خبرنگار تایمز سیرال براون Cyril Brown بیشتر مقاله خود را صرف نوشتن فاکتورهای به قدرت رسیدن زود بهنگام هیتلر در بایرن آلمان از جمله مهارت‌های او در سخنرانی کرده است. برای مثال: "او کنترلی غیره طبیعی و عجیب بر وری تماشاگران خود اعمال می‌کند، قدرتی فوق‌العاده که نتنها شنونده‌های خود را به هیاهویی جنگ طلبانه از خشم می‌شوراند بلکه هروقت که بخواهد کاملا عوض شده و همان تماشاگران را آرام و مطیع می‌کند."
اما شگفت‌انگیزترین قسمت مقاله سه پاراگراف در رابطه با یهودستیزی ست. براون از یهودستیزی خوشونت‌آمیز هیتلر به عنوان هسته جذبه او اشاره می‌کند، و اشاره دارد که جامعه یهودی که از او می‌ترسیدند در حال فرار از او بودند، اما آن را به عنوان بازی برای سیر کردن عوام رد می‌کند:
"او به درستی به عنوان وطن پرست بزرگ عاری از خودخواهی شناخته شده است. او احتمالا خود نیز نمی‌داند که چه می‌خواهد. نقطه اصلی تبلیغاتی او در نوشتن و سخنرانی یهودستیزی خوشونت‌آمیز است. پیروان او "Hakenkreuzler (صلیب شکسته)" نام دارند."
تهدید های او در مقابل یهودیان آنقدر خوشونت‌آمیز است که گزارش می‌شود که گروهی از شهروندان برجسته یهود به پناهگاه‌هایی در بلندی‌های بایرن پناه برده‌اند.
" به راحتی بوسیله‌ی خودروهای سریع قابل دسترسی ست، به کجا می‌توانند زن‌ها و بچه‌های خود را با عجله ببرند زمانیکه پیشاپیش از خطر شب یهود ستیز سنت بارتولومیو با خبر شده‌اند."
اما عده‌ای شورشی، از منابعی بسیار آگاه تایید کردند که یهودستیزی هیتلر آنقدرها هم که به نظر می‌رسید ریشه‌دار و خوشونت‌آمیز نبود، و او تنها از تبلیغات یهودستیز به عنوان طعمه برای گرفتن توده‌هایی از پیروان استفاده می‌کرد.
"و آنها را شورانده، علاقه‌مند و منظم نگاه دارید تا زمانی که تشکیلات او کامل شده و به اندازه کافی قدرتمند شده که بطور موثر برای اهداف سیاسی بکار گرفته شوند."
یک سیاستمدار پیچیده هیتلر را برای ذکاوت سیاسی عجیب او برای تاکیید داشتن بر روی تاکیید در یهودستیزی تحسین کرد،
"او می گفت شما نمی‌توانید انتظار داشته باشید که توده‌ها هدف واقعی بهتر شما را درک و قدردانی کنند"
شما باید توده ها را با لقمه‌‌هایی کوچک و ناپخته‌تر و ایده‌هایی مانند یهودستیزی سیر کنید.
"از نظر سیاسی گفتن حقیقت در رابطه با اینکه که واقعا آنها را به کجا هدایت می‌کنید غلط می‌باشد"
به احتمال زیاد منابع براون به او گفتند که یهودستیزی هیتلر نمایشی بیش نبود. این یک نظر معمول و متداول در روزهای ابتدایی نازیسم بود. ولی این عدم آمادگی جامعه خوش خلق و خوی آلمانی را برای حرکت‌های جدی و اساسا خوشونت‌آمیز مانند به قدرت رسیدن هیتلر را نشان می‌دهد.
چیز دیگر اینکه اگر یهود ستیزی چنان موضوع برگ برنده‌ای برای هیتلر بود، این چه چیزی را در رابطه با وضعیت نظر مردم در بایرن ۱۹۲۲ به ما می‌گوید؟
