تزریق چربی سینه یا پروتز

بزرگ کردن سینه که به آن ماموپلاستی تقویتی نیز می گویند، با قرار دادن ایمپلنت های سیلیکونی در جلو یا پشت عضله تنه ، اندازه، شکل و حجم سینه ها را افزایش می دهد.بزرگ کردن سینه می تواند برای اهداف زیبایی شناختی (برای اصلاح هیپوپلازی مرتبط با کاهش وزن، بارداری) یا ترمیمی (به دنبال بیماری، تصادف، هیپوپلازی مادرزادی) باشد.

حالا سوالی که پیش میاید این است که کدام روش برای بزرگ کردن سینه بهتر است؟ پروتز سینه یا تزریق چربی به سینه؟در ادامه به این سول پاسخ می دهیم.

چه زمانی می توان جراحی بزرگ کردن سینه انجام داد؟

بزرگ کردن سینه یا پروتز سینه از 18 سالگی امکان پذیر است .« این درخواست را می توان در هر زمانی از زندگی مطرح کرد . ممکن است برای سینه‌هایی که رشد نکرده یا رشد کمی داشته اند ، نامتقارن هستند و یا از ناهنجاری‌ها رنج می‌برند و همچنین در اثر بارداری یا پیری آسیب دیده‌اند این جراحی انجام شود. در صورت شیردهی توصیه می شود 6 ماه پس از پایان شیردهی برای قرار دادن پروتزها صبر کنید.

کدام سایز سینه را انتخاب کنیم؟

مدل های مختلفی از پروتز برای برآورده کردن انتظارات خانم ها و سازگاری با انواع بدن وجود دارد. اگر انتخاب بیمار تعیین کننده باشد، معیارهای دیگری مانند مورفولوژی و کیفیت پوست او (الاستیسیته، شل شدن) وارد عمل می شود.

جراح پلاستیک برای توصیه و جلوگیری از افراط و تفریط وجود دارد. پس از تجزیه و تحلیل مورفولوژیکی قفسه سینه آنها، میتوان به آنها در مورد حجم مناسب مشاوره داد.در صورت درخواست نامتناسب، پزشک ممکن است جراحی را رد کند .

حجم بیش از حد در مقایسه با اندام زنانه می تواند به پوست آسیب برساند، باعث ایجاد علائم کشش شود . سپس جراحان پلاستیک نقش واقعی آموزش و اطلاعات را برای زنانی که می‌خواهند حجم بسیار زیادی داشته باشند را دارند.

ایمپلنت های سینه

برای بزرگ کردن سینه با پروتز، انتخاب پروتز با مشورت جراح انجام می شود که دو نوع مدل وجود دارد:

پروتزهای اشکی : آنها شکل طبیعی سینه را بازتولید می کنند، به شکل قطره یا گلابی شکل، کاملاً برای بیماران نسبتاً لاغر مناسب است. پروتزهای آناتومیکی بدون بافت وجود دارند اما خطر چرخش را دارند. مدل‌هایی نیز وجود دارد که می‌توان آنها را روی قفسه سینه ثابت کرد.

پروتزهای گرد :(متداول ترین ایمپلنت های مورد استفاده): نتیجه ای گردتر و کمتر طبیعی می دهند، اما این مزیت را دارند که در صورت چرخش، شکل سینه را تغییر نمی دهند. از نوع ارگونومیک، حاوی ژل چسبناک و الاستیک هستند که با حرکات بیمار حرکت می کنند.

پروتزهایی که امروزه استفاده می شوند همگی از یک پاکت سیلیکونی تشکیل شده اند. آنها ممکن است حاوی سالین یا ژل سیلیکون، هیدروژل باشند. ژل بسیار قابل اعتماد و نزدیک به قوام یک سینه است به همین علت ترجیح داده می شود.

عوارض  و خطرات احتمالی پروتز سینه

عواقب بعد از عمل ممکن است در روزهای اول رخ دهد. این عوارض می تواند کبودی، درد موقت خفیف، تغییر در حساسیت نوک پستان (کم و بیش قوی). اما این عوارض احتمالی می تواند تا دو هفته بعد از عمل ادامه داشته باشد.

