نگاهی به نمایشگاه «آثار» مارینا آبراموویچ | تعامل همیشگی با مخاطب

گروه تجسمی هنرآنلاین: مارینا آبراموویچ که با عنوان مادر پرفورمنس شناخته می‌شود در ۷۵ سالگی برای اولین بار در فضای مجازی نمایشگاه انفرادی برپا کرده است. این هنرمند که در طول چند دهه اجراهایی خلاقانه و اعتراض‌آمیز داشته و در کارهای خود ارتباط تنگاتنگی با مخاطب دارد، این بار فرصتی را در اختیار مخاطبانی از سراسر دنیا قرار داده است تا از راه دور شاهد تجربیات متفاوتی از او باشند.

نمایشگاه Traces (آثار) به دو شکل حقیقی و مجازی برگزار می‌شود. کارخانه‌ای در یک محله شلوغ لندن، در روزهای ۱۰ تا ۱۲ سپتامبر میزبان یک تجربه حسی چندرسانه‌ای بود که از زندگی و عملکرد هنرمند الهام گرفته است. پنج اثر در پنج سالن به نمایش درآمد که هرکدام دارای اهمیت نمادین است و مخاطب با دیدن آن‌ها می‌توانست در زندگی آبراموویچ سفر کند. ویدئو، صدا و نور در هر اتاق فضایی برای تفکر، ارتباط و سکون ایجاد کرده و مخاطبان را در خود غرق می‌کرد.

اما هم‌زمان با نمایش فیزیکی «آثار» پلتفرم WePresent این رویداد را در دسترس همگان قرار داد تا به صورت رایگان در سراسر جهان مخاطب آن باشند. این نقطه اوج همکاری یک ساله این پلتفرم با آبراموویچ است که قبلا این هنرمند را دعوت کرده بود تا پنج هنرمند نوظهور پرفورمنس را مورد توجه قرار دهد و حاصل این پروژه یک نمایش دیجیتالی بود که مخاطبان آن به هشتاد میلیون نفر در سراسر جهان رسید.

حال علاقه‌مندان آثار آبراموویچ با مراجعه به سایت وی‌ترنسفر می‌توانند پنج اثر دیجیتال آرت را ببینند که هرکدام خاطره یا تصویر خاصی در زندگی آبراموویچ را نشان می‌دهد. نکته مهم در این نمایش آنلاین این است که مخاطب صرفاً تماشاگر آنچه هنرمند در برابر او قرار می‌دهد نیست، بلکه همانند پرفورمنس‌های آبراموویچ، در این آثار دیجیتال نیز نقش مخاطب مورد توجه قرار گرفته و او به تعامل با آثار می‌پردازد.

«سنگ‌های کوارتز» نام یکی از آثار است که در آن شاهد تصویری سه بُعدی و شبیه‌سازی شده از یک قطعه سنگ هستیم که به آرامی در حال چرخش است و نورهای رنگی از آن ساطع می‌شود. اما مخاطب برای دیدن وجوه دیگر این سنگ می‌تواند با حرکت موس کامپیوتر خود، قطعه کوارتز را حرکت داده و آن را از زوایای دیگر تماشا کند. صدای آرامی که هم‌زمان با دیدن این اثر شنیده می‌شود، مانند نوایی برآمده از یک فضای بی‌انتها، ذهن مخاطب را به آرامش و سکوت دعوت می‌کند.

آبراموویچ  بر اساس «درک زمین به عنوان بدن انسان» کریستال‌های کوارتز را چشم‌های کره زمین در نظر گرفته است که کل حافظه سیاره در این کریستال ذخیره می‌شود. بلورهای کوارتز در فرهنگ‌های مختلف برای شفابخشی، خواندن آینده و ارتباط با ارتعاشات بیشتر سیستم سیاره‌ای ما استفاده می‌شوند. آبراموویچ  سال ۱۹۸۹ ساخت اشیایی با مواد معدنی و بلورها را آغاز کرد تا مخاطب از نظر جسمی و احساسی آن‌ها را تجربه کند. آبراموویچ این آثار را مجسمه نمی‌داند، بلکه عقیده دارد آن‌ها در مورد زمان هستند، در مورد تخلیه خود ، در مورد ارتباط.

