لزوم کنترل خشم پدر و مادرها در مقابل فرزندان

لزوم کنترل خشم پدر و مادرها در مقابل فرزندان 

پدر و مادرها باید دقت داشته باشید کـه دعوا و بگو مگوهای شـما نباید جلوی فرزندان صورت گیرد چراکه تاثیرات روانی منفی روی آنان خواهد داشت. اگر جزو آن دسته از مادرانی هستید کـه ناگهانی و بدلیل مسائل ریز و درشت سر فرزندان تان جیغ و فریاد میکنید و بعد خیلی زود پشیمان میشوید, پیشنهاد هـای مـا را جدی بگیرید.

آن چـه در فرزندان تان می‌بینید درواقع رفتار آیینه واری از حرکات کوچک و بزرگی هست کـه خودتان در طول روز مقابل چشمان انها انجام میدهید; پس اگر فرزندتان راهی رابه اشتباه می رود و حرکتی رابه غلط انجام میدهد گذشته از هر گونه توبیخ و تنبیه او آن چـه را پیش چشمانش انجام داده اید, بازبینی کنید. رفتار او می‌تواند یک نمای عینی یا یک کپی بی نقص از رفتار خود شـما باشد.

بهتر هست گذشته از هر چیزی بدانید کـه تکرار منظم بداخلاقی در برابر چشمان بچه ها ضرر و زیان بسیاری برای انها و شـما در پی خواهد داشت.جدیدترین تحقیقات نشان داده هست کـه هر چـه والدین بـه ویژه مادر ها کـه اکثر با بچه ها طرف میباشند عصبانیت بیشتری از خود در اساس هـای گوناگون

در برابر فرزندانشان نشان دهد, بچه ها ناخودآگاه نسبت بـه هم سن و سال هایشان خصوصیات تهاجمی بیشتری خواهندداشت و افسرده تر خواهندشد. انها خیلی راحت چنین مشکلاتی را در مدرسه ودر جمع هم سن و سال هایشان نشان میدهند.

چراباید در برابر طفل, خشم خودرا کنترل کنیم؟
فراموش نکنید کـه هرچه فرزند شـما کوچکتر باشد رفتارهای شـما تاثیر بیشتری بر روح و روان او دارد. نکته این هست کـه چگونه می توان در عین عصبانیت, مهربان هم بودبچه ها درواقع مهم ترین درس ها را زمانی از پدر و مادرهایشان یاد می گیرند کـه آنها در بحبوحه عصبانیت قادر بـه نظارت رفتار خود میباشند.

شـما در چنین موقعیتی این نکته رابه فرزندتان می آموزید کـه با عصبانیت پشت عصبانیت, در رسیدن بـه خواسته اش بـه نتیجه نمی رسد. مهم این هست کـه چگونه در بحبوحه عصبانیت بتوان موقعیت را مدیریت کرد.

درمورد احساسات تان گفت و گو کنید
وقتی یک غریبه حین رانندگی یا در خیابان بـه هر علت شـما را غمگین می‌کند درمورد ماجرا بـه فرزندتان این طور توضیح بدهید: «آن آدم واقعا مـن را عصبانی کرد. چـه رفتار بی ادبانه ای! اما هرچه بود, مـن اجازه نمی دهم این موضوع بقیه روزمان را خربا کند».

با این رفتار درواقع شـما از خودتان برای طفل تان یک الگو ساخته اید; الگویی کـه بـه او یاد میدهد چگونه موقعیت هـای عذاب آور زندگی را مدیریت کند. بـه طفل تان یاد می دهید چگونه عصبانیت خودرا نظارت کند گذشته از این‌کـه عصبانیت, او را تحت نظارت درآورد.

برای بچه ها روشن کنید کـه نمی گذارید خشمتان بر منطق تان غلبه کند و بـه او خاطرجمعی بدهید توانایی این را دارید کـه در بحبوحه عصبانیت, موقعیت را طوری مدیریت کنید کـه هیچ رفتار غیرمعقولی از خود بروز ندهید!

دعواهای زن و شوهری ممنوع
عذاب آورترین رخداد برای بچه ها کـه تاثیرگذاری غیر قابل انکاری هم روی شخصیت انها دارد دعوای پدر و مادر مقابل چشم فرزندان شان هست. مهم تر از آن, بدگویی شـما از همسرتان برای فرزندان تان هست. این رخداد هیچ ثمره ای جز ایجاد استرس در وجود بچه ها ندارد.

بجای این کارها بعد از بحث و دعوا بهتر هست موضوع را این طور برای بچه ها روشن کنید: «مـا از هم غمگین بودیم و بدلیل همین ناراحتی باهم گفت و گو کردیم و اکنون هم داریم روی این موضوع کار می‌کنیم تا دشوار, زودتر حل شود.طبیعی هست وقتی انسان‌ها باهم زندگی می کنند گاهی اوقات از یک دیگر عصبانی هم می‌شوند. مـا هردو متاسفیم کـه صدایمان کمی بلند شد مطمئن باشید مـا هنوز هم دیگر را دوست داریم; درست مانند سابق».

ترس بچه ها را کـه ثمره دعوای زن و شوهری هست با این جملات از بین ببرید و اجازه ندهید فرزندان تان بعلت دعوایی نه زیاد جدی احساس خطر کنند.

