کار تا جایی بیخ پیدا کرده که در بازی هفته چهارم برابر گل‌گهر سیرجان، یحیی گل‌محمدی ترجیح داد از بوژیدار رادوشوویچ درون دروازه تیمش استفاده کند؛ هرچند رادو هم یک گل خورد تا قرمزها دو امتیاز از دست بدهند. داستان لک اما عجیب است. بیشتر به نظر می‌رسد او یک دروازه‌بان متوسط رو به بالا است که هواداران انتظار دارند منجی تیمش باشد. این توقع از لک، با توجه به بضاعت او زیاد است.لک ضعف‌هایی دارد که قابل اغماض نیست. به‌طور مشخص از مدت‌ها قبل درباره دو آیتم از بازی او حساسیت‌های زیادی به وجود آمده است؛ یکی خروج‌های این گلر از دروازه است و دیگری بازی با پای او. در این مدت پرسپولیس گل‌های زیادی روی ارسال از کناره‌ها و ضربات ایستگاهی دریافت کرده است. اگرچه خیلی کم می‌توان رد پای مشهود لک را روی گل شدن این توپ‌ها پیدا کرد، اما برخی هواداران عقیده دارند او می‌تواند با تقویت خروج‌هایش، فرصت را از تیم رقیب بگیرد. این کاری است که علیرضا بیرانوند در دوران حضورش درون دروازه پرسپولیس انجام می‌داد و معمولا مانع از آن می‌شد که این توپ‌های بلند خطرساز شوند. در بخش بازی با پا هم نیازی به توضیح نیست. لک تا به حال بارها نشان داده در مواقع اضطراری قدرت بازی با توپ را ندارد و این مساله هر بار باعث نگرانی هواداران شده است. با همه انتقادات از لک، سخت است گلی را به یاد بیاوریم که روی اشتباهات فاحش او به ثمر رسیده باشد. بر خلاف خیلی از گلرهای سابق پرسپولیس مثل میثاق معمارزاده، علیرضا حقیقی، سوشا مکانی و... لک به ندرت گل خیلی بد خورده یا اصلا نخورده، اما در عین حال مهارهای نجات‌بخش و استثنایی اندکی هم از این دروازه‌بان دیده شده است. درباره او می‌گویند توپ‌هایی را که باید بخورد، می‌خورد و توپ‌هایی را که باید بگیرد، می‌گیرد. این برای پرسپولیس کافی نیست. این تعریف یک گلر متوسط است. حالا شاید بشود فهمید سال گذشته در اوج فشارهای هواداران پرسپولیس برای دعوت از لک به تیم ملی، چرا اسم او هرگز در فهرست قرار نگرفت. حامد لک یک دروازه‌بان متوسط است. از او انتظار «قهرمان» بودن نداشته باشید.
