به گزارش پایگاه خبری - تحلیلی ساعدنیوز به نقل از پرتال امام خمینی، دی ماه ما ایرانی ها همزمان است با روزهای پایانی دسامبر و روزهای آغازین ژانویه و شروع جشن های مسیحیان است، دی ماه 57 حدود کمی بیشتر از دو ماه بود که امام خمینی در نوفل لوشاتو و در میان همسایه های مسیحی سکنا گزیده بود، رفت و آمدها به این روستای کوچک بسیار زیاد شده بود، از سرتاسر دنیا افراد مختلفی برای دیدار با امام می آمدند و باید این مزاحمت هایی که می شد به نوعی جبران می کردند.
امام دستور دادند که به این مناسبت برای همسایه ها هدایایی تهیه و به در خانه هایشان برده شود. مرحوم حجت الاسلام و المسلمین سید علی اکبر محتشمی پور این رویداد را چنین روایت کرده است:
از جمله برنامه هایی که امام در نوفل لوشاتو انجام دادند و تأثیر بسزایی داشت، پیام امام به مسیحیان در شب تولد مسیح(ع) بود. به علاوه امام دستور دادند هدایایی که از ایران آمده بود (گز، آجیل و شیرینی) را بین اهالی منطقه مذکور تقسیم کنیم. در کنار هر هدیه یک شاخه گل هم قرار داده شد. این کار برای مردم آنجا بسیار جالب بود. تأثیر این رفتار امام به حدی بود که نمایندگان اهالی محل از امام، وقت ملاقات خواستند و وقتی ده – پانزده نفر از آنها به دیدن امام آمدند و امام احوال آنها را پرسید، از مترجم سؤال کرد آیا نیاز و کار خاصی دارند؟ گفتند نه، فقط آمده ایم امام را از نزدیک ببینیم و شاخه های گلی را نیز به عنوان هدیه آورده ایم.
امام هم شاخه های گل را یک به یک از دست آنان گرفتند و در میان تنگی که کنارشان بود قرار دادند.
نتیجه این رفتار امام، این بود که وقتی یکی از عوامل سفارت شاهنشاهی خود را به دیوانگی زده، و بی جهت به صورت همسایه امام سیلی زده بود که مسأله ای به وجود آورد، و به پلیس فرانسه گفته شد او را بگیرد، عامل سفارت است و آنها گفتند تا کسی از او شکایت نکند، نمی توانیم دستگیرش کنیم، و از آن مرد که در مقابل زنش سیلی خورده بود خواستیم شکایت کند، گفت: نه، من شکایت نمی کنم و هنگامی که پرسیده شد چرا شکایت نمی کنی؟
پاسخ داد: من می دانم این مسأله را سفارت درست کرده که روزنامه ها بنویسند به واسطه سکونت امام در فرانسه به یک فرانسوی توهین شده تا امام را از فرانسه اخراج کنند. به این دلیل من شکایت نخواهم کرد.
