خیلی‌ها آنتی هیستامین را فرشته‌ی نجات خود می‌دانند، خصوصا اگر حساسیت آنها را وارد کند روزی صدبار عطسه کنند! آیا تا به حال فکر کرده اید که عطسه دقیقا چیست؟ عطسه یک انفجار ناگهانی هوایی است که از طریق بینی و دهان از ریه ها خارج می‌شود. این نتیجه التهاب عصب سه قلو در بینی است. این عصب به «مرکز عطسه» ساقه مغز مرتبط است و سیگنال هایی را ارسال می کند که فرد را وادار به عطسه می کند. در چنین شرایطی اسپری های بینی آنتی هیستامین به تسکین عطسه، خارش یا آبریزش بینی، احتقان سینوسی و ترشحات پس از بینی کمک می کند. عوارض جانبی آنتی هیستامین ممکن است شامل طعم تلخ، خواب‌آلودگی یا احساس خستگی باشد. اسپری‌های بینی آنتی هیستامین تجویزی عبارتند از: آزلاستین (Astelin، Astepro).
همه چیز درباره واکنش آلرژیک
معمولا آلرژی باعث عطسه، آبریزش و خارش چشم، آبریزش بینی، خارش پوست و راش می‌شود. برخی از واکنش‌های آلرژیک، به نام واکنش‌های آنافیلاکتیک، تهدید کننده زندگی هستند. علائم نشان دهنده تشخیص است و آزمایش پوست می‌تواند به شناسایی ماده ای که باعث ایجاد آلرژی می‌شود کمک کند. به طور معمول، سیستم ایمنی – که شامل آنتی بادی ها، گلبول های سفید خون، ماست سل ها، پروتئین های مکمل و سایر مواد است- از بدن در برابر مواد خارجی (که آنتی ژن نامیده می‌شوند) دفاع می کند. با این حال، در افراد مستعد، سیستم ایمنی می‌تواند در مواجهه با مواد خاصی (آلرژن‌ها) در محیط، غذاها یا داروها که در بیشتر افراد بی‌ضرر هستند، واکنش بیش‌از حد نشان دهد. نتیجه یک واکنش آلرژیک است. (آلرژن ها مولکول هایی هستند که سیستم ایمنی می‌تواند آنها را شناسایی کند و می‌تواند پاسخ سیستم ایمنی را تحریک کند.)
آلرژن ها ممکن است هنگامی که روی پوست یا چشم قرار می گیرند یا استنشاق، مصرف خوراکی یا تزریق، واکنش آلرژیک ایجاد کنند. یک واکنش آلرژیک می‌تواند به روش‌های مختلفی رخ دهد:
- توسط موادی که فقط در فصول خاصی وجود دارند، مانند گرده درختان، علف‌ها یا ابروسیا (آلرژی فصلی، از جمله تب یونجه) ایجاد می‌شود
- پس از مصرف دارو
- ناشی از خوردن برخی غذاها
- ناشی از تنفس در گردوغبار، پوست حیوانات یا کپک‌ها
- با لمس مواد خاص
- ناشی از گزش یا نیش حشرات
نقش آنتی هیستامین در شرایط آلرژیک
آنتی هیستامین‌ها در مدیریت شرایط آلرژیک استفاده می‌شوند. آنها برای درمان خارش ناشی از آزادشدن هیستامین کاربرد دارند.
آنتی هیستامین‌های اولیه به‌اصطلاح “نسل اول” مانند پرومتازین اثر آرام‌بخشی نیز داشتند. این مشکل با آنتی هیستامین های نسل دوم جدیدتر مانند لوراتادین و آنتی هیستامین های نسل سوم مانند دزلوراتادین کمتر شده است.
انتی هیستامین‌ها به گیرنده‌های هیستامین روی سطح سلول‌ها متصل می‌شوند. چهار نوع گیرنده هیستامین در بدن وجود دارد (H۱-H4) که H۱ و H۲ به طور گسترده بیان می‌شوند.
