سندرم آنتی فسفولیپید: علل، علائم و درمان

سندرم آنتی فسفولیپید: علل، علائم و درمان

تشخیص و درمان سندرم آنتی فسفولیپید 

سندرم آنتی فسفولیپید زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی آنتی بادی هایی ایجاد می کند که به بافت های خود بدن حمله می کنند. در نتیجه، لخته‌های خون در شریان‌ها و سیاهرگ‌ها تشکیل می‌شوند و از جریان مناسب خون جلوگیری می‌کنند. این منجر به علائم مرتبط با کاهش یا انسداد جریان می شود.

به ویژه، اغلب با دوره های ترومبوز و سقط های مکرر ظاهر می شود. متاسفانه درمان خاصی برای این سندرم وجود ندارد. با این حال، چندین دارو در دسترس هستند که تشکیل لخته و سایر عوارض مرتبط را کاهش می دهند. می خواهید در مورد آن بیشتر بدانید در ادامه مطلب با ما همراه باشید.

علت سندرم آنتی فسفولیپید

سندرم آنتی فسفولیپید می تواند به دلیل یک بیماری زمینه ای مانند یک اختلال خود ایمنی رخ دهد. با این حال، مواردی وجود دارد که این علت وجود ندارد. این ممکن است یک جزء ژنتیکی مرتبط داشته باشد ، همانطور که در مورد اکثر بیماری های خودایمنی وجود دارد.

لوپوس اریتماتوز سیستمیک وضعیتی است که بیشتر با بروز آن مرتبط است. با این حال، شرایط دیگر نیز خطر لخته شدن خون تولید شده توسط اتوآنتی بادی ها را افزایش می دهد. این موارد شامل موارد زیر است:

- بارداری

- جراحی ها

- سیگار کشیدن

- مصرف داروهای ضد بارداری خوراکی یا درمان جایگزین استروژن در دوران یائسگی

- سطح تری گلیسیرید و کلسترول بالا

- سندرم آنتی فسفولیپید

سندرم آنتی فسفولیپید چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص با اندازه گیری سرولوژیک اتوآنتی بادی ها انجام می شود. اینها باید حداقل دو بار متوالی در خون در آزمایش‌هایی که با فاصله 12 هفته یا بیشتر انجام می‌شوند ظاهر شوند. امروزه انواع مختلفی از اتوآنتی بادی ها اندازه گیری می شوند:

- ضد کاردیولیپین

- آنتی β2-گلوکوپروتئین I

- ضد انعقاد لوپوس

- سایر آنتی بادی های آنتی فسفولیپیدی که معمولاً به طور معمول اندازه گیری نمی شوند.

با این حال، ممکن است وجود اتوآنتی بادی های آنتی فسفولیپیدی وجود داشته باشد و هیچ علامتی نداشته باشد. تشخیص تنها در صورت وجود اتوآنتی بادی ها و تظاهرات بالینی (ترومبوز یا عوارض بارداری) تایید می شود.

علائم سندرم آنتی فسفولیپید

تظاهرات بالینی این سندرم بستگی به محل لخته شدن خون دارد. عوارض شامل موارد زیر است:

- نارسایی کلیه

- بیماری عروق مغزی

- مشکلات ریوی یا قلبی عروقی

- مشکلات بارداری

چگونه اتوآنتی بادی ها ترومبوآمبولی ایجاد می کنند

اتوآنتی بادی های موجود در سندرم آنتی فسفولیپید (همانطور که از نام آن پیداست) بر روی بافت های خود عمل می کنند. بنابراین، آنها خطر تشکیل لخته خون را به دلیل آسیب سلولی در رگ های خونی افزایش می دهند.

با این حال، ترومبوز معمولاً در غیاب شرایط دیگری که باعث ایجاد لخته می شود، مانند عدم فعالیت طولانی مدت، بارداری یا جراحی اخیر رخ نمی دهد. سایر عوامل خطر شامل موارد زیر است:

- استفاده از استروژن

- بیماری های خودایمنی مرتبط

- چاقی

- تغییر پروفایل لیپیدی

- فشار خون شریانی

- تصلب شرایین (آترواسکلروز)

سندرم آنتی فسفولیپید می تواند بر هر بستر عروقی تأثیر بگذارد

ترومبوز در سندرم آنتی فسفولیپید می تواند در هر نقطه از سیستم قلبی عروقی رخ دهد. بنابراین، می تواند هر عضوی از بدن را تحت تاثیر قرار دهد. علائم بستگی به محل بروز آن دارد.

