نتانیاهو؛ دوستی با پوتین، دشمنی با ایران

منبع: ساعد نیوز

80

1401/8/17

02:54


ساعد نیوز: متن پیش رو در فرارو منتشر شده و بازنشر آن در ساعد نیوزبه معنای تاییدش نیست.

نتانیاهو؛ دوستی با پوتین، دشمنی با ایران

به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعد نیوز به نقل از فرارو، همزمان با قطعی شدن پیروزی "بنیامین نتانیاهو" رهبر حزب لیکود و ائتلاف احزاب همراه با وی در انتخابات پارلمانی یکمِ نوامبر اسرائیل (با کسب ۶۴ کرسی از ۱۲۰ کرسی پارلمان رژیم صهیونیستی)، تحلیل های مختلفی در مورد مختصات دولت آتی رژیم اسرائیل و محور های سیاست های دولت نتانیاهو در دو حوزه داخلی و بین المللی مطرح می شود.

در این راستا، برخی به طرح این سوال می پردازند که آیا بایستی تفاوت هایی را میان دولت جدید نتانیاهو با دولت های مختلف وی در دوران حضور ۱۲ ساله اش در قدرت متصور بود؟ وضعیت تنش ها و چالش های سیاسی-اجتماعی داخل اراضی اشغالی چگونه خواهد بود؟ و در نهایت، عمده نقاط تاکید دولت نتانیاهو در عرصه سیاست منطقه ای و بین المللی اسرائیل چه خواهد بود؟

از این رو، فرارو در گفتگو با احمد زیدآبادی، نویسنده و تحلیلگر مسائل سیاسی، به بررسی برخی از مهمترین پرسش ها در رابطه با بازگشت مجدد "بنیامین نتانیاهو" به کرسی نخست وزیری اسرائیل پرداخته است.

احمد زید آبادی در مورد دلیل اقبال مجدد به سمت نتانیاهو و احزاب همراهش گفت: «عمده ترین دلیل این مساله گردش افکار عمومی به سمت "افراط گرایی" است. از زمانی که برخی یهودیان به ویژه از سمت روسیه به اسرائیل رفتند، توازن جامعه چپ و راست اسرائیل به هم خورد. پیش از این، حزب کارگر اسرائیل برای سال ها حزب مسلط بود و حزب لیکود نیز که بعد ها شکل گرفت، گاهی به سختی و از طریق ائتلاف با دیگر احزاب می توانست دولت تشکیل دهد. با این حال، چندین سال است که وزنه سیاسی در اراضی اشغالی به سمت لیکود سنگینی می کند و در عین حال، افکار عمومی اسرائیل نیز تا حدی افراط گرایی در پیش گرفته اند».

وی افزود: «به نظر من دلیل این مساله نیز این است که آن ها راه حل های موجود را جهت حل مساله فلسطین نمی پذیرند و معتقدند که مثلا یک راه حل معجزه آسا وجود دارد که با تمسک به آن می توانند اراضی فلسطینی را همچنان در اشغال خود داشته باشند و حتی دامنه اشغالگری شان را توسعه بخشند. آن ها به دنبال این هستند که فلسطینی ها را از اغلب حقوقشان نظیر حق شهروندی و یا حق تشکیل دولت محروم کنند».

وی ادامه داد: «بنیامین نتانیاهو نیز مدام به این وضعیت دامن می زند و خود را مدافع امنیت اسرائیلی ها معرفی می کند. در این فضا، نتانیاهو با طرح اتهامات مختلف علیه ایران و همچنین جریان ها و جنبش هایِ مقاومت فلسطینی، شدیدا به دنبال آن است تا خود را "ناجی اسرائیلی ها" معرفی کند. درست در همین فضا در جامعه اسرائیل گردش مجدد افکار عمومی را به سمت افراط گرایی و به طور خاص فردی نظیر بنیامین نتانیاهو شاهد هستیم.»

احمد زید آبادی در پاسخ به این پرسش که آیا نتانیاهو در دولت جدید خود به نسبت دولت های قبلی اش، در مورد مسائلی نظیر مواجهه با ایران، با محذورات و محدودیت های بیشتری رو به رو نیست؟ گفت: «باید توجه داشت که بنیامین نتانیاهو در زمان حضور باراک اوباما در کاخ سفید نیز صریحاً در مورد مساله ای نظیر توافق برجام موضع گیری می کرد و سعی داشت به هر نحو ممکن در مسیر دولت آمریکا جهت حصول توافق با ایران، ایجاد چالش و مانع کند».

وی افزود: «با این همه، واقعیت این است که اسرائیلی ها همواره یک لابی فوق العاده قدرتمند در جامعه آمریکا داشته اند. مساله ای که موجب شده تا دولت های دموکرات و حتی جمهوری خواه، از توانایی چندانی جهت مقابله با آن ها برخوردار نباشند. از این منظر، در مورد مسائل مرتبط با ایران به ویژه در مورد توافق اتمی، نتانیاهو و لابی های صهیونیست با قدرت روی این مساله کار خواهند کرد تا در نهایت، بایدن از ترسِ بخشی از افکار عمومی و نیرو های ذینفوذ، هزینه های قابل توجهی را در امر بازگرداندن آمریکا به توافق برجام احساس کند».

