره رسید. مخاطبانی که بختیاری در فضای مجازی دارد و فالوئرهای میلیونی‌اش به خوبی نشان می‌دهند که او نزد عامه مردم چقدر محبوبیت دارد و این نه به‌خاطر حرفه و کار که به‌خاطر خود شخص اوست. 

هرچند بختیاری کار خود را در سینما و تلویزیون از نیمه دهه هفتاد با « پشت دیوار شب» و «هوای تازه» آغاز کرد اما یکی از اولین زنانی بود که با صورت عمل‌کرده در تلویزیون حضور به‌هم رساند و به این واسطه تبدیل شد به بهنوش بختیاری ستاره. او در اولین نقش‌آفرینی‌های خود در ابتدای دهه هشتاد، عموما نقش دخترانی لاکچری، زیبارو با کلی عاشق پیشه را به اجرا درمی‌آورد که قطعا در محبوبیت امروزش بی‌تاثیر نبودند.

یکی از این کاراکترها که بسیار محبوب شد در سریال «خانه به دوش» رضا عطاران به نمایش درآمد. او در آن سریال نقش ژینوس دختری مرفه را بازی می‌کرد که خصیصه بارزش این بود که دماغش را چندین بار عمل کرده بود. بختیاری بارها نقش‌هایی این چنینی را بازی کرد و بعدتر  با حضور در سریال‌های «شب‌های برره» و «جایزه بزرگ» مهران مدیری نام خود را  بیش از پیش مطرح کرد.

در سال‌های اخیر هرچند محبوبیت او بیشتر منوط به فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی است و در تبلیغات مجازی حضور بسیار پررنگی دارد اما در نقش‌آفرینی‌های سینمایی خود سعی کرده کمی متفاوت ظاهر شود و نقش‌هایی را بپذیرد که تماشاگر را سورپرایز کند. مهم‌ترین حضور این‌چنینی او در فیلم «من» است که نقش یک خانم جلسه‌ای را بازی می‌کند.

گوهر خیراندیش

تعداد آثار ثبت شده: ۹۲

گوهر خیراندیش متولد سال 1333 شیراز، کار خود را به عنوان بازیگر از دبیرستان شروع کرد و در ادامه خیلی زود حضور حرفه‌ای در سینما، تلویزیون و تئاتر را تجربه کرد. ضمن اینکه او از معدود بازیگران زن هم‌دوره خودش است که حرفه بازیگری را به‌شکل آکادمیک فرا گرفت و از دانشکده هنرهای زیبا فارغ‌التحصیل شد.

او فعالیت‌های دانشگاهی خود را ادامه داد و هم اکنون هم یکی از استادان کانون سینماگران جوان است. جالب است بدانید خیراندیش در همین راستا سابقه برگزاری کارگاه آموزشی در چند دانشگاه آمریکایی را هم دارد.

خیراندیش با فیلم «روزهای انتظار» فعالیت سینمایی خود را آغاز کرد و می توان فیلم «بانو» را سکوی پرتابش دانست. خیراندیش از جمله بازیگرانی است که هرچند در تلویزیون هم فعالیت زیادی داشته اما همیشه نقش‌هایی خوب و قابل اعتنا را پذیرفته. او از معدود بازیگران تلویزیونی است که بارها گفته کیفیت اثر و خصوصا خود نقش در انتخاب‌هایش بیشتر از مسائل مالی اهمیت دارند. 

حضور اخیر او در «هیولا» مهران مدیری هم بسیار بامزه از آب درآمده بود.

مریم بوبانی

تعداد آثار ثبت شده: ۹۰

مریم بوبانی متولد سال 1332، دوره دو ساله بازیگری را در کلاس های آزاد امین تارخ  حوالی سال 1374 گذراند و دو سال بعدش با بازی در «مهر مادری» به کارگردانی کمال تبریزی در نقشی فرعی پا به سینما گذاشت. خودش دراین باره می‌گوید: «من از بچگی به بازیگری علاقه مند بودم. موثرترین کسی که باعث شد عاشق این حرفه شوم، مادربزرگم بود که در بچگی ما را به تئاتر و سینما می برد و من از همان زمان در ذهنم طراحی می کردم که روزی بازیگر خواهم شد.»

«نیمه پنهان»، «زندان زنان »، «زیر پوست شهر»، «سگ کشی»، «بودن یا نبودن» و «عشق + 2» را می‌توان از جمله مهم‌ترین فیلم‌های سینمایی او دانست هرچند که بوبانی بیش از هرچیز به‌واسطه حضور در تلویزیون و سریال‌های صدا و سیما به‌خاطر آورده می‌شود و عموما هم نقش زنان یا مادرانی از طبقه محروم جامعه را ایفا می‌کند.

پروین سلیمانی

بتول سلیمانی خو با نام هنری پروین سلیمانی، از جمله بازیگران قدیمی سینما به‌حساب می‌آید.  اولین تجربه نمایشی او برمی‌گردد به سال 1323 و اجرای «شهرزاد قصه‌گو».

سلیمانی در سال 1331 برای اولین حضور سینمایی خود را در فیلم «گلنسا» به کارگردانی سرژ آزاریان بر پرده ثبت کرد و سال‌ها بعد و بعد از کلی حضور در آثار مختلف در سن 69 سالگی برای فیلم سینمایی «دیگه چه خبر!» به کارگردانی تهمینه میلانی، نامزد سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد.

از میان کارهای شاخص وی در تلویزیون می‌توان به سریال‌های «خانه قمر خانم» ، «دائی جان ناپلئون» ، «مهمان» ، «گل پامچال» ، «تعطیلات نوروزی» ، «تفنگ سرپر» و «مختارنامه» اشاره کرد. از جمله فیلم‌هایی که وی در آنها به ایفای نقش پرداخته است می‌توان «رگبار» ، «گوزن‌ها» ، «کندو» ، «غزل» ، «شبح کژدم» ، «سرب» ، «هنرپیشه» و «سلطان» را نام برد.

شقایق فراهانی

شقایق فراهانی، فرزند بهزاد فراهانی و خواهر گلشیفته فراهانی است. شقایق فراهانی مدتی از کودکی خود را در فرانسه گذراند و بعد از آن، با وقوع انقلاب اسلامی، به ایران بازگشت و بار در دوران جنگ ایران و عراق، به مدت یک سال در استرالیا زندگی کرد و بعد از آن برای دوره‌ی دبیرستان به آمریکا رفت و زمانی که جنگ تمام شد، به ایران بازگشت.

اولین باری که شقایق فراهانی جلوی دوربین رفت، در سال 1372 با یک سریال تلویزیونی به نام «حباب» بود. «لیلا» داریوش مهرجویی هم اولین فیلم سینمایی شقایق فراهانی بود. فیلم‌های «چتری برای دو نفر»، «پروانه‌ای در باد»، «محاکمه در خیابان» و سریال «کلاه پهلوی» را می‌توان مهم‌ترین آثار کارنامه این بازیگر دانست. 

خبر مرتبط:

زنان ماندگارند