علاوه بر این، شرایط مرتبط دیگری مانند کاهش تعداد پلاکت ها (ترومبوسیتوپنی) وجود دارد. این به دلیل تعداد سلول های خونی است که در تولید لخته استفاده می شود. این امر احتمال خونریزی را به خصوص در بینی و لثه افزایش می دهد.

همچنین ممکن است پوست مرمری و زخم های پوستی را تجربه کنید.

تظاهرات بالینی با توجه به اندام های آسیب دیده

• نارسایی کلیه به دلیل ترومبوز عروق بزرگ یا مویرگ های گلومرولی (میکروآنژیوپاتی ترومبوآمبولیک).

• ترومبوز سیاهرگی عمقی. این با درد، تورم و قرمزی در اندام تحتانی ظاهر می شود.

• آمبولی ریه به دلیل مهاجرت یک لخته به داخل گردش خون تنفسی. هنگامی که لخته در ریه ایجاد می شود، با تنگی نفس ناگهانی، درد قفسه سینه و سرفه همراه با خلط خون ظاهر می شود.

• بیماری عروق مغزی یا حمله ایسکمیک گذرا که به میزان درگیری گردش خون سیستم عصبی مرکزی بستگی دارد. ممکن است به صورت فلج یا ضعف صورت، بازو یا پا ظاهر شود. اختلالات بینایی یا گفتار نامفهوم؛ و یک سردرد ناگهانی، شدید و عمومی.

• بیماری قلبی عروقی به دلیل انسداد گردش خون کرونر (ممکن است باعث انفارکتوس شود). آنها همچنین می توانند در دریچه های قلب قرار گیرند و از طریق جریان خون (آمبولی شریانی) حرکت کنند یا به آنها آسیب برسانند و ضخیم شوند.

• سایر بیماری های عصبی ناشی از کاهش جریان خون مانند میگرن، تشنج و تشنج.

• در بارداری ، عوارض از سقط های مکرر تا مرگ داخل رحمی جنین متغیر است. علاوه بر این، می تواند منجر به پره اکلامپسی (افزایش فشار خون با از دست دادن پروتئین در ادرار)، محدودیت رشد داخل رحمی و زایمان زودرس شود.

درمان سندرم آنتی فسفولیپید

درمان سندرم آنتی فسفولیپید براساس جلوگیری از تشکیل لخته از طریق استفاده از داروهای ضد انعقاد خوراکی (رقیق کننده خون) یا داروهای ضد پلاکت است. علاوه بر این، عوامل خطر مرتبط با ترومبوز باید مورد توجه قرار گیرند.

موارد ترومبوتیک حاد در ابتدا با هپارین داخل وریدی مدیریت می شود و سپس داروهای ضد انعقاد خوراکی (وارفارین) تجویز می شود. استفاده از داروهای ضد انعقاد باید با آزمایش خون کنترل شود تا خطر خونریزی از طریق زخم یا زیر پوست کاهش یابد.

پس از درمان رویداد حاد، افراد مبتلا به این سندرم باید داروهای ضد انعقاد خوراکی مصرف کنند تا از عود مجدد لخته خون در رگ ها جلوگیری شود. برای جلوگیری از دوره های شریانی، معمولاً از داروهای ضد پلاکتی مانند آسپرین و کلوپیدوگرل استفاده می شود.

در مورد زنان باردار، با نظارت مناسب و استفاده از داروها می توان حاملگی را به پایان رساند. درمان شامل هپارین یا هپارین با دوز پایین آسپرین است زیرا وارفارین در این موارد نمی تواند تجویز شود زیرا می تواند بر جنین تأثیر بگذارد .

زنان در سنین باروری مبتلا به سندرم آنتی فسفولیپید که می خواهند باردار شوند نیز باید آسپرین با دوز پایین مصرف کنند.

گردآوری:بخش سلامت بیتوته