۱۰ قانونی که تمام همسران فرماندهان گیلیاد در سریال «سرگذشت ندیمه» باید رعایت کنند

سریال سرگذشت ندیمه (The Handmaid’s Tale) یک سیستم رتبه بندی اجتماعی قابل باور را در رژیمی توتالیتر به نام گیلیاد به تصویر می کشد، جایی که شهروندانش باید نقش ها و قوانین خاصی را ایفا کنند تا بتوانند به استانداردهای اخلاقی برسند که به باورشان به رضایت خداوند منجر شده و آن ها را به درهای بهشت نزدیک تر خواهد کرد و همزمان مشکلات عمده جهانی مانند ناباروری گسترده و بحران محیط زیستی را نیز حل می کند. در این سریال به طور خاص زنان به شدت تحت فشار و محدودیت قرار دارند و بازیگرانی مانند الیزابت ماس، یوون استراهوفسکی، آن دود، سمیرا ویلی و آماندا بروگل هر کدام نقش های منحصربفردی را در جامعه گیلیاد بازی می کنند.

این سریال که فصل پنجم آن اکنون در حال پخش است، عمدتاً در مورد نقش زنان در سرزمین گیلیاد است، به ویژه در شرایطی که مردان در رأس قدرت قرار داشته و زنان در جایگاهی پایین تر و عمدتاً در خانه به کار گرفته می شوند. یکی از بلندمرتبه ترین زنان در گیلیاد قدرت های خاص خود را دارد اما زن بودن بدین معناست که او نیز وظایف خود را در خانه، نسبت به شوهر (فرمانده) و خدای خود دارد. زندگی یک زن در گیلیاد می تواند به شدت خسته کننده و یکنواخت باشد، به خصوص اگر خود نتواند فرزند بیاورد، زندگی کسالت باری که با لبخندهای مصنوعی، تنهایی و تلخی های بسیار همراه است و همگی باعث شده که زنان در جایگاهی پایین تر از مردان قرار داشته باشند. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با ۱۰ قانونی آشنا کنیم که همسران زن باید در دنیای گیلیاد سریال سرگذشت ندیمه رعایت کنند.

۱۰- همسران باید لباس هایی به رنگ کله غازی بپوشند

تحت ساختار قدرت گیلیادی، زنان باید در لباس پوشیدن خود بسیاری قوانین را رعایت کنند که مناسب جایگاه اجتماعی شان باشد، به این خاطر که با هر شخصی متناسب با جایگاهش رفتار شود. برای همسران فرماندهان گیلیاد، ظاهر نقش مهمی در نقششان در اجتماع دارد، جایی که هر رفتاری می تواند ظاهرشان را خدشه دار کند و جایگاهشان را تخریب نماید. همسران باید لباس هایی ساده و بدون تجملات با بن مایه آبی و کله غازی بپوشند که نمایانگر «عفت» شان به عنوان بی گناهان است (در مقایسه با رنگ قرمزی که نشانه باروری اما خشونت است و توسط ندیمه ها پوشیده می شود).

در این طیف رنگی نیز شاهد سایه ها و تنوع هایی هستیم و رنگ های تیره تر به زنانی تعلق دارد که جایگاه اجتماعی بالاتری داشته (شوهرانشان جزو نفرات ارشد و فرماندهان حکومت گیلیاد هستند) در حالی که رنگ های روشن تر توسط زنانی پوشیده می شود که با نیروهای موسوم به فرشته ها (Angels) یا چشم ها (Eyes که نیروهای امنیتی هستند) ازدواج کرده اند.