گیرنده‌های هیستامین H۱ در سلول‌های مختلفی از جمله سلول‌های ماهیچه صاف راه هوایی و عروق، سلول‌های اندوتلیال، سلول‌های اپیتلیال، ائوزینوفیل‌ها و نوتروفیل‌ها یافت می‌شوند. اگرچه گیرنده‌ها به هیستامین متصل می‌شوند، اما می‌توانند بدون اتصال هیستامین به سطح سلول نیز سیگنال دهند. بین اشکال فعال و غیرفعال گیرنده تعادل وجود دارد. وجود هیستامین باعث تثبیت گیرنده در شکل فعال آن می‌شود درحالی‌که آنتی هیستامین‌ها شکل غیرفعال گیرنده را تثبیت می‌کنند؛ بنابراین داروهای آنتی هیستامین H۱ به‌عنوان آگونیست معکوس عمل می‌کنند.
لوراتادین در کبد متابولیزه می‌شود، درحالی‌که ستیریزین، دزلوراتادین و فکسوفنادین به طور گسترده متابولیزه نمی‌شوند. ستیریزین از طریق ادرار دفع می‌شود، درحالی‌که فکسوفنادین از طریق مدفوع دفع می‌شود.
فواید آنتی هیستامین‌ها
آنتی هیستامین‌ها یک گزینه سریع و راحت برای تسکین علائم آلرژی هستند. آنها به رفع علائمی مانند:
- تراکم پوست
- آبریزش بینی
- عطسه‌کردن
- خارش
- تورم بینی
- کهیر
- بثورات پوستی
- خارش و آبریزش چشم
- واکنش‌های ناگهانی به غذا یا برخی داروها
کمک می‌کنند
آنتی هیستامین‌ها همچنین برای درمان علائم سرماخوردگی و آنفولانزا و همچنین واکنش‌های آلرژیک ناشی از گرده گل، گردوغبار، کپک و شوره حیوانات خانگی توصیه می‌شود. آنها به دو صورت نسخه‌ای و بدون نسخه عرضه می‌شوند.
عوارض جانبی احتمالی آنتی هیستامین‌ها
هم آنتی هیستامین های تجویزی و هم بدون نسخه می‌توانند عوارض جانبی داشته باشند. شما باید به درمانگر خود در مورد سایر داروهایی که استفاده می‌کنید اطلاع دهید.
عوارض جانبی بالقوه رایج عبارت‌اند از:
- خواب‌آلودگی
- ناراحتی معده
- حالت تهوع
- سردرد
- خشکی دهان
- فشارخون پایین
- تاری دید
- سرگیجه
- مشکل در تمرکز
- ناتوانی در کار
- مشکلات هماهنگی
آنتی هیستامین های نسل اول سال‌هاست که وجود دارند و شامل دیفن‌هیدرامین و کلرفنیرامین می‌شوند. محبوب‌ترین آنتی هیستامین های نسل اول عبارت‌اند از Benadryl و Chlor-Trimeton. آنها به دلیل آرام‌بخش بودن بسیار معروف هستند و بعد از استفاده باعث خواب‌آلودگی می‌شوند. آنها مدت زیادی در سیستم دوام نمی‌آورند و برای تسکین علائم به دوزهای مکرر بیشتری نیاز دارند. دوز بیش از حد یا بیش از حد آنتی هیستامین های آرام‌بخش ممکن است منجر به ناهنجاری‌های قلبی یا تشنج شود.
آنتی هیستامین های نسل دوم و سوم باعث خواب‌آلودگی کمتری می‌شوند و فقط باید یک یا دو بار در روز مصرف شوند تا علائم را نسبت به داروهای نسل اول کاهش دهند. برخی از آنتی هیستامین های نسل دوم رایج عبارت‌اند از Zyrtec، Claritin و Allegra.
تحت این شرایط برای خوردن انواع آنتی‌هیستامین احتیاط کنید
مصرف انواع مختلفی از داروهای آنتی‌هیستامین ممکن است باعث سرگیجه و خواب‌آلودگی در شما شود. در شرایطی که نیاز به هوشیاری کامل برای کار در هنگام رانندگی، شرکت در مجامع عمومی یا کارهایی مثل هدایت ماشین‌آلات صنعتی دارید، توصیه می‌کنیم تا از مصرف انواع این داروها خودداری کنید.
