مرتضی سیمیاری طی یادداشتی در شماره امروز جوان با عنوان وزارت خارجه باید تغییر هویتی یابد نوشت: در هشت سال گذشته، وزارت امور خارجه به یک حزب سیاسی تبدیل شده و مذاکره با غرب بیش از آنکه دربرگیرنده مؤلفه‌های مرتبط امنیت ملی ایران باشد، منافع یک جناح خاص را پیش برده است.
این وضعیت باعث سوءاستفاده دشمن گردیده و با دادن وعده‌های سرخرمن امتیاز کسب کرده اند، ازاین‌پس با درایت رئیس‌جمهور و شورای عالی امنیت ملی مفاهیمی، چون باند نیویورکی‌ها و حلقه نیاوران منحل شده و یک گروه شاخص مسئولیت و شکل ارتباط با طرف غربی را بر عهده خواهند داشت.
ارجاع پرونده هسته‌ای ایران به شورای عالی امنیت ملی و خارج کردن آن از دست وزارت خارجه، آن وزارت را چابک‌تر کرده و با ترمیم مجدد معاونت اقتصادی نقش‌های جدیدتری برایش ترسیم می‌شود. ترکیه به‌عنوان رقیب ایران در منطقه در حال حاضر بیش از ۲۰۰ رایزن اقتصادی داشته و از بسط روابط خود بهره قابل‌توجهی می‌برد.
مهم‌ترین مأموریت برای وزارت خارجه در آینده تغییر نگرش حاکم بر آن است، البته این موضوع با تغییر یک وزیر امکانپذیر نبوده و لازم است مراکز آموزشی و پژوهشی نزدیک به وزارت خارجه به‌صورت بنیادین متحول شوند؛ لازم است در اقدامی جهادی و انقلابی تفکرات باقی‌مانده از دوران انفعال بر آن نهاد تغییر کرده و سیاست‌گذاری‌های «مزیت محور» جای راهبرد‌های «نیاز محور» را گرفته و «روحیه غرب‌گرا» تغییر کند. قبل از هر مذاکره با طرف امریکایی نیاز است با یک انقلاب فرهنگی، شاخص‌های موجود تغییر کند.