۹- نگرانی و مسئولیت اصلی آن ها مادر شدن است

بر اساس قوانین مذهبی سختگیرانه ای که در گیلیاد دیکته می شود، اهمیت فرزندآوری در حدی است که وظیفه اصلی زنان به شمار می آید و به دلیل نابارور شدن اکثر زنان است که استفاده از ندیمه ها ضرورت پیدا کرده است، اگر چه بیشتر از آن ها به عنوان برده های جنسی استفاده می شود. بدون توجه به این که یک همسر در دنیای گیلیاد بتواند خود بچه دار شود یا برای فرزندآوری به ندیمه ها وابسته باشد، تربیت فرزند مهم ترین و تنها وظیفه رسمی یک همسر است، کسی که باید از نوزادان خود یا شوهرش مراقبت کند و آن ها را به شکلی بار بیاورد که به همسران مفیدی برای فرماندهان آینده گیلیاد تبدیل می کند.

بین دوره لقاح یا بارداری است که همسران زمانی را برای آماده سازی ندیمه ها برای زایمان فراهم کرده و از آن ها مراقبت می کنند. آن ها باید در هنگام برقراری رابطه جنسی همسرانشان با ندیمه ها نیز که ظاهراً صرفاً برای فرزند آوری است حضور داشته و در این رابطه نقش میانجی را داشته باشند تا هدف صرف آن نه لذت بردن طرفین بلکه تولید فرزند است، موضوعی که رنجی مضاعف را به همسران فرماندهان گیلیاد تحمیل می کند.

۸- آن ها باید کاملاً مطیع و فرمانبردار همسرانشان باشند

بیشتر به عنوان یک انتظار اجتماعی تا یک نقش تعریف کننده جایگاه، همسران باید در تمام دوران زندگی روزمره شان در کنار همسرانشان باشند. این بدان معناست که هرگز از شوهرشان سوال نکرده و تصمیمات و حرف های او را به چالش نکشند، هرگز سعی نکنند صحبت های همسرشان را تصحیح کنند یا رفتارها و دستورهای آن ها را به چالش بکشند و هر دستوری که شوهران صادر می کنند را انجام دهند.

زنان گیلیادی باید تمامی اعمال و دستورات فرماندهان را بپذیرند، حتی اگر خیانت و بیرحمی باشد و هر تنبیهی که از جانب شوهرشان برای آن ها در نظر گرفته می شود را نیز بپذیرند. با توجه به قوانین رتبه بندی اجتماعی که می گوید تنها مردان باید در رأس امور تصمیم گیری باشند، از زنان انتظار می رود کاملاً مطیع مردان باشند. رابطه بین یک زن و همسرش در گیلیاد توازن و برابر نیست و به فرماندهان امکان می دهد که از قدرتشان سوء استفاده کنند، حتی علیه زنان خودشان.

۷- زنان حق خواندن و نوشتن ندارند

یکی از خنده دارترین و باورنکردنی ترین قوانین در گیلیاد این است که همه زنان (غیر از خاله ها) باید از قانون ممنوعیت خواندن و نوشتن در هر شکلی پیروی کنند. مجله، روزنامه و هر گونه نوشتاری در گیلیاد در برابر چشم زنان قرار نمی گیرد (غیر از کتاب مقدس). حتی در فروشگاه ها نیز به جای کلمات و حروف و جملات از نمادها و سمبل ها استفاده شده است. اگر چه جامعه گیلیاد به شدت مذهبی است، نفی حق خواندن و نوشتن در مورد متون مقدس نیز برای زنان دردسرساز می شود، حتی برای زنان فرماندهان که قدرتمندترین زنان هستند و نمونه اش را در فصل دوم سریال دیدیم، جایی که سرینا به خاطر زیر پا گذاشتن این قانون اساسی و تلاش برای تغییر آن، در برابر کمیته ای از فرماندهان ارشد حاضر شده و در نهایت یک انگشتش را به خاطر خواندن آیه ای از کتاب مقدس با صدای بلند از دست می دهد.

در حالی که هیچ بهانه قابل قبولی برای این قانون در گیلیاد وحود ندارد، به نظر می رسد این قانون، تاکتیکی از جانب مردان حاکم در گیلیاد برای محدود کردن زنان و «نگه داشتن آن ها در جایگاه کنونی شان در خانه» باشد تا نتوانند به اسنادی دست پیدا کنند که بتوانند از آن ها علیه شوهران فرمانده شان استفاده نمایند.

