گلر ۳۵ ساله فوتبال ایران امروز باید به این بیندیشد که در روزهای پایانی فوتبالش، چرا کمتر کسی در شرایط سخت حاضر به حمایت و همدلی از او می‌شود. پاسخش البته چندان پیچیده نیست. او با زبان گزنده‌اش آن‌قدر دیگران را آزار داده که دیگر جایی برای حمایت باقی نمانده است. دروازه‌بانی که نان و نمک پرسپولیس را خورد، اما به تیم رقیب ابراز علاقه کرد، همان کسی است که بارها به امثال علیرضا بیرانوند و حتی وحید امیری حمله کرده و در کمال خودستایی، خودش را بهترین گلر ایران خوانده است. در نتیجه عجیب نیست که بعد از گرفتاری او در نروژ، حتی همبازیان قدیمی‌اش هم یک پست و استوری حمایتی را از او دریغ می‌کنند و تنها واکنش هواداران به طعنه و کنایه خلاصه می‌شود. هر آدمی نتیجه اعمال خودش را می‌بیند.