کلمه Gladius (گِلَدیوس) یکی از کلمات لاتین برای شمشیر بود و برای شمشیر اصلی سربازان پیاده‌نظام رم باستان مورد استفاده قرار می‌گیرد. شمشیرهای ابتدایی رمی شبیه به شمشیرهایی بودند که توسط یونانی‌ها استفاده می‌شدند. از قرن سوم قبل از میلاد مسیح رمی‌ها شمشیرهایی شبیه به شمشیرهای Celtiberians (قبیله‌هایی در شبیه جزیره ایبری) و دیگران در بخش‌های ابتدایی فتح هیسپانیا (یک نام رومی برای شبه‌جزیره ایبری که امروزه شامل کشورهای اسپانیا، پرتغال و جبل الطارق می‌شود.) استفاده می‌کردند. نام شمشیر gladius hispaniensis یا شمشیر هیسپانیایی بود.
یک سرباز لژیون یا هنگ رمی با سلاح کامل پس از اصلاحات ایجاد شده توسط گایوس ماریوس (Gaius Marius یکی از سرداران روم باستان (مسلح به یک سپر (Scutum سپر دراز یا تخم مرغی شکل روم قدیم) یک یا دو ژوبین (نیزه دستی سبک که نوع رومی آن pila نام داشت)، یک شمشیر (gladius) و بیشتر اوقات یک خنجر رومی با نام Pugio و احتمالا در دوره امپراتوری بعدی دارت‌هایی با نام Plumbata بود. به طور معمول ژوبین‌ها برای از کار انداختن سپرها و از بین بردن صف آرایی دشمن قبل از جنگ تن به تن، که در آن شمشیرهای gladius کشیده می‌شدند، پرتاب می‌شدند. به طور کلی سرباز با سپر به سمت جلو حرکت کرده و شمشیر را با شدت به جلو می‌راند. تمام انواع شمشیرهای gladius به نظر می‌رسد که برای حرکت‌های برشی و قطع کردن علاوه بر به شدت به جلو راندن نیز مناسب بودند. از جمله کلماتی که از gladius ریشه گرفته‌اند گلادیاتور gladiator شمشیرزن می باشد.