۶- زنان باید استانداردهای مذهبی را رعایت نمایند

بنیادی ترین و اصلی ترین دلیل برقرار حکومیت گیلیاد، نیاز به بازگرداندن ارزش های مذهبی به جامعه بود که با گناهان هر روزه افراد به «فساد» کشیده شده بود. بدین ترتیب، همسران زن در گیلیاد باید بالاترین استانداردهای مذهبی را بر اساس قوانین و اصول تعیین شده توسط دولت گیلیاد رعایت نمایند. اما همزمان، این زنان باید زیاده روی ها و انحرافات شوهرانشان از این قوانین را ذیل اصول وفاداری و فرمانبرداری نادیده بگیرند. بر اساس قوانین مذهبی گیلیاد، همسران زن باید لباس های ساده پوشیده و تنها در فعالیت های زنانه شرکت کنند، میل به فرزندآوری و تربیت فرزند داشته و بر اساس قوانین گیلیاد با دیگر شهروندان بلندمرتبه کشور رفتار کرده و البته دائماً برای داشته هایشان دعا کرده و شکرگزار باشند.

۵- در صورت نابارور بودن باید یک ندیمه برای شوهرشان انتخاب کنند

یکی از نگرانی های اصلی سیاسی و اجتماعی-اقتصادی که گیلیاد در زمان تشکیل خود امیدوار بود آن را برطرف نماید معضل جهانی کاهش نرخ زاد و ولد بود در شرایطی که تعداد سقط جنین های ناخواسته یا بدنیا آمدن نوزادان ناقص به شدت افزایش یافته بود. گیلیاد با مقصر دانستن لاقیدی جنسی و دسترسی به داروهای ضدحاملگی و سقط جنین آزادانه، ایده سیستم ندیمگی را مطرح می کند که به زنان دستگیر شده ای مربوط می شود که در سن فرزندآوری بوده یا از قبل فرزند داشته و بارور بوده و تحت قانون جدید، به عنوان معشوقه در اختیار فرماندهان کشور جدید قرار می گیرند.

در سن باروری، همسران زن همچنان یک زندگی لاکچری را دارند، تا زمانی که به هر شکلی بتوانند صاحب فرزند شوند. برای کسانی که دیگر سن باروری شان گذشته و یائسه شده اند، یا زنانی که نابارور هستند، این زنان باید یک ندیمه مناسب برای شوهران فرمانده خود انتخاب کرده یا به داشتن آن رضایت بدهند تا همسرانشان بتوانند از طریق باردار کردنشان صاحب فرزند شوند. فرزند نداشتن در گیلیاد یک تابو است و به مثابه این است که زنان وظیفه خود را انجام نمی دهند و بدین ترتیب باید به ایده سیستم ندیمه داشتن رضایت دهند.

۴- نباید وارد گفتگوهای مردانه شوند

یک قانون غیررسمی و نانوشته دیگر در گیلیاد به جایگاه زنان در سیستم سیاسی کشور، حکمرانی و دیگر امور مهم اشاره دارد. با تسلط مردان بر سیستم حکمرانی و قانون گذاری گیلیاد، فرماندهان هر راهی که در آن زنان بتوانند حقوق بیشتری نسبت به آن ها داشته باشند را بسته اند، تا جایی که مخالفت کردن یا حتی صحبت کردن در مورد اموری که ذره ای «مردانگی» در خود داشت نیز طبیعتاً ممنوع بوده و تقبیح می شد. علیرغم همسران زن و خاله های بسیاری که نقش مهمی در تاسیس کشور گیلیاد داشتند- همانند سرینا جوی که کتاب مذهبی راست گرایانه او به نام «جایگاه زن» (A Woman’s Place) به مبنایی برای به انقیاد درآوردن زنان و بازنگری در نقش های مردان و زنان متناسب با کتاب مقدس شد- زنان خواسته ها و صدایشان را سرکوب کرده اند تا زندگی جدیدی با فرمانبرداری مطلق نسبت به شوهرانشان داشته و هر چیزی که حکومت از آن ها انتظار دارد را بدون مقاومت و اعتراض بپذیرند.

