کاخ شناور جال محل؛ کاخی شگفت انگیز بر روی آب ها

هند کشوری است با آداب و رسوم عجیب و غریب بسیار! این کشور که در قاره کهن واقع شده، از همان ابتدا تا کنون مورد توجه گردشگران و بازدیدکنندگان بیشماری از سراسر جهان قرار گرفته است. ما قصد کرده ایم که به یکی از جاذبه های دیدنی آن یعنی کاخ شناور جال محل بپردازیم. پس، با ما در مقاله کاخ شناور جال محل کجاست همراه شوید تا شما را با زیبایی های جال محل جییور آشنا کنیم.

معرفی

کاخ شناور جال محل در ایالت راجستان و در میان دریاچه مصنوعی به نام مان ساگار بنا شده است. شناور بودن این کاخ به سبب بنای شناوری بوده که در زیر آب برای پا برجا ماندن این بنای عظیم تعبیه شده است. البته ناگفته نماند که همین معماری حیرت آور سبب جذب بسیاری از گردشگران و همچنین جلب توجه خاص و عام شد. جال محل جییور از سنگ های مرمرین و ماسه های سرخ رنگ تشکیل شد. در خصوص تاریخچه جال محل هنوز هم که هنوز است، هیچ مدرک قابل اسنتادی بدست نیامد. اما، طبق گفته مردمان محلی و همچنین داستان هایی که نسل به نسل در میان هندی ها پیچیده اند، جال محل جییور در قرن 18 میلادی توسط فردی به نام مهاراجه مادهو سینگ (Maharaja Madho Singh) و به جهت برگزاری میهمانی ساخته شد.

سرنوشت کاخ

با گذشت زمان، فرزند مهاراجه مادهو سینگ یعنی مادهو سینگ دوم (Madho Singh II) قسمت هایی را به کاخ پدری خود افزود که از جمله این قسمتها میتوان به حیاطی بزرگ اشاره داشت. جال محل تا سال 2000 مورد بی مهری و بی توجهی مسئولان هندی قرار گرفته بود و تقریبا میتوان گفت به مخروبه ای به روی آب تبدیل شد. اما، امروزه به لطف بازسازی های انجام گرفته بر روی آن، دوباره تبدیل به همان کاخ شناور شکوهمند گذشته شده است. کاخ شناور جال محل تنها به لحاظ بصری همانند یک کاخ بوده و در باطن بدلیل عدم وجود اتاق برای اسکان و استراحت میهمانان به هیچ عنوان شباهتی به کاخ های مدنظر ما ندارد.

تنها قسمت امن این کاخ، باغ تراسی است که بنا به گزارشات بدست آمده تنها برای پیاده روی بر روی آب دریاچه و سپری کردن اوقات فراغت مهاراجه مورد استفاده قرار می گرفت. کاخ شناور جال محل یا همان کاخ آبی بطور کلی از معماری پنج طبقه ای بهره می برد که چهار طبقه پایین آن در صورت طغیان و افزایش حجم آب دریاچه به زیر آب رفته و تنها طبقه پنجم بر روی آب باقی می ماند و میتوان از بالای آن شاهد اتفاقات بود.

معماری کاخ

شاید بیشتر شیعیان با دیدن کاخ جال محل ناخودآگاه احساس خاصی نسبت به آن پیدا کنند که این حس بدلیل وجود رگه هایی از معماری اسلامی در این کاخ شناور هست! معماری کاخ آبی جال محل گذشته اعجاب انگیزی دارد؛ این معماری تلفیقی از دو سبک متفاوت معماری یعنی راجپوت و مغول بوده که البته اگر پیش از رفتن به سوی جال محل به تمام سازه ها و ساختمان های شهر جیپور توجه کنید، موارد مشابه زیادی را خواهید دید. بحث در مورد معماری های بکار رفته در کاخ جال محل یک امر کاملا تخصصی است و قطعا پرداختن به آن از عهده ما و همچنین حد توان این مطلب خارج هست.

معماری راجپوت، معماری قدیمی و ریشه دار هندی است در حالیکه معماری مغول یک معماری تاثیر پذیر از اسلام است که شاید همین آمیختگی معماری سبب ایجاد حس خاص و ویژه ای در وجود هر مسلمان و بخصوص ایرانی باشد. از بحث نوع معماری کاخ جال محل که بگذریم، به نقشه های طراحی اتاق ها خواهیم رسید؛ طبقه اول کاخ متشکل است از سالن ها و اتاق هایی بزرگ که با دقت و ظرافت هنرمندانه ای مزین شده اند. داخل تراس کاخ باغی با مسیر عبوری طاقی شکل وجود دارد که فضایی ایده آل را برای پیاده روی می تواند در اختیار شما عزیزان قرار دهد. در زوایای گوشه ای جال محل نیز برج هایی نیمه 8 ضلعی با یک فضای کابین مانند مدنظر واقع شده اند.

در خصوص معماری داخلی جال محل جییور این را نیز باید اضافه کرد که درست در نقطه مرکزی تراس، فضایی همچون غرفه قرار گرفته که سبک آن بنگالی است و به نام (Chhatri) شناخته می شود.

دریاچه مصنوعی مان ساگار

مان ساگار همان دریاچه مصنوعی است که در قلب خود کاخ جال محل را قرار داد. براساس مقاله کاخ شناور جال محل کجاست باید بدانید که این دریاچه در حدود با تلاشهای زیاد راجا من سینگ ساخته شد. طرح این دریاچه در ابتدا به سبب جبران بحران کمبود آب و قطحی در دولت آن موقع هند مورد بررسی قرار گرفت و سپس اجرای آن به راجا من سینگ واگذار شد. با حداث دریاچه مصنوعی، حفظ و ذخیره سازی آب در تمام قسمت های رودخانه دهرابواتی با موفقیت هرچه تمام تر همراه شد و با تشکیل این دریاچه، حتی آب آشامیدنی و مورد نیاز آبیاری برای زمین نیز به مدت زمان طولانی تامین شد. دریاچه مصنوعی مان ساگار زیستگاه پرندگان مختلفی بود تا زمانیکه دچار مشکلات زیست محیطی در بستر خود نشده بود!

با گذشت زمان و بی توجهی های گوناگون بسیاری از کارخانه و کمپانی های مختلف هندی زباله های صنعتی و غیر صنعتی خود را در بستر این دریاچه خالی می کردند و سبب بوجود آوردن محیطی ناسالم و مخرب برای این دریاچه مصنوعی شدند. وضعیت نابسامان این دریاچه تا جایی ادامه پیدا کرد که سروصدای اعتراض بسیاری از گردشگران و توریست های رفته به این ناحیه را نیز درآورد تا بالاخره، در سال 2000 ابتدا به بازسازی و مرمت قست های مختلف کاخ و در سال 2004 نیز بواسطه یک شرکت خصوصی به وضع نابسامان بستر دریاچه مان ساگار خاتمه داده شد و در حال حاضر نیز محیط پیرامون این دریاچه و کاخ یکی از ایده آل ترین نقاط قلمداد می شود.