عصر ایران: آشپزخانه بدون زباله به عنوان فضایی چند منظوره طراحی شده و شامل یک پیشخوان بزرگ می شود که به عنوان میز نیز قابل استفاده است.
ایوانا اشتاینر، معمار ساکن شهر وین، اتریش، به تازگی طرحی جالب توجه از آشپزخانه ای بدون زباله را معرفی کرده که در تلاش برای ارائه یک سبک زندگی بدون زباله شکل گرفته است. حاصل مهارت های معماری اشتاینر به نام "آشپزخانه زباله صفر" شناخته می شود.
آشپزخانه بدون زباله اشتاینر 400 سانتیمتر طول، 60 سانتیمتر عرض و 86 سانتیمتر ارتفاع دارد و با استفاده از فولاد ضدزنگ بازیافتی و شیشه های بازیافتی برای ظروف شکل گرفته است. این آشپزخانه دارای یک ساختار واحد کاربرپسند با قسمت هایی برای طروف شیشه ای، سبدهای میوه و سبزیجات، یک جعبه کمپوست، فضای ذخیره سازی، کیسه های کتانی، و یک باغ عمودی است.
اشتاینر پیش بینی می کند که خود آشپزخانه 150 سال دوام بیاورد یا بعدا بازیافت شده و به عنوان یک نیمکت کارگاه استفاده شود.
به گفته اشتاینر، بین تولید فولاد از آهن در دمای 3,000 درجه در کوره و تولید فولاد بازیافتی در فرایندی کاملا متفاوت در دمای 1000 درجه بدون انتشار گازهای مضر تفاوت وجود دارد. نکته جالب توجه درباره فولاد بازیافتی این است که می تواند چندین بار بدون تغییر ماده بازیافت شود. به عنوان نمونه، ماده ای مانند چوب وقتی بازیافت می شود به کاغذ یا تراشه های چوب تبدیل می شود.
آشپزخانه بدون زباله به عنوان فضایی چند منظوره طراحی شده و شامل یک پیشخوان بزرگ می شود که به عنوان میز نیز قابل استفاده است. این آشپزخانه دارای دو میز کشویی اضافه است که می توان از آنها هنگام آماده کردن غذا استفاده کرد. دو سینک و یک محفظه برای جمع آوری آب برای باغ عمودی نیز وجود دارند.
یک جا دستمالی تاشو برای خشک کردن پارچه ها و دستمال ها قابل استفاده است و محفظه کمپوست فولاد ضد زنگ به نام "جعبه کرم" زیر سینک پنهان شده است. موادی که در این محفظه کمپوست قابل تجزیه نیستند شامل استخوان ها، مرکبات و سیر می شوند.
باغ عمودی این آشپزخانه دارای لامپ نور روز برای رشد گیاهان است و می توان گیاخاک تولید شده در جعبه کمپوست را در این قسمت استفاده کرد.
افزون بر این، آشپزخانه به گونه ای طراحی شده تا در مرکز اتاق قرار گرفته و با دیوارها محصور نشود که جنبه ای اجتماعی به فضا می بخشد.
ساخت نمونه اولیه آشپزخانه بدون زباله هزینه ای 20 هزار یوروئی برای اشتاینر به همراه داشته است. با تکمیل این پروژه، اشتاینر در پی یافتن روش های خلاقانه دیگر برای ترکیب پایداری با طراحی در پروژه های آینده خود است.
