یحیی از اشتباهات داوری گله‌مند است، اما او از یاد برده که موعود بنیادی‌فرد در آخرین دقایق دربی تهران پنالتی استقلال علیه پرسپولیس را اعلام نکرد. در صورت اعلام آن پنالتی و شکست احتمالی پرسپولیس، شاید یحیی ۱۰ مرتبه بیشتر از حالا زیر فشار قرار می‌گرفت. هواداران چند باخت لیگی را راحت‌تر از یک شکست برابر حریف سنتی تحمل می‌کنند. در نتیجه خوب است سرمربی پرسپولیس آن بخش از داستان را هم ببیند. همچنین ادعای یحیی در مورد گل‌های خورده پرتعداد پرسپولیس هم عالی است: «یا به دلیل تمرکز پایین بوده یا اشتباهات داوری.» این یعنی تیم از نظر فنی هیچ ایرادی نداشته و مربیان وظیفه خودشان را به بهترین شکل ممکن انجام داده‌اند. واقعا آیا همین‌طور است؟ مگر می‌شود استحکام دفاعی فصول گذشته سرخ‌ها را ناشی از درایت کادرفنی بدانیم و تزلزل امسال را به بی‌تمرکزی خود بازیکنان ربط بدهیم؟ پس هنر انتخاب بازیکن و اهمیت تمرین و آماده‌سازی چه می‌شود؟
در مورد ستارگان جدا شده هم بارها نوشته‌ایم که حق پرسپولیس و استقلال است بهترین‌های آسیا را در اختیار داشته باشند. خسران این تیم‌ها از ناحیه جدایی بازیکنان موثر را می‌پذیریم، اما نه در مصاف با امثال هوادار و آلومینیوم و پیکان. مگر این تیم‌ها بایرن‌مونیخ هستند؟ هواداری که هفته قبل پرسپولیس را متوقف کرد، چند ستاره اسمی داشت؟ کل بازیکنان شناخته‌شده این تیم شاید داریوش شجاعیان، محمد قاضی و روح‌الله باقری بودند که هر سه نفر این بازی را از دست دادند. بعد با این شرایط هوادار به اندازه کل فصلش به پرسپولیس گل زد. این تقصیر وکیل و وزیر است؟ یعنی تیمی که لک، سیامک نعمتی، سرلک، کامیابی‌نیا، امیری، عالیشاه، ترابی، عبدی، آل‌کثیر و... را در اختیار دارد، حتی از هوادار هم کم‌مهره‌تر است؟ این حرف‌ها قشنگ نیستند. شاید بهتر باشد کادرفنی و بازیکنان پرسپولیس روی بهبود عملکرد خودشان انرژی بگذارند. آنها به جای غر زدن، باید بیشتر عرق بریزند تا بعدا ناچار به ارائه این توجیهات غیرقابل قبول نباشند.
