تعبیر خواب سوره الرحمن - خواندن سوره الرحمن در خواب چه تعبیری دارد؟

ستاره | سرویس سرگرمی - سوره الرحمن پنجاه و پنجمین سوره از قرآن و دارای ۷۸ آیه است. سوره الرحمن عروس قرآن دانسته شده و برای ختم سوره الرحمن فضایل بسیاری ذکر گردیده است. . بعضى گفته‌اند در مکه نازل شده جز يك آيه «يَسْئَلُهُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَالْأَرْضِ» (آیه ۲۹) كه بقول عطاء و قتاده و عكرمه و يكى از دو روايت از ابن عباس كه در مدينه آمده و حسن و قتاده و ابى حاتم نقل كرده‌اند كه تمام آن مدنی است. 

برای مشاهده تعبیر خواب بر اساس حروف الفبا، حرف مورد نظر خود را انتخاب کنید:

تعبیر خواب سوره الرحمن

• محمد بن سیرین گوید: اگر بیند سوره الرحمن می‌خواند، دلیل است از سخن های دروغ اجتناب نماید.
• کرمانی گوید: سیرت نیک و راه دین گزیند.
• حضرت صادق (ع) فرماید: مال یابد.

هدف از نزول سوره الرحمن

اين سوره در اين مقام است كه خاطر نشان سازد كه خداى تعالى عالم و اجزاى آن از قبيل زمين و آسمان و خشكى‌ها و درياها و انس و جن را طورى آفريده و نيز اجزاى هر يك را طورى نظم داده كه جن و انس بتوانند در زندگى خود از آن بهره‌مند شوند، و قهرا عالم به دو قسمت و دو نشاه تقسيم می‌شود، يكى نشاه دنيا كه به زودى خودش با اهلش فانى میشود، و يكى ديگر نشاه آخرت كه هميشه باقى است، و در آن نشاه سعادت از شقاوت و نعمت از نقمت متمايز مى‌گردد. با اين بيان روشن می‌شود كه عالم هستى از دنيايش گرفته تا آخرتش نظامى واحد دارد، تمامى اجزا و ابعاض اين عالم با اجزا و ابعاض آن عالم مرتبط است، و اجزاى عالم هستى اركانى قويم دارد، اركانى كه يكديگر را اصلاح می‌كنند، اين جزء، مايه تماميت آن جزء ديگر، و آن مايه تماميت اين است.

پس آنچه در عالم هست چه عينش و چه اثرش از نعمت‌ها و آلاى خداى تعالى است، و به همين جهت پشت سر هم از خلايق می‌پرسد و با عتاب هم می‌پرسد كه:" فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ- كداميك از آلاى پروردگارتان را تكذيب میكنيد؟" و اين خطاب عتاب‌ آميز در اين سوره، سى و يك مرتبه تكرار شده است.

و باز به همين مناسبت است كه اين سوره با نام رحمان آغاز گرديد، كه صفت رحمت عمومى و همگانى خداست، رحمتى كه مؤمن و كافر و دنيا و آخرت را در بر دارد، و در آخر نيز، سوره با آيه" تَبارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ" ختم مى‌شود.

آیات ابتدایی سوره الرحمن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی

الرَّحْمَٰنُ﴿١﴾

[خدای] رحمان (۱)

عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿٢﴾

قرآن را تعلیم داد. (۲)

خَلَقَ الْإِنْسَانَ ﴿٣﴾

انسان را آفرید؛ (۳)

عَلَّمَهُ الْبَيَانَ ﴿٤﴾

به او بیان آموخت؛ (۴)

الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿٥﴾

خورشید و ماه با حسابی [منظم و دقیق] روانند؛ (۵)

وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ ﴿٦﴾

و گیاه و درخت همواره [برای او] سجده می کنند؛ (۶)