بیماری خراش یا چنگ گربه یکی از بیماری های منتقله از حیوانات به انسان می باشد. انتقال این بیماری بیش از ۹۰ درصد در اثر پنجه زدن و گاهی لیس زدن بچه گربه به بدن انسان و گاهی توسط سگ ها یا خار و تراشه های چوبی که با سگ و گربه آلوده در ارتباط بوده منتقل می شود. با ادامه مطلب همراه ما باشید تا در مورد این بیماری بیشتر بدانید.
درمان بیماری خراش گربه
بیماری خراش گربه نوعی بیماری باکتریایی است که از حیوان به انسان انتقال می یابد. ضمنا این عارضه در انسان پس از یک یا دو هفته در اثر گاز گرفتگی، چنگ یا لیس زدن انسان توسط گربه هم ایجاد می شود. در مورد بیماری مذکور باید گفت با بروز آن فرد سه روز متوالی دچار تب می شود و گاهی تهوع و سردرد هم ایجاد می شود.
خوشبختانه در بیشتر موارد بیماری خود به خود بهبود می یابد. البته از علائم آن می توان به این که پس از گاز گرفتن یا خراش آن ناحیه بهبود نمی یابد یا این که بدتر می شود اشاره نمود. گزارش شده انتقال این بیماری بیش از ۹۰ درصد در اثر پنجه و خراش گربه بر بدن انسان ایجاد می شود.
ولی در مواردی توسط سگ یا خار و خاشاکی که با سگ یا گربه آلوده در ارتباط بوده نیز به انسان منتقل می شود. این باکتری گربه را بیمار نمی کند و در بزاق حیوان زندگی کرده تا از راه خراش یا گاز گرفتن گربه به ویژه بچه گربه به انسان انتقال یابد. عامل این بیماری معمولا خوش خیم، باکتری داخل سلولی بارتونلا می باشد.
نزدیک به نیمی از گربه ها در طول عمر خود مدتی ناقل این باکتری هستند. این باکتری بیشتر برای افراد با سیستم ایمنی پایین یا افراد مسن دردسر ایجاد می کند. تحقیق درباره بیماری خراش گربه حاکی از آن است که این بیماری از سال ها پیش وجود داشته و موجب انتقال در انسان ها نیز شده است.
علائم بالینی
به طور معمول ۴-۱۰ روز بعد از تماس انسان با گربه، یک ضایعه پوستی در ناحیه آسیب دیده ایجاد می شود. در ادامه غدد لنفاوی سر و گردن یا زیر بغل بزرگ و دردناک می شود. علائم این بیماری عبارت است از:
- قرمزی یا جوش های چرکی در محل زخم
- بزرگ شدن گره های لنفاوی نزدیک به ناحیه زخم
- ضعف و تب خفیف
- سردرد
- کوفتگی بدن و بی قراری
- لرز
- کمر درد و بدن درد
- درد ناحیه شکمی و میالژی
- کاهش اشتها
گزارش شده در غالب موارد این بیماری به خودی خود بهبود می یابد ولی تورم گره های لنفاوی ممکن است تا ماه ها بافی بمانند. همانطور که اشاره شد بیشتر افرادی که دچار نقص سیستم ایمنی، ایدز یا دیابت هستند در معرض خطر می باشند. قابل ذکر است تشنج، ضایعات چشمی، پوستی، گلودرد، مننژیت، التهاب عصب، ضایعات کبدی و طحال، تراخم (التهاب ملتحمه)، آنسفالیت (التهاب مغز) و جنون از عوارض بیماری چنگ گربه هستند.
تشخیص بیماری
داشتن سابقه تماس با گربه به ویژه گاز گرفتگی و پنجه زدن می تواند کمک کننده باشد. به خصوص اگر یک غده لنفاوی هم در نزدیکی آن ناحیه رشد کرده باشد. همچنین آزمایشاتی از قبیل تست پوست ناحیه خراش، رنگ آمیزی رسوب نقره از بیوپسی گره های لنفاوی زیر میکروسکوپ هم به تشخیص بیماری چنگ گربه کمک می کنند.
باید اشاره کرد این بیماری مسری نبوده و گره های لنفاوی رشد یافته به خودی خود بعد از ۲-۴ ماه بهبود می یابند.
درمان بیماری چنگ گربه
این بیماری معمولا به صورت خود به خود درمان یا بدون درمان از بین می رود. طول مدت درمان بیماری چنگ گربه حدود ۲۵-۳۰ روز گزارش شده است. البته دقت کنید افراد با سیستم ایمنی ضعیف عوارض شدیدی را تجربه می کنند از این رو معمولا پزشک برای درمان آنتی بیوتیک های زیر را تجویز می کند:
- سیپروفلوکساسین
- آزیترومایسین
- ریفامپین
- داکسی سایکلین
- کوتریموکسازول
