نقد تخصصی درباره رها کردن آب آلاینده از فوکوشیما به اقیانوس آرام

اعلام شده است که نیروگاه اتمی فوکوشیما از ۲۴ اوت آب‌های آلاینده رادیواکتیو تصفیه‌شده را به اقیانوس رها خواهد کرد!!!

این نظرات همراه با یک جلسه اطلاع‌رسانی توسط SMC انجام شده‌اند.

دکتر پل لئونارد، عضو انجمن حفاظت تشعشعی و حرفه‌ای تصدیق‌شده تشعشعی، گفت:

“نیروگاه‌های اتمی مجوز دارند که به محدوده‌های تعیین‌شده‌ای که بر اساس استانداردهای بین‌المللی در زمینه خطر تشعشعی می‌باشند، فعالیت کنند. تخلیه پیشنهادی تریتیم از فوکوشیما در شرایط مناسب و از نظر تشعشعی، تأثیر زیست‌محیطی بر عموم و ماهی‌ها به ندرت است. باید مانیتورینگ مناسب ماهی‌ها برای اطمینان انجام شود.”

دکتر دیوید کروفچک، استادیار ارشد فیزیک، دانشگاه آکلند، گفت:

“رها کردن آب خنک‌کننده فیلترشده حاوی اتم‌های تریتیم از نیروگاه فوکوشیما تأثیرات فیزیکی مخربی نخواهد داشت. تریتیم به‌صورت طبیعی به‌عنوان بخشی از پس‌زمینه تشعشعی معمولی ما تولید می‌شود و از طریق باران یا رودخانه‌ها به اقیانوس‌های جهان می‌رود. این آزادسازی آب با حجم تریتیم هفت برابر کمتر در هر لیتر آب نسبت به حد موصوف برای آب آشامیدنی توسط سازمان بهداشت جهانی طراحی شده است. از زمانی که این نیروگاه‌های اتمی در چین، کره جنوبی و تایوان واقع در سواحل به‌طور عادی کار می‌کنند، بیشترین میزان تریتیم به‌طور معمولی در اقیانوس شمالی آبا معرفی شده است.

“به عبارت دیگر، حضور ایزوتوپ‌های هسته‌ای سزیوم-۱۳۷، استرانسیم-۹۰ و یدین-۱۳۱ که علت رادیواکتیوی در ماهی‌ها و ممنوعیت‌های ماهی‌گیری بعدی هستند، قبل از تخلیه دسته اول آب باید بررسی شود. این ایزوتوپ‌ها در طی و بلافاصله پس از حادثه سال ۲۰۱۱ وارد آب‌های فوکوشیما شده‌اند.”

پروفسور تام اسکات، استاد مواد و مدیر علمی مرکز تخصصی Sellafield UK برای اورانیوم و فلزهای واکنشی، دانشگاه بریستول، گفت:

“از نظر من، این به واقع تصمیم صحیح فنی است.” گزینه‌های دیگر مورد بررسی قرار گرفتند، مانند تزریق چاه‌های عمقی، ادامه ذخیره‌سازی و غیره، اما در نهایت این یک وضعیت است که مقدار واقعی تریتیم که در هر لیتر آب تخلیه می‌شود، بسیار پایین است و به همین دلیل خطر ایجاد شده به محیط زیست و انسانها بسیار کم است. هنگامی که به اقیانوس آرام رها می‌شود، تریتیم به یک بدن آبی بزرگ واکنش نشان می‌دهد و به‌سرعت به سطح تشعشعی می‌رسد که تفاوت مشهودی با آب دریای معمولی ندارد. بنابراین، خطر کمی ایجاد می‌کند و خود خطر به مرور زمان به دلیل عمر نیمه‌عمر تشعشعی نسبتاً کوتاه (۱۲/۳ سال) کاهش می‌یابد، به این معنی که مقدار تریتیم (و بنابراین خطر) به طور مداوم کاهش می‌یابد.

“نکته کلیدی این است که آب دریایی از قبل حاوی مقادیر کوچکی از تریتیم است. تریتیم به‌صورت طبیعی به مقادیر کوچکی در بخش بالایی از جو تولید می‌شود و از طریق باران وارد اقیانوس‌ها می‌شود، و برخی از تریتیم‌های جوی هم به عنوان باقی‌مانده از آزمایش‌های اسلحه‌های هسته‌ای می‌باشد.”

“برای من، این یک مثال کلاسیک است که خطر مدرک دیده‌شده توسط تریتیم به طور قابل توجهی بالاتر از خطر واقعی (یا حقیقی) آن است. این در بخشی به ارتباطات ضعیف و همچنین آموزش ضعیف نیز برمی‌گردد.”

دکتر تونی هوکر، مدیر مرکز تحقیقات، آموزش و نوآوری تشعشعی در دانشگاه آدلاید، گفت:

“می‌خواهم تأکید کنم که رها کردن تریتیم از تجهیزات اتمی به مسیرهای آبی به‌صورت جهانی انجام شده و بدون شواهدی از تأثیرات زیست‌محیطی یا بهداشت انسانی انجام شده است. من خبر از آزادسازی نزدیک و حمایت از تصمیم ژاپن در شروع دفع دارم و باور دارم که ژاپن یک برنامه مدیریت تشعشعی قوی دارد که توسط سازمان بین‌المللی انرژی اتمی، کمیسیون انرژی اتمی ژاپن و سایر سازمان‌های حفاظت از تشعشع در سراسر جهان تأیید شده است.

