مشکلات مایع آمنیوتیک
به گزارش سرویس خبری بهداشت‌نیوز هرکدام از این مشکلات می‌تواند زندگی مادر و کودک فرزند را به خطر می‌اندازد.
۱.هیدرآمنیوس
این مشکل زمانی پیش می‌آید که مقدار مایع آمنیوتیک بیش از حد باشد.تخمین زده می شود که این اتفاق در ۱ مورد از ۱۰۰ مورد بارداری رخ دهند.در بعضی موارد، این مشکل خفیف است و در نیمه دوم بارداری ظاهر می‌شود.در بیشتر موارد،علت این اتفاق نامشخص است.در سایر موارد، دلیل می تواند یک یا چند مورد از موارد زیر باشد:
حاملگی چندقلو
دیابت بارداری
کم خونی در جنین
ناهنجاریهای مادرزادی
عفونت در جنین
علائم
در برخی موارد، افزایش مایعات جنینی هیچ علامتی ایجاد نمی کند اما در صورت افزایش بیش از حد این مایع،می تواند علائم زیر را ایجاد کند:
رشد سریع رحم
انقباضات اولیه
ناراحتی معده (مادر)
تنگی نفس یا مشکل تنفسی در مادر
عوارض
اگرچه اکثر موارد مایع آمنیوتیک اضافی را می توان بدون مشکل درمان کرد اما گاهی اوقات افزایش این مایع،باعث می‌شود که اتفاقات زیر رخ دهد:
زایمان زودرس
پارگی زودرس غشاها
مشکلات شدید تنفسی در مادر
خونریزی شدید واژن بعد از زایمان
آتونی رحم: رحم کشیده می شود و نمی تواند به شکل اولیه خود بازگردد
جدا شدن جفت: تنها پس از پارگی زودرس غشاها رخ می دهد
افتادگی بند ناف: زمانی اتفاق می‌افتد که بند ناف قبل از اینکه کودک از واژن خارج شود.
باید توجه داشت که مایع آمنیوتیک اضافی می تواند باعث ایجاد ناهنجاری جفت، جدا شدن جفت و بند ناف قبل از زایمان شود.
۲.الیگوهیدرآمنیوس
زمانی رخ می‌دهد که مایع آمنیوتیک بسیار کم باشد.تخمین زده می شود که شاید این ناهنجاری کمتر از ۱۰ درصد از زنان باردار را تحت تأثیر قرار بدهد،اما از همه موارد تنها ۵ درصد از آنها تشخیص داده می شوند.این وضعیت اگرچه ممکن است در هر زمانی نیز رخ دهد اما در سه ماهه سوم شایع‌تر است.این ناهنجاری اگر در اوایل بارداری رخ دهد،عواقب بدتری دارد.همیشه نمی توان علت کاهش مایع آمنیوتیک را مشخص کرد ولی با این حال، معمولاً به یکی از عوامل زیر مرتبط است:
مرگ جنین
حاملگی چند قلو
تغییرات جفت: مانند پارگی زودرس غشاها
بیماری های مادر: دیابت بارداری، پره اکلامپسی، کم آبی، لوپوس
ناهنجاریهای جنینی: ناهنجاریهای مادرزادی، محدودیت رشد داخل رحمی، عفونت‌ها.
بارداری طولانی: زمانی که بارداری بیش از تاریخ تخمینی زایمان طولانی شود.
علائم
کمبود مایع آمنیوتیک به ندرت علائم قابل توجهی ایجاد می کند. در هر صورت، اندازه رحم معمولا کوچکتر از حد انتظار برای سن بارداری است.همچنین ممکن است مادر کاهش حرکات جنین را احساس کند.
عوارض
کمبود مایع آمنیوتیک می تواند منجر به مشکلاتی مانند موارد زیر شود:
سزارین: در برخی موارد، جنین قادر به تحمل زایمان طبیعی نیست.
رکود رشد که احتمال مرگ جنین در آن موجود است.
فشردگی جنین: باعث تغییر شکل اندام، فرورفتگی چانه و صاف شدن بینی می شود.
سندرم پاتر: زمانی رخ می‌دهد که ناهنجاری‌هایی وجود داشته باشد و ریه‌های جنین آنطور که باید بالغ نمی‌شوند.
۳.عفونت داخل آمنیوتیک
یکی دیگر از مشکلات احتمالی مایع آمنیوتیک کوریوآمنیونیت یا عفونت داخل آمنیوتیک است.این ناهنجاری می تواند در مایع آمنیوتیک موجود در جفت رخ دهد.علت اصلی عفونت داخل آمنیوتیک وجود عوامل بیماری زا در دستگاه تناسلی مادر است.این میکروارگانیسم ها می توانند به داخل رحم بروند. معمولاً بدن از این نوع عفونت جلوگیری می کند، اما شرایطی وجود دارد که باعث می‌شود این اتفاق رخ دهد:
لمس بیش از حد واژن در هنگام زایمان
پارگی زودرس غشاها
مایع آمنیوتیک مکونیوم
زایمان طولانی مدت
علائم
هیچ علائم مشخصی از عفونت داخل آمنیوتیک وجود ندارد. با این حال، تب، درد شکم و ترشحات چرکی از واژن و ضربان بسیار سریع قلب مادر و جنین علائم شایع این ناهنجاری هستند.
عوارض
این مشکل مایع آمنیوتیک می تواند منجر به عوارضی مانند موارد زیر شود:
مرگ جنین
شوک سپتیک
آتونی رحم
زایمان زودرس
تشنج جنین
باکتریمی در مادر
فلج مغزی در نوزاد
جدا شدن زودرس جفت
سندرم دیسترس تنفسی حاد در مادر
تشخیص
مشکلات مایع آمنیوتیک اغلب بدون علامت هستند. گاهی تنها علامت این است که رحم خیلی بزرگ یا خیلی کوچک است.در مورد عفونت داخل آمنیوتیک،احتمال دچار شدن به تب وجود دارد.تشخیص تصادفی این مشکلات در طول سونوگرافی بسیار رایج است.این آزمایش می تواند میزان مایع آمنیوتیک موجود را تعیین کند.آزمایش‌های دیگری معمولاً پس از آن برای تعیین علت خاص انجام می‌شود. بیشترین درخواست آزمایش خون و آمنیوسنتز است.
درمان مشکلات مایع آمنیوتیک
درمان مشکلات مایع آمنیوتیک بر اساس سونوگرافی منظم انجام می‌شود.نظارت منظم بر ضربان قلب جنین نیز بسیار مهم است.اگر مایع آمنیوتیک بیش از حد وجود داشته باشد،فقط کنترل می شود.اگر مقدار این مایع بسیار زیاد باشد،در این صورت پزشک مایع را با سوزن از شکم مادر خارج می‌کند.وقتی مایعات خیلی کم باشد،ممکن است زایمان برای ۳۶ یا ۳۷ هفته برنامه ریزی شود. در صورت وجود عفونت، معمولاً درمان آنتی بیوتیکی انجام می شود. مهم است که به علائمی مانند بزرگی شکم، مشکلات تنفسی مادر و تعداد دفعات حرکات کودک توجه کنید.همچنین رعایت تمام ملاقات های پزشکی بعدی در دوران بارداری و همچنین سونوگرافی های تجویز شده توسط پزشک ضروری است.
تاریخ :۱۰ نوامبر ۲۰۲۲
منبع : step to health
