اختصاصی/ بهترین و بدترین شهرها برای زندگی معلولان

81

1400/7/29

18:32


گزارش‌های جدید حاکی از آن است که وضعیت زندگی اجتماعی می‌تواند کار را برای معلولان بسیار سخت یا بسیار آسان کند.

اختصاصی/ بهترین و بدترین شهرها برای زندگی معلولان

سرویس ترجمه بهداشت‌نیوز، تحلیلی جدید که بهترین و بدترین شهرها را برای زندگی در شرایط کم‌ناتوانی یا ناتوانی فیزیکی رتبه بندی می کند، چالش‌ها و سازش‌های روزانه‌ای را نشان می‌دهد که زندگی روزمره میلیون‌ها نفر از مردم در سرتاسر جهان –که چنین شرایطی دارند- را شکل داده است.
مدیر مرکز تحقیقات سلامت معلولان دانشگاه جانز هاپکینز در این باره می‌گوید: اطلاعات موجود در این گزارش بر تعاملاتی تاکید دارد که افراد دارای معلولیت مجبور به انجام روزانه آن هستند. هنگامی که شما دارای معلولیت هستید، این وضعیت بر تمامی زمینه‌های زندگی تأثیر می‌گذارد؛ جایی که پول خود را خرج می کنید، مواد غذایی موردنیازتان را خریداری می کنید، به مراقبت‌های بهداشتی دسترسی دارید، فرزندان خود را به مدرسه می برید و موارد دیگر.
وب سایت WalletHub در گزارشی ۱۰ شهر برتر و ۱۰ شهر ضعیف برای زندگی معلولان در سرتاسر ایالات متحده را در سال ۲۰۲۱ رتبه‌بندی کرده که مواردی نظیر اشتغال، مراقبت‌های بهداشتی ، درصد افراد دارای معلولیت در منطقه و خدمات رفاهی در این رتبه‌بندی دخیل بوده است. این گزارش همچنین حاوی اطلاعاتی در مورد نحوه برخورد همه شهرها با بیماری همه گیر COVID-19 است، زیرا بسیاری از افراد دارای معلولیت ممکن است در معرض خطر بیشتری از نوع شدید این عفونت باشند.
بر این اساس، بهترین شهرها شامل:‌ اورلند پارک در کانزاس، اسکاتسدیل درآریزونا، سنت لوئیس در میسوری، مینیاپولیس در مینه سوتا، دنور در کلرادو، روچستر در نیویورک، یونکرز در نیویورک، ساحل هانتینگتون در کالیفرنیا، سان فرانسیسکو در کالیفرنیا و توسان در ایالت آریزونا می باشد.
همچنین بدترین شهرهای آمریکا برای زندگی یک معلول هانتسویل در آلاباما، مونتگومری در آریزونا، جکسون در می سی سی پی، وینستون سالم در کارولینای شمالی، موبایل در آلاباما، تالاهاسی در فلوریدا، نیوهیون در کنتیکت، بریج پورت در کنتیکت، پراویدنس در رود آیلند وگلفپورت در می سی سی پی هستند.
برای افراد دارای معلولیت، به ویژه اگر قادر به کار نباشند، هزینه دسترسی به امکانات نباید غیرقابل تهیه باشد . زندگی در یک خانه با امکانات دسترسی(سازه‌های تسهیل‌کننده حرکت)، گران است. گزینه‌های مسکن نزدیک به وسایل حمل و نقل عمومی یا در منطقه ای با پیاده روی ایمن معمولاً با هزینه اندک یافت نمی شود و این باعث ایجاد نابرابری شده است.

منبع: EveryDayHealth/ اکتبر ۲۰۲۱
مترجم: لیلا فرجی

مطالب مشابه


نظرات


تصویری


ویدئو