آرمان ملی: اولين سالگرد يکي از «رجل» بزرگ ايران را گرامي مي‌داريم و بر روح پرفتوح او درود مي‌فرستيم.
اعظم علايي طالقاني براي همه ياران دردآشنايش نماد قدرتي است نامتناهي که سرچشمه آن ايمان و توکلي غيرقابل توصيف بود.
او که هرعامل محدودکننده را به هيچ مي گرفت و در ميانه سختي‌ها فعاليت‌هايش دوچندان و تلاشش براي ممکن ساختن ناممکن‌ها بيشتر مي‌شد، به‌واقع حجت را بر سست‌گامان و بازماندگان از مسير اصلاح و عمل صالح تمام کرد.
او اولين زن مبارزي بود که در رژيم ستم‌شاهي به زندان ابد محکوم شد و پس از انقلاب هم از معدود زناني بود که در عرصه جامعه مدني و فعاليت‌هاي خيريه، فرهنگي و اجتماعي حضوري فعال و برجسته داشت.
در اين فرايند ارزشمند مبارزه و مقاومت بود که به دوره اول مجلس شوراي اسلامي راه يافت و به انتشار نشريه «پيام هاجر» و پس از توقيف، نشريه «پيام ابراهيم» همت گماشت، حزب «جامعه زنان انقلاب اسلامي» را تاسيس و باوجود بيماري‌هاي طاقت‌فرسا، در خط مقدم دفاع از حقوق جامعه بانوان تلاش و فعاليت کرد.
از جمله آن فعاليت‌ها، نامزدي در انتخابات رياست‌جمهوري در دوره‌هاي مختلف در مخالفت با تفسير واژه «رجال» و مفهوم رجل سياسي در قانون اساسي جمهوري اسلامي بود.
او با خداي خود عهد کرده بود تا زنده است تکليف رجال سياسي را روشن کند، هرچند اجل او را مجال نداد اما آيندگان، تاريخ اين روزگار را با نام زني خواهند شناخت که تا روح در بدن داشت از پاي ننشست تا حقيقتِ آنچه را بدان يقين و باور قلبي داشته به کرسي بنشاند. او هم، راه پدر را زنده نگاه داشت و هم تصويري از زن مسلمان که پدر تبيين‌گر آن بود را به جامعه امروز ايران ارائه کرد. يادش گرامي و راهش پررهرو باد.
