معنی شعر صبح ستاره باران (محمدرضا شفیعی کدکنی)

معنی و مفهوم شعر صبح ستاره باران فارسی پایه دوازدهم از محمدرضا شفیعی کدکنی

معنی شعر صبح ستاره باران

ای مهربان تر از برگ در بوسه های باران
بیداری ستاره در چشم جویباران

معنی: ای که از برگ های خیس خورده در اثر باران، مهربان و لطیف تری – ای کسی که همچون تابش شبانگاهی ستاره های نورانی بر روی آب هستی. (که چهره ای درخشان داری)

آیینه ی نگاهت پیوند صبح و ساحل
لبخند گاه گاهت صبح ستاره باران

معنی: نگاه تو همچون آیینه زلال و شفافی است که روشنایی صبح و زیبایی ساحل در آن دیده میشود – لبخندهای هرازگاهی ات همچون چشمک زدن های هرازگاهی ستارگان در آسمان سحر، زیبا و دلرباست.

بازا که در هوایت خاموشی جنونم
فریاد ها برانگیخت از سنگ کوه ساران

معنی: ای معشوق من برگرد؛ چرا که وقتی نیستی، جنون عشقم خاموش میشود و از این خاموشی و دلمردگی، حتی فریاد اعتراض سنگ های کوه ها هم بلند میشود. (جان بخشی به سنگ ها)

ای جویبار جاری! زین سایه برگ مگریز
کاین گونه فرصت از کف دادند بی شماران

معنی: ای یار که همچون آب جویبار در حرکت هستی! از زیر سایه برگ ها فرار نکن. چرا که بسیاری مانند تو فرار کردند و فرصت عاشقی را از دست دادند.

گفتی: به روزگاران مهری نشسته گفتم:
بیرون نمی توان کرد حتی به روزگاران

معنی: گفتی که مهر و محبتی در دلم ایجاد شده (که با گذر زمان از بین میرود.) گفتم: این مهر و محبت را هیچ جوره نمی توان از دل بیرون کرد حتی با گذر زمان.

پیش از من و تو بسیار بودند و نقش بستند
دیوارِ زندگی را زین­گونه یادگاران

معنی: قبل از ما هم افراد بسیاری بودند که عشق و عاشقی کردند و آن را مانند قابی بر دیوار زندگی نصب کردند و عشقشان را برای آیندگان به یادگار گذاشتند. (نه آنکه عشقشان نابود شده باشد.)

این نغمه محبت بعد از من و تو مانَد
تا در زمانه باقی­ست، آواز باد و باران

معنی: آواز زیبای عشق من و تو همچون آواز دائمی باد و باران، برای همیشه باقی خواهد ماند. (تا آواز باد و باران هست، آواز عشق ما هم هست.)

اختصاصی-دانشچی