بحث هـای زن و شوهری رابه دستکم برسانید
در لحظات آرام, شـما و همسرتان باید برای مدیریت بحث هـای بین خود, در شکل متفاوتی نسبت بـه دفعات گذشته, موافقت کنید; یعنی بحبوحه عصبانیت و درست وقتی کـه از هم شاکی شده اید! موقعیتی کـه شـما را این طور بـه هم ریخته را ترک کنید ودر فضای دیگری کمی قدم بزنید تا وادار نشوید

عصبانیت خودرا برابر چشم طفل تان نشان دهید. بین خود و همسرتان یک نشانه مشخص بگذارید تا در شرایطی کـه هرکدام از شـما بـه شدت عصبانی شده, با تذکر آن نشانه, بحث رابه زمان دیگری موکول کنید; زمانی کـه هر دوی شـما آرام تر هستید.

وقتی با غریبه ها بحث میکنید
خیلی پش می آید کـه بـه هر علت موجه و غیرموجهی مقابل چشمان فرزندان تان با غریبه ای بحث میکنید و چـه بسا در کش و قوس این بحث, الفاظ نامربوطی هم رد و بدل شود. درواقع شـما دریک لحظه کنترل خودرا از دست داده اید و از واژه هایی بهرهگیری کرده اید کـه در حالت عادی بـه هیچ وجه انها رابه کار نمی برید.

بعد از این‌کـه خشم تان فرو می نشیند تازه متوجه میشوید کـه چـه اتفاقی افتاده! اکنون وقت تصحیح کردن وضعیت هست. احتمالاً بطور غریزی اولین واکنش شـما برای حل و فصل ماجرا عذرخواهی از طفل تان باشد بابت این‌کـه مقابل او عصبانی شده اید ودر مواجهه با یک غریبه داد و فریاد راه انداخته اید اما این کار را نکنید.

هر کسی می‌تواند عصبانی شود پس شـما نباید بدلیل چنین اتفاقی متاسف باشید. بجای این کار بـه فرزندتان بگویید چـه چیزی شـما را عصبانی کرده هست و بعد از این توضیح, از طفل تان بدلیل نحوه نشان دادن عصبانیت خود عذرخواهی کنید. مطمئن باشید کـه بچه ها می دانند واکنشی کـه شـما نشان داده اید صحیح نبوده هست.

خشم خودرا مهار کنید
برای خونسرد باقی ماندن در برابر رفتارهای غیر قابل قبول فرزندان تان, پیش از هر چیز باید بتوانید سوال صحیح را بپرسید. وقتی او رفتار غیرمعقولی از خود نشان می دهد بـه طوری کـه شـما رابه مرز انفجار میرساند, بجای فکرکردن درمورد این‌کـه چرا او چنین حرکتی را انجام می دهد, روی فرزندتان تمرکز کنید.

رفتار او قطعا علت خاصی دارد. آیا او عصبانی هست؟ حوصله اش سر رفته یا خسته هست؟ احتمالاً هم واقعا بـه دقت شـما نیاز دارد. بجای این‌کـه عصبانی شوید, کوشش کنید نیاز آن لحظه طفل تان را پیدا کنید و برای رفع آن دست بکار شوید.

عصبانیت خودرا مدیریت کنید
وقتی آرامش خودرا از دست میدهید دستکم کوشش کنید خشم تان را کنترل کنید. دقت کنید کـه در چـه مواقعی از طول روز, بیشترین میزان عصبانیت را تجربه می کنید و این رخداد در چـه موقعیتی پیش می آید. زمان بحبوحه عصبانیت خودرا شناسایی کنید و تلاش کنید آن رابه دستکم برسانید.

شـما حتی می توانید موقعیت را برای فرزندتان با قاطعیت, این طور مشخص کنید: «وقتی تـو کارهایت را نادیده می گیري مـن واقعا عصبانی میشوم».اکنون خواهید دانست کـه چگونه میتوان موقعیت بهتری تولید. شـما با قدرت و بدون عصبانیت با انها گفت و گو میکنید و این خود بخش زیاد ای از راهکار نظارت خشم تان هست.

او یک نوزاد هست; حتی وقتی 12 ساله هست
آخرین آمار نشان می دهد کـه 90 درصد والدین این واقعیت را می پذیرند کـه در طول یکسال بارها و بارها بر سر فرزندان بین 2 تا 13 سال خود فریاد کشیده اند. برای جلوگیری از داد و فریاد کردن بر سر بچه ها این روش رابه کار ببرید: در بحبوحه عصبانیت فکر کنید فرزند شـما یک نوزاد هست;

حتی اگر واقعا این طور نیست. اگر از شدت عصبانیت بیش از اندازه سر او داد و فریاد کردید بعد کـه بـه آرامش رسیدید کنارش بنشینید و بـه او یادآور شوید کـه حرکتش شـما را عصبانی کرده اما شـما هم نباید آن ‌طور سرش داد و فریاد می کردید و بابت این موضوع متاسف هستید. شـما حق دارید فرزندتان را توبیخ کنید اما شکل این قضیه بسیار مهم و تعیین کننده هست.