یکی دیگر از آثار این مجموعه «سنگی از مریخ»  نام دارد. این بار هم یک قطعه سنگ معلق در فضا را می‌بینیم که در جهات مختلف در حال گردش است و در پس‌زمینه آن اتمسفر سرخ‌رنگ مریخ دیده می‌شود. اما این قطعه سنگ مریخی می‌تواند توسط تماشاگر به فضایی دورتر پرتاب شود و در جایگاهی متفاوت نسبت به خط افق قرار بگیرد و در دوردست‌ها نیز اجرام آسمانی دیگر، یا نمایی از سطح مریخ دیده می‌شود.

آبراموویچ  درک محدود انسان از جهان را مورد توجه قرار داده و عقیده دارد ما همیشه مشغول تصویر کوچک هستیم تا تصویر بزرگ. افکار ما تقریباً در اطراف خودمان متمرکز است، اما باید از آن خارج شویم و تصویری بزرگ از جهان داشته باشیم. اگر زندگی شخصی خود را به عنوان یک نقطه کوچک در یک سیاره آبی کوچک تصور کنیم ، متفاوت زندگی خواهیم کرد.

در «شب پر ستاره» آبراموویچ ما را با تجربه‌ای شگفت‌انگیز از مواجهه با تابلوی مشهور ونسان ونگوگ مواجه می‌کند. تابلوی رویاگونه ونگوگ که با حرکات دورانی قلم و رنگ‌ها، چشم مخاطب را به گردش درمی‌آورد، در این نمایش مجازی ابتدا به شکل تصویری مواج دیده می‌شود که گویی بر سطح آب حرکت می‌کند. اما با کلیک کردن روی این منظره ناگهان به قعر تصویر پرتاب شده و در میان میلیون‌ها نقطه آبی و زرد و سفید معلق می‌شویم که گویی ذرات تشکیل‌دهنده جهان هستند.

آبراموویچ  تجربه تماشای چندین‌باره آثار ونگوگ در موزه، درک رنگ‌های او و احساساتی که از این آثار دریافت کرده است را در این اثر بازنمایی می‌کند. اهمیت تابلوی «شب پرستاره» برای آبراموویچ در دیدگاه کیهانی ونگوگ نسبت به جهان است. گویی حساسیت ونگوگ به او اجازه می‌دهد تا ساختار اتمی هوا را ببیند. او چیزی شبیه یک تجربه خارج از بدن را نقاشی کرده است، نسخه‌ای از واقعیت که در آن ذرات با الگوهای مختلف در حال حرکت هستند.

«گل رز جریکو» تصویری از یک گل ناشناخته است که دو سوی متفاوت دارد. در یک طرف گلبرگ‌های آن در حال باز شدن هستند و در طرف دیگر گلبرگ‌ها بسته می‌شوند. در یک طرف سبزی و طراوت و در طرف دیگر زردی و خشکی، مانند زندگی و مرگ در پی یکدیگر هستند. برای دیدن این گل از زوایای مختلف نیز می‌توانیم آن را بچرخانیم و روند باز شدن یا بسته شدن گلبرگ‌ها را بهتر ببینیم.

آبراموویچ در سفری به دره مرگ در کالیفرنیا بوته‌ای بسیار خشک دیده است که توسط باد حمل می‌شده و به نظر می‌رسیده یک گیاه مرده است. اما با گذاشتن آن داخل آب می‌بیند که گیاه زنده و سبز می‌شود. گل رز جریکو می‌تواند مدت‌ها خشک بماند و تنها یک ساعت در آب طول می‌کشد تا کاملاً متحول و زنده شود. رز جریکو نمایش مقاومت طبیعت است و زندگی و جاودانگی همیشه در آن وجود دارد.

«در مورد درد دیگران» نام اثر دیگری است که در آن با سه قطعه عکس سیاه و سفید مواجه می‌شویم. این اثر تحت تاثیر آثار سوزان سانتاگ و کتاب او با عنوان «درد دیگران» شکل گرفته است، که به گفته آبراموویچ به پرورش حساسیت او نسبت به درد انسان کمک کرد.  در این اثر شاهد عکسی از یک دختر معلول ژاپنی در آغوش مادر، صحنه مرگ یکی از شبه نظامیان وفادار اسپانیایی، و عکس معروف اعدام سایگون، هستیم که هرکدام بخشی از درد و رنج مردم جهان در ادوار مختلف تاریخ و چگونگی ارتباط همه ما با درد یکدیگر را نشان می‌دهند.

علاقه‌مندان برای تماشای این نمایشگاه مجازی می‌توانند به این لینک مراجعه کنند:

https://wepresent.wetransfer.com/story/marina-abramovic-traces/