به گزارش سرویس خبری بهداشت‌نیوز در حالی که هیچ تعریف پزشکی رسمی وجود ندارد،مه مغزی مجموعه‌ای از علائم است که بر پردازش شناختی افراد تأثیر می گذارد و میلیون‌ها نفر در سراسر جهان از این عارضه رنج می‌برند.مطالعات مختلف نشان می‌دهد که تا ۳۲ درصد از افراد ممکن است پس از ابتلا به کووید-۱۹ بدون اینکه متوجه شوند، از مه مغزی رنج ببرند اما بسیاری از مردم این وضعیت را با آلزایمر و برخی بیماری‌های روانپزشکی اشتباه می‌گیرند.با این حال،مه مغزی در مقایسه با این آسیب‌شناسی تفاوت‌های اساسی دارد.
علائم
احساس غرق شدن در انجام کارهای روزانه یکی از علائم اصلی مه مغزی است.افرادی که از این عارضه رنج می برند اغلب علائم را با چند کلمه بسیار ساده توصیف می کنند: "فکر کردن برای من سخت است."معمولاً افراد بیش از حد معمول احساس فراموشی می کنند و حتی ممکن است خود را پریشان تر توصیف کنند. سایر علائم آشکار شده شامل موارد زیر است:
احساس کندی در تفکر
به هم ریختن کلمات در وسط جمله
احساس غرق شدن در انجام کارهای روزانه
احساس سردرگمی، بی نظمی، و غیبت
مه مغزی بر نواحی مختلف سیستم عصبی، به ویژه آنهایی که مربوط به انجام فعالیت ها،برنامه ریزی و سازماندهی اطلاعات است تأثیر می گذارد اما برخی از متخصصان آن را با مراحل اولیه زوال عقل اشتباه می گیرند.
علل مه مغزی
مه مغزی وضعیتی است که منشأ متعددی دارد، از بیماری‌های تأثیرگذار بر مغز مانند لوپوس اریتماتوز سیستمیک گرفته تا استرس.در این رابطه، متخصصان قادر به تعیین علل خاص این بیماری نیستند.برخی از شرایطی که می توانند باعث ایجاد آن شوند عبارتند از:
استرس مزمن
کمبود خواب
جت لگ
مصرف داروهای خاص
شرایط مزمن مانند سرطان یا مولتیپل اسکلروزیس
کمبود ویتامین بی کمپلکس
کافئین بیش از حد
شرایط گوارشی مانند بیماری سلیاک و بیماری کرون
در سال‌های اخیر، مه مغزی نیز با نقص شناختی پس از کووید-۱۹ مرتبط بوده است.مطالعات متعدد نشان داده است که افراد پس از این بیماری دچار اختلال شناختی و خستگی مداوم می شوند.سایر تحقیقات اخیر همچنین نشان می‌دهد که مشکل در تفکر مشخصه این بیماری است که همراه با تغییرات هورمونی ظاهر می‌شود.برخی از زنان ممکن است در دوران بارداری یا یائسگی دچار مه مغزی شوند.
این بیماری چگونه تشخیص داده می شود؟
اولین چیزی که باید به آن توجه کرد این است که مه مغزی به خودی خود یک بیماری قابل تشخیص نیست.متخصصان ترجیح می دهند از اصطلاح "اختلال شناختی"برای تشخیص دقیق تر استفاده کنند.پرسنل پزشکی برای تشخیص و تعیین علت مشکل باید معاینه کامل را انجام دهند.آزمایش‌هایی که برای سنجش عملکرد اجرایی در بیماری‌های روانی انجام می‌شوند،اغلب مفید هستند.همچنین آزمایش خون می تواند به شناسایی سایر علل اختلال شناختی مانند آپنه خواب و ام اس کمک کند.التهاب و افزایش فعالیت سلول های ایمنی نیز علائمی هستند که منجر به مه مغزی می‌شوند.بنابراین تجزیه و تحلیل عواملی مانند دی-دیمر(D-dimer) و فریتین که هم در خون و هم در مایع مغزی نخاعی مشاهده می شوند،در تشخیص مه مغزی مهم است.
درمان مه مغزی
از آنجایی که درمان مه مغزی دشوار است،متخصصان توصیه می‌کنند اقداماتی انجام دهید که به افراد کمک می‌کند تا با مشکل زندگی کنند و با آن سازگار شوند.در میان توصیه های اصلی ارائه شده، موارد زیر بسیار مهم است:
نوشتن یادداشت با لیست کارها
تنظیم آلارم برای اینکه قرارهای مهم را از دست ندهید
هنگام انجام پروژه های طولانی مدت به طور منظم استراحت کنید
فعالیت های روزانه را پیگیری کنید
روزهای روشن تری را برای کارهای پیچیده تر رزرو کنید
سایر توصیه ها بر حفظ سبک زندگی بهتر متمرکز است. استراحت کافی و ورزش روزانه از رایج ترین موارد است. هر دو فعالیت به افزایش تمرکز و در نتیجه بهبود مه مغزی کمک می کنند.برخی از افراد با مصرف دارو برای برخی بیماری‌ها مانند اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) تسکین یافته‌اند. با این حال، تحت هیچ شرایطی مصرف این نوع داروها بدون نظارت پزشک توصیه نمی شود.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
مه مغزی وضعیتی است که بخش زیادی از زندگی افراد بیمار را تغییر می‌دهد.اگرچه چند روز شفافیت وجود خواهد داشت، افراد مبتلا ممکن است هفته‌ها یا حتی ماه‌ها این عارضه را داشته باشند.در حالت ایده‌آل، افراد باید زمانی به پزشک مراجعه کنند که مشکل برای چندین روز بدون وقفه ادامه داشته باشد. همچنین زمانی که مه مغزی به طور چشمگیری در فعالیت های روزانه اختلال ایجاد می کند،باید به دنبال کمک پزشکی باشید.
تاریخ :۱۵ نوامبر ۲۰۲۲
منبع : step to health