این تحلیلگر مسائل سیاسی تصریح کرد: «در این فضا، انتظار می رود که نتانیاهو میدان کنشگری گسترده ای را نیز در اختیار سازمان جاسوسی "موساد" قرار دهد. به قدری در مورد آنچه خطر ایران عنوان می شود مانور داده خواهد شد (چه از طریق لابی گری و چه استفاده از رسانه ها) که کشور های زیادی در سطوح منطقه ای و بین المللی احساس خطر کنند. چه بسا در داخل هم نیرو های نفوذی وجود دارند که دستورکار های غرب و نتانیاهو را به پیش می برند».

وی گفت: «از این منظر، فضا چندان هم برای دولت نتانیاهو جهت جنجال آفرینی و تنش زایی علیه ایران بسته نیست. در این میان، روس ها نیز نفوذ بالایی در اسرائیل نداشته و ندارند و بعید است بتوانند در دوره نتانیاهو کار خاصی را انجام دهند. در این میان نباید فراموش کرد که روسیه خود در قالب جنگ اوکراین اسیر است و احتمالا نتانیاهو همچون گذشته روابط شخصی اش را با پوتین افزایش خواهد داد. مساله ای که پیشتر در دوره حضور نتانیاهو در قدرت نیز به وضوح قابل مشاهده بوده است.»

زیدآبادی در پاسخ به این سوال که آیا حضور نتانیاهو موجب تغییری در رویکرد محتاطانه اسرائیل نسبت به معادله جنگ اوکراین خواهد شد یا خیر؟ گفت: «به نظرم اگر بنا باشد تغییری نیز در مواضع اسرائیل ایجاد شود به سمت اتحاذِ احتیاط بیشتر خواهد بود. یائیر لاپید نخست وزیر مکلفِ اسرائیل مایل بود که تا حدی به نفع اوکراین کار کند و فعالیت هایی را نیز با محوریت این مساله آغاز کرده بود. با این حال، وی و دولتش حاضر نشدند که تسلیحات پدافند هوایی قدرتمندی را در اختیار اوکراین قرار دهند. در این راستا، نتانیاهو نیز بعید است که دست به یکچنین اقدامی بزند».

وی افزود: «با این حال در دولت جدید نتانیاهو مثلا از حزب "صهیونیسم مذهبی" افرادی حضور خواهند داشت که حمله روسیه به اوکراین را تایید کرده اند و پوتین را یک رهبر واقعی توصیف نموده اند. از این رو در بحث مواجهه دولت جدید اسرائیل با پوتین مشکلی پیش نخواهد آمد، اما احتیاط ها در رابطه با معادله جنگ اوکراین (و اراده اسرائیل جهت عدم ارسال تسلیحات به اوکراین) تشدید خواهد شد.»

احمد زیدآبادی در پاسخ به این پرسش که آیا چالش قطبی گراییِ سیاسی و اجتماعی در اراضی اشغالی با حضور نتانیاهو در قدرت، تشدید می شود یا خیر؟ گفت: «بله، به نظر من چالش قطبی گرایی سیاسی-اجتماعی در دوره حضور دولت نتانیاهو در قدرت، تشدید خواهد شد. دلیل اصلی این مساله این است که اکنون دو حزب مذهبی افراطی در دولت نتانیاهو حضور خواهند داشت و بدون تردید این احزاب در مورد اجرای برخی مقررات شرعی مد نظر خود در جامعه اسرائیل فشار زیادی را وارد خواهند کرد. در عین حال در مورد اقلیت های جنسی و به بیانی دگرباشان جنسی نیز آن ها محدودیت هایی را ایجاد خواهند کرد که این مساله نیز می تواند در نوع خود تنش های اجتماعی در داخل اسرائیل را ایجاد کند».

وی افزود: «در این راستا، طیف ها و گروه هایی که به دنبال صلح طلبی هستند هم به خشم خواهند آمد (گروه هایی که مدافع صلح و مذاکره با فلسطینی ها هستند). در این فضا، هیچ بعید نیست که روند شهرک سازی های اسرائیل در کرانه باختری افزایش پیدا کند و حتی رژیم اسرائیل به دنبال اِعمال حاکمیت بر دره اردن حرکت کند. در این میان، هم سکولارها، هم میانه رو ها و هم دیگر گروه های سیاسی تحت فشار قرار خواهند گرفت و به طور خاص یهودیان آمریکا که قریب به ۷۰ درصد از آن ها یهودیِ اصلاح طلب محسوب می شوند، شرایط نامناسبی را با روی کارآمدن دولت نتانیاهو و ائتلاف حامی وی در قدرت پیش روی خود می بینند. مساله ای که شکاف های اجتماعی را در داخل اسرائیل بالا خواهد برد».