۳- همسران برای سرگرم کردن خود دو انتخاب دارند

بدنبال مستثنی شدن زنان از تصمیم گیری ها و بحث های سیاسی غیر از گفتگوهای شایعه گونه بین خودشان، همسران فرماندهان باید یک زندگی تکراری و کسل کننده داشته باشند. زنان آن ها حق ندارند کارهای روزمره خانه مانند پخت و پز و تمیز کردن و خرید و غیره را انجام دهند زیرا چنین کاری مناسب جایگاهشان نیست و به همین خاطر این کارها به عهده خدمتکارها (مارتاها) و ندیمه هاست. اگر زن مقامات ارشد گیلیاد فرزندی نداشته باشد، سطح استقلال و کنترل آن ها بر امور کاهش می یابد و باید وقتشان را به کارها و سرگرمی هایی اختصاص دهند که از لحاظ سنتی زنانه هستند، مانند باغبانی یا قلابدوزی. آن ها بدون همراهی شوهرانشان یا با هدفی غیر از زایمان ها یا امور مقدس دیگر، اجازه خروج از خانه را ندارند و بدین ترتیب در دیوارهای خانه هایشان زندانی هستند.

۲- زنان باید در هنگام برقراری رابطه جنسی شوهرانشان با ندیمه ها حضور داشته باشند

قطعاً ناخوشایندترین و منفورترین قانون در گیلیاد در مورد آماده سازی برای یک تجاوز ماهانه پرطمطراق به نام «مراسم» (Ceremony) است که در آن به امید فرزند دار شدن، فرماندهان در حضور همسرانشان با ندیمه ها رابطه جنسی برقرار می کنند. همانطور که گفته شد، همسران زن نیز باید در طول مراسم حضور داشته باشند، از لحظه قرائت آیاتی مرتبط از کتاب مقدس تا زمانی که رابطه جنسی صورت می گیرد، تا این مراسم بر طبق قوانین دینی گیلیاد انجام شده باشد زیرا در صورت عدم حضور همسران زن، در دسته تجاوز قرار خواهد گرفت.

در مراسم، زنان باید در قسمت بالای تخت نشسته و بدن ندیمه را بین پاهایشان قرار دهند، و به نشانه ارتباط عرفانی بین فرمانده، واسطه (vessel که همان ندیمه است) و خودشان، دست های ندیمه را بگیرند. این قانون توسط فرمانده پرایس پیشنهاد شده است، با این توضیح که حضور زنان از حس خشونت در رابطه جلوگیری کرده و باعث خواهد شد که این روابط جنسی ظاهراً خارج از ازدواج به چشم زنا در نظر گرفته نشده و تنها هدف آن ها بارداری ندیمه و فرزند آوری باشد.

۱- زنان باید با همسرانشان بمانند تا زمانی که مرگ آن ها را از هم جدا می کند

و در شرایط دشوار و سختگیرانه ای که زنان در گیلیاد تحت آن زندگی می کنند، آن ها حق برخورداری از آزادی های دنیای مدرن و به طور خاص حق طلاق گرفتن را ندارند. از آنجایی که ازدواج وظیفه مقدس زنان و مردان است، زنان مجبورند هر گونه خیانت، اذیت و آزار و قانون شکنی شوهرانشان را نادیده گرفته و برای حفظ ظاهر جامعه با آن کنار بیایند. به زنان القا می شود که شوهرانشان برای آن ها امنیت و پشتیبانی فراهم می کنند و در صورتی که از مرزهای تعیین شده عبور کنند، ندیمه یا مارتا شده یا به کلونی ها فرستاده شده و حتی اعدام خواهند شد. تنها در صورتی که شوهر آن ها بمیرد، این زنان می توانند با یک فرمانده جدید ازدواج کنند و مجرد ماندن یک زن در گیلیاد قانون شکنی و تابوست.