در مورد از سرگیری ورزش باید یک ماه صبر کرد زیرا در صورت توصیه به حرکات کششی، انقباضات انجام نمی شود. ورزش در زمینه بزرگ کردن سینه تاثیر مفیدی نخواهد داشت زیرا با انقباض ماهیچه ها را تحریک می کند.

ما می توانیم بعد از 15 روز به خودمان اجازه دهیم ورزش های نرم را محدود کنیم، اما برای تمام تناسب اندام و ورزش باید یک ماه تمرینات متقابل باید منتظر بمانیم.پروتز سینه مانند هر جراحی دیگری ممکن است عوارضی رخ دهد. خطرات احتمالی می تواند عبارتند از:

اسکارهای ناخوشایند، التهاب، خونریزی، نکروز، واکنش آلرژیک به هر یک از محصولات استفاده شده.عوارضی که بیشتر مربوط به ایمپلنت هستند نیز می توانند ظاهر شوند: چین و چروک ها و امواج ، دیده شدن ایمپلنت، پارگی ها پروتز ممکن است ایجاد شود (به طور کلی در پروتزهای قدیمی این احتمال وجود دارد).

تزریق چربی به سینه

تزریق چربی سینه یک عمل جراحی زیبایی است که شامل تزریق چربی بیمار به سینه است. چربی توسط لیپوساکشن از یک یا قسمت های مختلف بدن (شکم، پهلو و یا پشت) گرفته می شود و پس از تصفیه مجدد به قفسه سینه تزریق می شود.

مزیت این تکنیک این است که حجم دادن به سینه ها را بدون توسل به جسم خارجی ممکن می کند. این عمل به صورت سرپایی و تحت بیهوشی عمومی انجام می شود: جراح ابتدا لیپوساکشن را انجام می دهد، سپس چربی را قبل از تزریق مجدد به سینه ها، تصفیه می کند.

تکنیک تزریق چربی به سینه

تزریق چربی به سینه که انتقال چربی نیز نامیده می‌شود، یک تکنیک جراحی زیبایی است که به شما امکان می‌دهد با برداشتن چربی، نواحی خاصی از بدن را اصلاح کنید تا دوباره آن را به سینه تزریق کنید و به آن حجم دهید.

کدام روش برای حجم دهی سینه بهتر است؟

هر روشی می تواند مزایا و معایب خودش را داشته باشد که در ادامه این موارد را بررسی خواهیم کرد.

تزریق چربی به سینه :

* در این روش با توجه به این که جسم خارجی مثل پروتز در بدن فرد قرار نمیگیرد ریسک عفونت را کاهش می دهد و همانند پروتز سینه نیاز نیست بعد از چند سال پروتز تعویض شود.

* این روش صرفا برای پر کردن ناحیه بالای سینه مناسب می باشد و اگر فرم دهی کلی به سینه بخواهید دهید باید از روش پروتز سینه استفاده کنید.

* با توجه به جذب شدن چربی به طور کل بین 30 تا 50 درصد از چربی تزریق شده در بدن فرد باقی خواهد ماند.

* احتمال گوله شدن چربی نیز وجود دارد.

پروتز سینه :

* در صورتی که فرم دهی کلی به سینه نیاز باشد مناسب ترین انتخاب پروتز می تواند باشد.

پروتز بعد از ده تا دوازده سال ممکن است نیاز به تعویض داشته باشد.

* احتمال عفونت در پروتز و نشان دادن واکنش نسبت به جسم خارجی وجود دارد.

* در صورتی که وزنتان پایین است صرفا از ایمپلنت سینه باید استفاده کنید.

مشاوره قبل از عمل

به طور کل باید پزشک شما به خوبی شما را نسبت به روش های مختلف اگاه کند و سپس شما با دیدی باز و انتخاب صحیح یک روش را برای انجام این کار انتخاب نمایید که بعدا دچار مشکل نشوید.