روزنامه اصولگرای صبح نو در سرمقاله امروز خود نوشت: رییس‌جمهوری روز گذشته با حضور در دانشگاه فرهنگیان در تریبونی یکطرفه و بدون حضور خبرنگاران و نمایندگان رسانه‌های گروهی دوباره به بیان آمال و آرزوهای انتخاباتی خود در سال92 پرداخت. آمال و آرزوهایی که اگر در سال92 از زبان یک کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری بیان می‌شد، امروز اما از زبان یک رییس‌جمهوری بیان می‌شود.
جالب آنکه واقعیت بیرونی نه تنها نسبت به چهارسال گذشته بهبود پیدا نکرده بلکه تنزل هم یافته است. آقای روحانی در سخنان خود اشاره کرده است که بعد از برجام چه اتفاقاتی افتاده و چه مقدار ارز جابه‌جا شده و چه میزان نفت فروش رفته است. در ادامه اعلام کرده تا پیش از تحریم‌های آمریکا، دولت چنین کارنامه‌ای داشته و نابسامانی‌های فعلی اقتصادی و ارزی و حواشی آن مربوط به تحریم‌های آمریکاست نه برجام و در نهایت نتیجه گرفته که کارنامه دولت آنچنان هم که منتقدان می‌گویند بد نبوده.
گویا آقای روحانی از یاد برده که برجام، امضاء و هزینه‌های آن داده شد تا اصولاً هیچ تحریم و محدودیتی در کار نباشد و قرار بود از صبح امضای آن، همه تحریم‌ها خودکار لغو شوند نه آنکه بعد از مدت کوتاهی با فشار بیشتری ادامه یابد. آنقدر که حالا آقای رییس‌جمهور بیاید و از آمال چند سال قبل خود بگوید و افسوس بخورد!
حالا با این صورت مسأله شاید بتوان بهتر کارنامه دولت خسته فعلی را ارزیابی کرد و صدق گفته‌های آقای رییس‌جمهوری را در محک سنجش قرار داد.
