روش دودی کردن مواد غذایی | آشنایی با روش دودی کردن مواد غذایی | خانه داری

در قدیم انسان ها برای نگهداری طولانی مدت مواد غذایی از شیوه های مختلفی برای نگهداری آن ها
استفاده می روش دودی کردن مواد غذایی یکی از آن روش ها بود تا مواد غذایی به مدت طولانی
تری نگهداری شده و از آن ها استفاده شود اما امروزه با پیشفت تکنولوژی مشکل نگهداری غذاها رفع
شده است به گونه ای که روش دودی کردن مواد غذایی یک نوع تنوع در مصرف مواد غذایی به حساب
می آید . آموزش روش دودی کردن مواد غذایی را در آکاایران بخوانید.

آموزش روش دودی کردن مواد غذایی

دودی کردن غذا
دودی کردن غذا در سفرهای طبیعت گردی یکی از علایق مسافران به شمار می رود که
طعم خوبی به غذا می دهد.
به ویژه اگر بخواهید کباب و جوجه کباب را دودی کنید یا اینکه ماهی را که به تازگی خودتان
از رودخانه یا دریا گرفته اید، کبابی کنید اما آیا می دانید چطور و به چه روشی می توان غذاها را دودی کرد؟

اگر نمی دانید این مطلب را بخوانید.
۱ – از چوب درختان تیره مخروطی برای سوزاندن استفاده نکنید چراکه به غذای شما طعم نفت می دهد.
۲ – از چوب های سخت مثل چوب درخت گردوی آمریکایی، درخت سیب، آلبالو، سپیدار، بلوط و افرا استفاده کنید.
اگر از چوب های خشک استفاده می کنید قبل از مصرف به مدت یک ساعت آنها را در آب قرار
دهید.

۳ – در محل موردنظر آتشی روشن کنید و بگذارید چوب ها به زغال تبدیل شوند.
تکه های چوب خیس را درون زغال قرار دهید و غذا را روی شبکه ای فلزی روی زغال ها بگذارید
و دوباره روی غذا و آتش چوب های خیس قرار دهید.
۴ – اگر می خواهید ماهی درست کنید هر طرف ماهی را به مدت ۱۵ دقیقه برای طبخ روی آتش
قرار دهید.

چگونگی روش دودی کردن مواد غذایی

همچنین یک تکه گوشت با ضخامت پنج سانتی متر برای طبخ در هر طرف به نیم ساعت زمان نیاز دارد.
۵ – اما اگر غذایی را که پختید می خواهید از گزند حشرات موذی به ویژه مگس ها در امان
نگه دارید، به این نکات توجه کنید.

برای محافظت از گوشت در برابر مگس های تخمگذار، گوشت ها را باید در محیطی تاریک،
سرد و خشک نگه
دارید یا اینکه آنها را در ارتفاع ۶/۳ متری زمین آویزان کنید.
از برگ های درختان دور نگه دارید.
همچنین می توانید گوشت تازه را بر فراز آتشی آویزان کنید که دود می کند.

بد نیست بدانید : روش دودی کردن مواد غذایی از قبیل ماهی

برای تهیه ماهی شور، ابتدا ماهیان طی مدت مشخصی زیر حجم انبوهی از نمک قرار داده شده و
پس از نمک زدایی و فرآوری نهایی آماده مصرف می شوند بنابراین مقدار نمک موجود در ماهی شور
بسیار زیاد است. گفتنی است که قبل از شور کردن ماهی، غالبا امعا و احشای آن خارج نمی شوند.

قبل از مصرف ماهی شور، حرارت مختصری به آن داده می شود؛ به این صورت که طی طبخ خانگی،
ماهی شور را در منازل روی برنج در حال دم کشیدن قرار می دهند تا مدت کوتاهی حرارت ببیند.

گونه های مختلف ماهیان برای شور کردن مورد استفاده قرار می گیرند که از جمله آنها ماهی سفید است.

همچنین غالبا یک ماهی بومی به نام کولی به صورت شور عرضه می شود و لذا ماهی شور در
استان گیلان، شوره کولی نیز نامیده می شود.

معمولا مصرف متناسب و متعادل ماهی شور، به عنوان مثال یک بار در هفته، هیچ خطری برای
مصرف کنندگان نخواهد داشت؛ اما مصرف مکرر و بی رویه ممکن است خطرناک باشد.

گاهی اوقات برای خوش طعم تر شدن ماهی شور، آن را دودی می کنند. به این نحو که در اتاقک های
مخصوصی با استفاده از چوب و خاک اره، دود تولید می شود و در نهایت ماهی دودی با رنگ طلایی
به دست می آید.

اگر استانداردهای بهداشتی دودی کردن رعایت نشود ممکن است برخی از ترکیبات مضر دود روی
سطح ماهی تجمع پیدا کنند. هیدروکربن های معطر چند حلقه ای مهم ترین ترکیبات شیمیایی
سرطان زای موجود در دود هستند و شاخص ترین آنها بنزو پیرن است.

سقف مجاز بنزو پیرن در غذا ۵ میکروگرم بر کیلوگرم است و بیش از آن خطر ابتلا به سرطان بویژه
سرطان معده را به دنبال دارد. لذا در مقایسه با ماهی شور، خطر مصرف بی رویه ماهی
دودی مضاعف است.

آفتاب ، مشرق نیوز