سیدمحمد احصایی خوشنویس و نقاش از پایان نگارش کتابت قرآن به خط «محقق» در ۲ هزار و ۶۵۰ صفحه خبر داد که هم اکنون در مرحله کتاب‌سازی قرار دارد.
ایران آرت: نمایشگاه عکس‌های ۵۰ ساله سیدمحمد احصایی خوشنویس و نقاش مطرح از موزه‌های دنیا، در قالب یک نمایشگاه با عنوان «گنج بازیافته» جمعه هفتم آبان در گالری گلستان افتتاح شد.
سیدمحمد احصایی در حاشیه این نمایشگاه درباره نگارش قرآن کریم که سال‌هاست مشغول انجام آن بوده است، گفت: در ۱۰ سال اخیر تمام تمرکزم بر تحریر قرآن عزیز بود اما واقعیت این است که ۴۰ سال است آن را در ذهن و دست دارم و همواره آن را انجام دادم؛ قرآن با خط «محقق». این خط در کشورهای عربی به نثر ایرانی معروف است. وقتی این اسم را دارد و مشهور است، پس چه بهتر که ما احساس مسئولیت کرده و آن را احیا کنیم.
وی با بیان ابراز علاقه به خط محقق، توضیح داد: از آنجایی که کسی سراغ این خط نمی‌رفت مشتاق شدم که روی این خط کار و آن را به روایت معاصر و خودم احیا کنم. این خط از قبل وجود داشته و بدیهی است مجبورم قواعد آن را رعایت کنم و مثلاً نمی‌توانم به قلم ابن البواب که بسیار منسجم و حساب شده است و هزار سال قدمت دارد چیزی کم یا اضافه کنم. ولی روایت شخصی و عادت به نقاشی کردن من بالاخره تأثیر گذاشت. من قرآن را برای نشر و خواندن می‌نوشتم. یعنی این کار من یک کار کاملاً شخصی نیست. «قرآن» یک کتاب برای خواندن مردم است و روشن است باید با خطی نگارش شود تا مردم بخوانند. خوشبختانه تحریر این کار سال ۹۸ تمام شد و در حال حاضر در دست مجید فداییان از کتاب‌سازان مورد قبول و مشهور است. آقای فداییان کار را از دست من گرفته‌اند. ایشان به من گفتند بقیه این کار تکلیف من است.
احصایی درباره مشخصات قرآنی که کتابت کرده است، گفت: این قرآن ۲ هزار و ۶۵۰ صفحه است و هر صفحه هم پنج سطر دارد. من در این سال‌ها هر کجا که بودم تمام وقت این کار را انجام دادم ولی در کل ۴۰ سال است که مشغول این کار هستم و هنوز هم هستم. انسان نمی‌تواند از کاری که می‌کند فارغ شود. البته در این مدت در کنار قرآن، کارهای دیگری هم انجام داده‌ام. اما در مدت نگارش این کتاب قرآن، رفتار، تصمیم و عواطف من در اختیار تحریر کلام الله بود.
این هنرمند نقاش و خوشنویس در پایان درباره زمان انتشار این قرآن بیان کرد: زمان انتشار این قرآن هنوز به صورت دقیق مشخص نیست. آقای فداییان در حال حاضر با عشق و علاقه روی این اثر کار می‌کنند و اطلاعات و مهارت‌شان را برای این کار می‌گذارند. همان‌طور که من برای نوشتن این قرآن عاطفه گذاشتم، ایشان هم با عواطف روح‌نوازی که دارند با این کار برخورد می‌کنند و وسواس بسیار زیادی دارند. تنها صاحب این اثر همه چیز را می‌داند.
