این احساس بیشتر از سیگار کشیدن پیرتان می کند

به گزارش بهداشت نیوز، تلاش اخیر دانشمندان عوامل روانشناختی را به ترکیب هوش مصنوعی اضافه کرده و پیش ‌بینی ‌های جالبی انجام داد. نتایج آزمایش ‌های اولیه نشان می ‌دهد که تأثیر بیماری‌ های روانی می ‌تواند در برخی مواقع بیشتر از تأثیر بیماری‌ها و عادات جسمانی از جمله سیگار کشیدن باشد.

به گفته محققان، سن تقویمی بر اساس گذر عمر و بر مبنای سال است اما فقط به این دلیل که دو نفر در یک روز متولد شده اند نمی توان گفت که آنها به یک اندازه سالم هستند.

محققان امیدوارند: با اندازه‌ گیری جنبه ‌های خاصی از سلامت فیزیکی یک فرد، مانند میکروبیوم روده یا نشانگرهای التهابی خون، پیش ‌بینی کنند که فرد در سال‌ های زیستی چقدر جوان یا پیر است.

کارشناسان معتقدند: اگر این پیش ‌بینی دقیق باشد می ‌تواند به آنها کمک کند تا بفهمند چرا برخی افراد سریع ‌تر از دیگران پیر می ‌شوند و چه عواملی در سبک زندگی در این روند پیری نقش دارند. یکی از مؤلفه‌ های کلیدی سلامت انسان که در تلاش‌ های قبلی برای تنظیم این ساعت وجود نداشت، وضعیت ذهنی و عاطفی انسان است. 

مطالعات نشان می دهد:داشتن سابقه مسائل مربوط به سلامت روان با تسریع پیری در میانسالی مرتبط است. علاوه بر این، این اثر پیری سال‌ها قبل از ظهور سایر بیماری ‌های مرتبط با افزایش سن رخ داده است. با در نظر گرفتن این یافته ها، محققان در ایالات متحده و هنگ کنگ یک الگوریتم کامپیوتری برای ایجاد یک ساعت پیری جدید طراحی کردند که چندین عامل سلامت روانی و نشانگرهای زیستی خون را در خود جای داده است.

داده‌های بهزیستی روانشناختی در این مطالعه بر اساس هشت احساس آزردگی، تنهایی، نارضایتی، بی حواسی، بی ‌قراری، افسردگی، ناامیدی و ترس طبقه بندی شدند.

محققان این الگوریتم را بر روی داده های نزدیک به ۵ هزار بزرگسال سالم با سن ۴۵ ساله یا بالاتر آموزش داده و سپس آن را روی داده های ۷ هزار نفر دیگر آزمایش کردند.

در نهایت، پژوهشگران دریافتند:عوامل روانشناختی، مانند احساس ناراحتی یا تنهایی، تا ۱.۶۵ سال به سن بیولوژیکی فرد اضافه می کند. این اثر بیشتر از سایر خصوصیات جمعیت شناختی فردی، از جمله جنسیت بیولوژیکی، منطقه زندگی، وضعیت تاهل و حتی وضعیت سیگار کشیدن بود.

گفتنی است، سیگار کشیدن به تنهایی حدود ۱.۲۵ سال سن پیری را اضافه کرد. البته این امر این بدان معنا نیست که الگوریتم سیگار کشیدن خطر کمتری برای سلامتی نسبت به افسردگی یا تنهایی دارد.

پژوهشگران در انتها نتیجه می گیرند: مؤلفه های روانشناختی به دلیل تأثیر قابل توجه آن ها بر سن بیولوژیکی نباید در مطالعات مربوط به سالمندی نادیده گرفته شود. بنابراین، ارتقای سلامت روان ممکن است یک مداخله بالقوه ضد پیری با مزایای احتمالی و با رویکردهای فیزیکی درمانی ملموس ‌تری باشد.

 شرح کامل این پژوهش و یافته های آن در آخرین شماره مجله تخصصی Aging منتشر شده است.
منبع: سیناپرس