“من فکر می‌کنم با توجه به احتمال مانیتورینگ مستقل جامع از محیط زیست در محدوده آزادسازی فوکوشیما، این مسئله از بین بردن بخشی از ترسی که در اطراف این مسئله ایجاد شده است، خواهد کرد.”

دکتر نایجل مارکس، استاد فیزیک و ستاره‌شناسی در دانشگاه کورتین، گفت:

“در چند روز آینده، ژاپن آغاز به رها کردن آب‌های تصفیه‌شده از نیروگاه اتمی فوکوشیما به اقیانوس آرام خواهد کرد. مشکل اصلی در اینجا این است که این کار بد می‌شنوایی دارد، اما در واقع چنین نیست. رها کردن مشتقات تریتیم به مقدار کمتری از فعالیت‌های تشعشعی منفی منجر خواهد شد. تریتیم تقریباً به صورت کاملاً طبیعی به عنوان نوعی هیدروژن تولید می‌شود. برای ارزش‌گذاری، اقیانوس آرام ۸۴۰۰ گرم تریتیم خالص دارد، در حالی که ژاپن هر ساله ۰٫۰۶ گرم تریتیم را آزاد خواهد کرد. مقدار بسیار کوچک تشعشع اضافی تفاوت محسوسی ایجاد نخواهد کرد. مقدار ماهیگیری عمر کامل که چند کیلومتر از محل خروج از اقیانوس انجام می‌شود، معادل تشعشع تریتیم یک دسته موز خوراکی است.

“مخالفان رها کردن آب اقیانوسی، گزینه‌ها و دلایل ضد این کار را پیشنهاد داده‌اند، اما هیچ یک از اینها در برابر بازرسی علمی مقاومت نمی‌کنند. در واقع، تقریباً همه چیز تشعشعی است، از جمله اقیانوس آرام که تریتیم حدود ۰٫۰۴٪ از کل تشعشعات را تشکیل می‌دهد. با وجود اختلافات، آزادسازی در اقیانوس تنها گزینه عملی در فوکوشیما است و هر گام ممکن برای انتخاب بهترین تصمیم که تمام عوامل را در نظر می‌گیرد، انجام شده است.”

تونی اروین، استاد مشغول به عنوان مشاور در دانشگاه ملی استرالیا، مدیر فنی شرکت تکنولوژی هسته‌ای SMR و رئیس تخصص هسته‌ای Engineers Australia Sydney Division، گفت:

“تصوری قابل فهم است که همه مواد تشعشعی همیشه و همه جا خطرناک هستند، به ویژه فاضلاب مایع، اما همه مواد تشعشعی خطرناک نیستند. آب فوکوشیما تنها حاوی تریتیم بی‌خطر است و این یک رویداد منحصر به فرد نیست. نیروگاه‌های اتمی در سراسر جهان به‌صورت معمولی آب حاوی تریتیم را بیش از ۶۰ سال بدون آسیب به انسان‌ها یا محیط زیست تخلیه کرده‌اند، بیشتری از سطوح تخلیه ۲۲ تراکی بکر در سال برای فوکوشیما.

“برای مقایسه، نیروگاه اتمی Kori در کره جنوبی در سال ۲۰۱۹، ۹۱ تراکی را تخلیه کرد، بیش از چهار برابر تخلیه پیش‌بینی‌شده فوکوشیما، و کارخانه بازیافت فرانسه در لا هاگ در سال ۲۰۱۸، ۱۱٬۴۰۰ تراکی را به کانال انگلیس تخلیه کرد، بیش از دوازده برابر محتویات کلی تمام مخازن فوکوشیما، همچنین بدون آسیب به انسان‌ها یا محیط زیست.

“مهم است که سازمان انرژی اتمی بین‌المللی (IAEA) یک بازبینی مستقل و شفاف از رویه‌ها و تجهیزات تخلیه را انجام داده و گزارش جامعی در ژوئیه ۲۰۲۳ ارائه کرده است که تأثیر تشعشعی آزادسازی بر افراد و محیط زیست را نادیده می‌گیرد. IAEA حضور مداوم در محل را برای نظارت مستقل از تخلیه‌ها حفظ خواهد کرد.

“تریتیم در جو بیشتر از تولیدی توسط نیروگاه‌های اتمی تولید می‌شود و سپس به صورت باران افت می‌کند. ده برابر بیشتر از تریتیم به صورت باران در سال در ژاپن افت می‌کند تا آزاد شده. محدودیت تخلیه آب آلاینده در فوکوشیما یک‌هفتم استاندارد سازمان بهداشت جهانی برای آب آشامیدنی است. تخلیه بسیار محافظه‌کارانه است.”

باید صبر کرد و اثرات این اتفاق بزرگ را دید…