کشف دورترین ستاره منظومه راه شیری یک اتفاق بزرگ در زمینه علم نجوم قلمداد می‌شود. با این کشف بزرگ، مرز بیرونی کهکشان ما تغییر یافته است.
اخترشناسان با یک رصد کهکشانی شگفت‌انگیز موفق به کشف دورترین ستاره منظومه راه شیری شدند. این دانشمندان زبده، توانستند بیش از 200 ستاره متغیر را در دورترین فاصله از سیاره ما کشف کنند که یکی از این ستاره‌ها بیش از 1 میلیون سال نوری با زمین فاصله دارد. اکنون با این کشف جدید، مرز بیرونی کهکشان ما تعریفی حدید به خود می‌گیرد و دورترین ستاره در راه شیری، مرز کهکشان ما را مشخص می‌کند.
بیشتر بخوانید: کشف یک سیاره فراخورشیدی جدید توسط جیمز وب
کشف دورترین ستاره منظومه راه شیری
اخترشناسان بیش از 200 ستاره متغیر دوردست موسوم به ستارگان آرآر شلیاق را در هاله ستاره‌ای کهکشان راه شیری کشف کردند. دورترین ستاره در این میان، بیش از 1 میلیون سال نوری با زمین فاصله دارد. این فاصله تقریباً به‌اندازه نصف فاصله ما با کهکشان آندرومدا است.
پالس و روشنایی ستارگان آرآر شلیاق باعث می‌شود این ستاره‌ها ابزار خوبی برای اندازه‌گیری فواصل کهکشانی باشند. حالا محققان با کشف این گروه جدید از ستارگان توانسته‌اند تعریف جدیدی برای مرزهای بیرونی کهکشان ما ارائه کنند.
«راجا گوهاتاکورتا»، استاد و عضو هیئت‌علمی بخش نجوم و اخترفیزیک دانشگاه کالیفرنیا، سانتا کروز می‌گوید:
هاله ستاره‌ای کهکشان ما بسیار بزرگ‌تر از قرص آن است که اندازه‌اش به 100 هزار سال نوری می‌رسد. منظومه شمسی ما در یکی از بازوهای مارپیچی این قرص قرار گرفته است. در میانه این قرص یک برآمدگی مرکزی وجود دارد و اطراف آن را هاله‌ای احاطه کرده که دربرگیرنده قدیمی‌ترین ستاره‌های کهکشان است و از هر طرف صدها هزار سال نوری درازا دارد.
گوهاتاکورتا ادامه می‌دهد: «هاله سخت‌ترین بخش برای مطالعه است، چون مرزهای بیرونی آن بسیار دورند. در این بخش ستاره‌ها نسبت به بخش‌های متراکم قرص و برآمدگی آن خیلی پراکنده‌اند، اما این هاله مملو از ماده تاریک است و در‌واقع اکثر جرم کهکشان را دربرمی‌گیرد.»
«یوتینگ فنگ»، دانشجوی مقطع دکترا در همین دانشگاه که با گوهاتاکورتا همکاری داشته است، می‌گوید:
مدل‌سازی‌های قبلی تخمین زده بودند که فاصله مرکز کهکشان با مرزهای بیرونی هاله ستاره‌ای حدود 300 کیلوپارسک یا 1 میلیون سال نوری باشد، حالا این 208 ستاره آرآر شلیاق که اخیراً پیدا شده‌اند، در فاصله‌ای در بازه 20 تا 320 کیلوپارسکی قرار دارند.
ستاره‌های آرآر شلیاق ستاره‌های کهنسالی با مشخصه‌های فیزیکی خاص هستند که چرخه‌های منظمی را تکرار می‌کنند. گوهاتاکورتا می‌گوید: «اگر میانگین روشنایی این ستاره‌ها را اندازه‌گیری کنید، این مقدار بین ستاره‌های مختلف یکسان خواهد بود. درنتیجه، این روش ابزار مناسبی برای مطالعه ساختار کهکشان است.» محققان نتایج یافته‌های خود را در رویداد American Astronomical Society در سیاتل آمریکا ارائه می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
- کشف آب در دو سیاره فراخورشیدی مشابه با زمین
- ساخت یک زیستگاه حبابی برای سکونت در مریخ ؛ ایده جدید دانشمندان برای سیاره سرخ!
- آیا گرانش نیتونی اشتباه است؟ یک معمای رصد ستاره‌شناسی آن را توضیح می‌دهد.
- کری خوانی هابل برای جیمز وب ؛ تصویر شگفت‌انگیز هابل از خوشه ستاره‌ای ترزان 1
- نخستین آثار حیات زمینی رازهای حیات در سیاره سرخ را فاش کرد!
دیدگاه شما درباره کشف دورترین ستاره منظومه راه شیری چیست؟ نظرات خود را در بخش کامنت‌ها در میان گذاشته و اخبار تکنولوژی را با ما دنبال کنید.
