روایت پریا فرخی از نمایشگاه «دشت امکان» در گالری شریف | دنیای معاصر نگارگری

گروه تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار پریا فرخی با عنوان «دشت امکان» در گالری شریف برگزار شد. فرخی در گفت‌وگو با هنرآنلاین با بیان اینکه آثار خود را با تکنیک خراش پاستل روغنی به وجود آورده است گفت: با این شیوه کار در هنرستان آشنا شده بودم و با توجه به اینکه می‌خواستم رنگ‌ها را به صورت لایه‌لایه بر روی مقوا بگذارم و این لایه‌ها از زیر هم دیده شوند، استفاده از چنین تکنیکی مناسب بود. بخشی از نقاشی‌ها روی مقوای یکپارچه هستند و تعداد دیگری از آن‌ها با کلاژ تکه‌های مقوا شکل گرفتند. یعنی ابتدا تکه‌های مقوا را رنگ می‌کردم و پس از بریدن فرم‌های مختلف آن‌ها را در کنار هم می‌چسباندم.

فرخی ادامه داد: ابتدا رنگ‌های روشن را بر روی مقوا می‌گذاشتم و پس از آن رنگ‌های تیره‌تر را روی آن قرار می‌دادم. به این ترتیب با خراش دادن رنگ‌های تیره بالایی توانستم رنگ‌های روشن زیرین را آشکار کنم. نکته مثبت استفاده از پاستل روغنی آن است که رنگ‌ها با یکدیگر ترکیب نمی‌شوند و هر رنگ به صورت مجزا دیده می‌شود.

او درباره شکل‌گیری این مجموعه گفت: کارم ابتدا با دفترهای کوچک آغاز شد که طرح‌های روزانه را در آن‌ها می‌کشیدم و پس از آنکه ماهیت کار برایم مشخص شد کارها را روی مقوا انجام دادم. نگاهی به نگارگری داشتم و به این فکر می‌کردم که اگر جای آن نگارگر بودم چگونه کار می‌کردم. در نگارگری همیشه با این مسئله مواجه بودیم که هنرمندان به موضوعات عرفانی و الهی می‌پرداختند. این اتفاق چیزی جدا از فرهنگ ما نیست و زمانی که یک عده چیزی را به یک شکل خاص می‌بینند، این دیدگاه برگرفته از روح جمعی آن فرهنگ است.

فرخی افزود: این سوال برایم وجود داشت که چگونه می‌توانم فضای سنتی نگارگری ایرانی را گسترش دهم و در نقاشی معاصر از آن بهره ببرم. تلاش کردم به دیالوگی متفاوت با سنت گذشتگان برسم و بتوانم از کدگذاری نگارگری ایرانی در بیان وضع معاصر خودم بهره ببرم. با سطوح هندسی بازی کردم و کلاژ هم خیلی به من کمک کرد و مرا به هدف نزدیک‌تر کرد، به این صورت که دستم باز بود که هر قدر می‌خواهم یک سطح را به عمق ببرم.

 فرخی ادامه داد: انتخاب فضاها به دلیل علاقه شخصی من به ترکیب فضای هندسی، بافت‌ها و خطوط سیال بوده است. در نگارگری نیز این خصوصیت وجود دارد و عناصر صلب و سیال با هم ترکیب شده‌اند.

او با اشاره به فیگورهای کوچکی که در آثارش وجود دارد گفت: این فیگورها حضور دارند تا به فضا معنی بدهند و در کنار آن ابعاد را نیز مشخص کنند. آن‌ها فردیت ندارند و همگی با هم به جهتی حرکت می‌کنند، انگار یک توده آدم هستند که هیچ فعالیتی ندارند.

 او درباره انتخاب رنگ در آثارش گفت: انتخاب آن‌ها در مرحله اول بر این اساس بود که چقدر کنار هم می‌نشینند و زمانی که تراشیده می‌شوند چقدر قابل دیدن هستند. نکته مهم در این تکنیک آن است که رنگ اول چیزی باشد که از زیر لایه‌های بعدی خودش را نشان دهد. اما با وجود اینکه بحث تکنیکی در انتخاب رنگ‌ها اهمیت زیادی داشت، رنگ‌هایی هم که به شکل سنتی در نگارگری استفاده می‌شدند تاثیر زیادی بر من داشتند و آنچه از نگارگری‌ها در ذهنم مانده بود بر انتخاب‌هایم تاثیر گذاشت.