سنت های عجیب و خنده داری که در گذشته رواج داشتند

بعضی از ما هر روز دوش می گیریم و حتی بعضی هایمان بیشتر از یک بار در روز. به همین دلیل، سخت می شود تصور کرد که چند قرن پیش اشرافیون استطاعت چنین چیز تجملی ای را نداشتند. در گذشته مردم به طور کلی ممنوعیت ها و سنت هایی داشتند که امروزه نامناسب به نظر می رسد و نه تنها به بهداشت شخصی، بلکه به اصول پوششی، جامعه و شغل افراد هم مربوط می شدند. مقایسه ی قرن بیست و یکم با گذشته ما را قدردان تغییرات رخ داده می کند.

یونان باستان

۱- در یونان باستان، ریش را نماد مردانگی و خرد می دانستند. به همین دلیل، ریش یک مرد هر چه بیشتر و زیباتر بود، از جایگاه بالاتری برخوردار بود و صورت بی مو را نماد زنانگی می دانستند.

۲- در آن زمان، بازی های المپیک مردم را نسبت به لزوم حفظ سلامت برای افزایش آمادگی جسمانی و جلوگیری از آسیب دیدگی در مسابقات آگاه کرد. یک تکنیک برای دستیابی به این امر، استفاده از روغن زیتون برای افزایش دمای بدن بود. روش دیگر، گرم کردن پیش از مسابقه برای جلوگیری از آسیب بود.

۳- «چهره بقراطی» اصطلاحی بود که در توصیف چهره ی یک فرد پیش از مرگ به کار می رفت. اگر فردی علائمی که ذکر خواهد شد را داشت و بهبودی ای در حالش رخ نداد، ممکن بود پزشک احتمال دهد که فرد در شرف مرگ قرار دارد: نوک تیز شدن سر بینی، فرو رفتن چشم ها و شقیقه ها، سرد شدن و عقب رفتن گوش ها و تغییر شکل دادن نرمه ی آن ها و سخت، آویزان و خشک شدن پوست صورت.

قرون وسطی

۴- بر اساس برخی منابع، سنت به هم زدن لیوان ها از دوران قسطی بر جای مانده است. افسانه ای می گوید ارواح پلیدی بودند که می توانستند به درون دهان یک فرد نفوذ کنند، اما با زدن لیوان های به یکدیگر می شد این ارواح پلید را دور کرد. به همین دلیل هم بود که مردم باید هنگام خمیازه کشیدن، دهان خود را می پوشاندند.

۵- سنت بلند کردن کلاه از روی سر به عنوان روشی برای سلام کردن هم از قرون وسطی باقی مانده است. در آن زمان رسم بود جنگجویان کلاهخود خود را بردارند تا نشان دهند که نیست پلیدی ندارد.

۶- استفاده از کارد و چنگال از قرن دوازدهم آغاز شد. تا پیش از آن، تنها از قاشق، آن هم برای خوردن شیرینی استفاده می شد و از چنگال استقبال نشد چون آن ها ابزار شیطان می داستند.

۷- در فرانسه ی دوران قسطی، مردم دستان خود را با رومیزی پاک می کردند و سوپ را بدون قاشق، از کاسه سرمی کشیدند.

۸- به علاوه، در قرون وسطی، مردم از قبل رسم شسشتن دست ها پیش از خوردن را داشتند. نکه آن ها با آبی که توسط پیشخدمت ها به سر میز آورده می شد، دست های خود را آب می کشیدند و همانجا با رومیزی پاک می کردند.

عادت های اشرافیون در قرون وسطی

۹- پزشکان حمام کردن را خطرناک می دانستد. از قرار معلوم، این کار را به قدری برای سلامت مضر می دانستند که بسیاری از افراد با منجمان مشورت می کردند تا مناسب ترین زمان حمام کردن را برایشان پیدا کنند. برای مثال، ایزابلای اول، ملکه ی پادشاهی کاستیا در شبه جزیره ایبری تنها ۲ بار در زندگی اش حمام کرد.

۱۰- هنری هشتم خدمتکاران خود را مجبور می کرد هر صبح رختخوابش را ببوسند تا مطمئن شود آغشته به زهر نیست.

۱۱- مد و فشن قرن هجدهم اصول خود را به بانوان طبقات بالای جامعه دیکته می کرد. درست کردن موها ساعت ها زمان می برد و زن ها از موی مصنوعی برای افزایش ارتفاع موها استفاده می کردند که از به هم بستن سیم ها درست می شد. آن ها موهای خود را با گل و میوه و حتی حیوانات تاکسیدرمی شده تژئین می کردند. زن ها برای ثابت نگه این مدل مو از روغن خوک استفاده می کردند.

۱۲- ماری آنتوانت به شپش هایش افتخار می کرد. آن زمان داشتن شپش را نشانه ی پرهیزکاری می دانستند و اعتقاد داشتند چنین فردی بیشتر از پاکی روحش توجه داشت تا جسم خود. حتی به این حشرات «مرواریدهای خداوند» می گفتند.

انگلیس در دوران ویکتوریایی

۱۳- در دوران ویکتوریایی، به نمایش گذاشتن بدن ممنوع بود، به همین دلیل از «ماشین های شنایی» که در قرن هفدهم اختراع شده بود، استفاده می شد. مردمی که قصد شنا داشتند به داخل این ماشین ها می رفتند تا لباس خود را با لباس شنا عوض کنند.

۱۴- زنان مجرد اجازه نداشتند به تنهایی بیرون روند. گشتن به دنبال آشنایان یا توقف برای صحبت در مکان های شلوغ هم برای زنان ممنوع بود.

۱۵- اگر زنی در خیابان با مردی که او را می شناخت مواجه می شد و می خواست با او صحبت کند، باید دست خود را در دست مرد می گذاشت. مرد هم باید هر کاری که داشت را فراموش می کرد و زن را برای مدتی همراهی می کرد.

۱۶- زنان جوان و نه چندان جوان تا پیش از ازدواج اجازه ی برقراری رابطه جنسی نداشتند. آن ها اجازه نداشتند با مردان صحبت کنند مگر اینکه زن متأهلی به عنوان همراه پیش آن ها حضور داشت.

۱۷- خانواده های ثروتمند فارغ از جنسیت کودک خود، پیراهن های سفید و چین دار تن او می کردند. هر چه خانواده ای ثروتمندتر بود، تور و چین پیراهن بیشتر می شد. به علاوه، هم پسرها و هم دخترها کلاه های روبان دار به سر می گذاشتند.

۱۸- عصر «دامن های پفی» در فاصله ی سال های ۱۸۵۰ تا ۱۸۷۰ بود. این دامن ها از چندین لایه دامن تشکیل می شدند که روی یک اسکلت چوبی قرار می گرفتند. زنانی که این دامن های پفی را به تن می کردند بیشتر اوقات در راهروها گیر می کردند.

۱۹- زنان و حتی برخی مردان، برش های نازکی از گوشت خام را به عنوان ماسک روی صورت خود می گذاشتند تا جلوی چین و چروک و جوش را بگیرند.