به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز به نقل از پارسینه، یکی از پربازدیدترین مکان‌های باستان‌شناسی در ایتالیا است و در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد. این شهر در یکی از فوران‌های کوه وزوویوس در سال 79 پس از میلاد ویران شد و روز بعد، ویرانی با ابرهایی از گازهای داغ همراه شد. ساختمان‌ها ویران شدند، جمعیت له یا خفه شدند و شهر در زیر پتویی از خاکستر و گدازه ها مدفون شد. برای قرن‌های متمادی، پمپئی زیر خاکستر خود خوابید، که بقایای آن کاملاً حفظ شد.
شهر و مردم پمپئی تا سال 1748 که یک مهندس آن را کشف کرد در زمان یخ زده، باقی ماندند.
ساختمان های عمومی بزرگ شامل یک انجمن چشمگیر و یک آمفی تئاتر بود. ویلاهای مجلل و انواع خانه‌هایی که قدمت آنها به قرن چهارم قبل از میلاد باز می‌گردد نیز کشف شد. در داخل مکان ها، برخی از بقایای مردمی که از فوران پناه گرفته بودند، وجود داشت. دیگران هنگام فرار دفن شدند. نانوایی هایی با نان هایی که هنوز در تنور بودند پیدا شد.
پمپئی طولانی ترین محوطه باستانی جهان است که به طور مداوم کاوش شده است. کارشناسان از سراسر جهان برای تحسین و مطالعه این بقایای باستانی منحصر به فرد می آیند.
همیشه تصور می شد که اکثر قربانیان در اثر خفگی خاکستر آتشفشانی و گاز جان خود را از دست داده اند.
یک مطالعه جدیدتر نشان می‌دهد که اکثر آنها به‌دلیل گرمای شدید فوراً و ناگهانی جان خود را از دست دادند و بسیاری از آنها از مرگ ناگهانی، شوکه شدند.
مردم تا حد مرگ داغ شدند و تحقیقات نشان می دهد که ابر غول پیکر خاکستر و گاز که توسط وزوویوس در سال 79 پس از میلاد منتشر شد، حدود 15 دقیقه زمان برد تا ساکنان پمپئی را بکشد. 1150 جسد سنگ شده توسط باستان شناسان کشف شد و مجموعه شرایط منحصر به فرد ناشی از فوران آتشفشان به آنها اجازه داد تا 100 جسد از این اجساد را به شکل قالب هایی به نمایش در آورند.
تخمین زده می شود که شهر پمپئی در زمان نابودی بین 10000 تا 20000 نفر جمعیت داشت.
