عباس عبدی روزنامه‌نگار طی یادداشتی در شماره امروز روزنامه شهروند با عنوان نیازمند تصمیمات قاطع نوشت: هر حکم و تصمیمی که گرفته و سپس بخواهد اجرا شود، باید حداقل از دو نظر معتبر باشد. نخست از حیث شکلی یا مرجع تصمیم‌گیر و سازوکار انجام آن و دوم از حیث محتوایی که معادل با درستی تصمیم است.
اگر کسی مرتکب قتل شده است و حکم آن هم اعدام باشد، هیچ‌کس جز قاضی، حق صدور حکم را ندارد، او هم باید تمامی آیین دادرسی را رعایت کند و حکم نهایی هم باید مستدل و حقوقی باشد.
حالا اگر کسی که قاضی نیست این حکم را بدهد، او را مجازات می‌کنند، حتی اگر حکم او به لحاظ محتوایی درست باشد، مطلقا قابل اجرا نیست. قضیه از این قرار است که حکومت به معنای کل آن واجد وظایف و اختیاراتی است که باید آن‌ها را انجام دهد. برخی از این وظایف نیز چنین نیست که هر روز و هر ساعت باشد، بعضا در طول سال‌ها، یک بار پیش می‌آید.
هیچ گروه و شخصی نیز نمی‌تواند در این تصمیمات جانشین دولت و حکومت شود. در واقع وظایف حاکمیتی، کلا تجزیه‌ناپذیر است. از جمله قطع ارتباط و ممنوع‌کردن رفت‌وآمد و امثال این، جزو صلاحیت‌های انحصاری دولت است. این وظایف جزو اختیارات ویژه دولت و حکومت تعریف شده است.
هیچ مقامی نمی‌تواند و نباید از آن تخطی کند. از این‌رو منع رفت‌وآمد به محلی یا منع ورود یا خروج از آن محل، از وظایف حاکمیتی است و اگر حکومت آن را انجام ندهد، مسئولیت دارد.
اگر لازم است که مانع از تردد مردم به گیلان و مازندران شویم، این تصمیم حتما و لابد باید در دولت و حکومت اتخاذ شود. درستی یا نادرستی تصمیم، بحث دیگری است. مسأله این است که اگر حکومت به هر دلیلی به این نتیجه رسید که کسی نباید وارد گیلان یا مازندران شود، از این پس باید با قدرت انتظامی وارد عمل شود و با هیچ‌کس هم در اجرای آن نباید شوخی کرد.
این به معنای انجام قرارداد میان مردم و حکومت است که چنین اختیاری را به حکومت داده‌اند. مردم که نمی‌توانند و نباید در این‌باره اقدام کنند، چون مردم نه‌تن‌ها مرجع صلاحیت‌دار برای تصمیم درباره این موضوع نیستند، بلکه مهم‌تر از آن مردم امکان تصمیم‌گیری و شور و مشورت ندارند و اصولا تعریف دقیقی از مردم نیز وجود ندارد.
مثلا صد نفر در یک محله تصمیم می‌گیرند راه را ببندند. این بی‌معناست. چنین وضعی به منزله بی‌دولتی تلقی می‌شود و عوارض فراوانی بر روحیه مردم و نیز جریان امور دارد.
از همه بدتر هنگامی است که دستگاه‌های دولتی خودشان در اتخاذ و اجرای این تصمیم دچار اختلاف باشند؟! این دیگر پذیرفتنی نیست که نهاد‌های حکومتی علیه یکدیگر نظر دهند.
در شرایط کنونی، حکومت و دولت باید اقتدار کافی و انسجام را از خود نشان دهند، ستاد مبارزه با کرونا را تقویت کنند و اجازه ندهند که افراد خودسرانه دست به کار شوند و احساس بی‌دولتی رواج پیدا کند.