زیدآبادی تصریح کرد: «البته همانطور که پیشتر نیز گفتم، باید مراقب بود که مثلا اسرائیلی ها ایران را تبدیل به یک کانون تنش و درگیری نکنند و یا چند مشکل امنیتی را در داخل اسرائیل ایجاد نکنند که توجهات از مسائل مهم منحرف شود و دولت جدید اسرائیل به نخست وزیری بنیامین نتانیاهو بار دیگر سناریوی تکراری اش که همان محور قرار دادن مساله امنیتی است را در دستورکار قرار دهد و به بهانه آن دیگر گروه ها و طیف ها و جریان های سیاسی را خاموش و ساکت کند».

وی گفت: «از این رو، از یک سو، حماس و دیگر گروه های مقاومت فلسطینی می توانند در پازل طراحی شده از سوی نتانیاهو و متحدانش به مثابه بهانه ای جهت پیشبرد دستورکارهایشان در نظر گرفته شوند و از سوی دیگر ایران نیز می تواند به طریقی مشابه تبدیل به بهانه ای برای اسرائیل و دولت نتانیاهو و دستورکار های خاص و پنهانی آن ها در حوزه اتخاذ رویه های تهاجمی و امنیتی باشد».

این تحلیلگر مسائل سیاسی گفت: «از این منظر، دو گروه یاد شده بایستی به نحوی محتاطانه و به دور از ایجاد بهانه برای دولت نتانیاهو اقدام به کنشگری کنند. رویکردی که در صورت اتخاذ می تواند میزان فشار ها را بر نتانیاهو و حامیانش تا حد زیادی افزایش دهد. فلسطینی ها در صورتی می توانند دولت نتانیاهو را تحت فشار قرار دهند که معطوف به اعتراضات مدنی و مسالمت آمیز باشند و ایران هم باید وارد گفتگو های منطقه ای با کشور های عربی و دیگر طرف ها نظیر کشور های اروپایی شود. در واقع ایران باید دیپلماسی خود را به سمت و سویی ببرد که به مثابه یک تهدید از جانب اسرائیلی ها (به صورت ابزاری) معرفی نشود. اگر این اتفاقات بیفتند، نتانیاهو تا حد زیادی یک "بازنده" خواهد بود با این حال اگر عکس آن ها اتفاق بیفتد، وی قطعا یک "برنده" خواهد بود و می تواند بدون در پیش بودن موانع چندانی، نه تنها دستورکارهایش را به نحوی موفقیت آمیز به پیش برد بلکه حتی دیگر گروه ها و جریان های سیاسی در داخل اسرائیل و منطقه را نیز می تواند در راستای اهداف خود تحت فشار قرار دهد.»

زیدآبادی در پاسخ به این پرسش که شانس نتانیاهو و ائتلاف همراه با وی جهت طولانی کردنِ حضور خود در راس قدرت سیاسی رژیم اسرائیل را چگونه ارزیابی می کند (نظیر دوره ۱۲ ساله حضور نتانیاهو در راس قدرت اسرائیل)؟ گفت: «اکنون که جای نتانیاهو و ائتلاف همراه با وی که توانسته اند ۶۴ کرسی را در پارلمان اسرائیل به دست بیاورند تا حد زیادی محکم است و آن ها به احزاب خارج از بلوک خود نیازی ندارند. در واقع دولت نتانیاهو در شرایط کنونی اتکایی به جریان اپوزیسیون ندارد و همین مساله میدان مانور گسترده ای را در اختیار آن قرار می دهد».

وی افزود: «با این حال، با توجه به اینکه در جریان انتخابات اخیر اسرائیل و نتیجه حاصله از آن، نتانیاهو به گروگان حزب "صهیونیسم مذهبی" درآمده و این حزب احتمال دارد که بخواهد خواسته های زیادی را از سمت خود به نتانیاهو و حزب لیکود تحمیل کند، از این رو، شانس ایجاد برخی درگیری ها در قابل ائتلاف نتانیاهو و فروپاشی آن وجود دارد. گزینه ای که البته من بعید می دانم حادث شود و رنگ واقعیت به خود بگیرد».

احمد زیدآبادی در پایان گفت: «بنابراین به نظر من فعلا در اسرائیل دولت مستحکمی به نخست وزیری بنیامین نتانیاهو سر کار خواهد آمد. حال اینکه با چه بحران های داخلی و بین المللی رو به رو شود و آیا اینکه آن ها می توانند برای این دولت ایجادِ چالش های جدی کنند، مساله ای است مربوط به آینده و اکنون نمی توان پیش بینی قاطع و محکمی را در مورد آن داشت.»

مطالب مشابه


نظرات


تصویری


ویدئو