همه چیز درباره اوتیسم بزرگسالان؛ علائم و روش های درمان

اوتیسم بزرگسالان یک بیماری عصبی است که موجب می شود فرد کنترلی بر روابط و احساسات خود نداشته باشد. افرادی که مبتلا به اوتیسم هستند دارای طیف بزرگی از احساسات هستند که کنترل آن برایشان دشوار است. معمولا این بیماری در میان کودکان شایع است.

گاهی پیش می آید که این بیماری در کودکی تشخیص داده نمی شود و تا زمانی که به بزرگسالی برسد. علائم این بیماری علاوه بر اینکه در بزرگسالان و کودکان متفاوت بلکه هیچ دو نفری نیستند که علائم بیماریشان شبیه به هم باشد. تشخیص اوتیسم در بزرگسالان کار دشواری است چون بیشتر مردم فکر می کنند که این بیماری فقط مختص کودکان است.

اوتیسم بزرگسالان چیست؟

اوتیسم بزرگسالان به گونه ای است که فرد به راحتی نمی تواند با افراد اطرافش ارتباط برقرار کند. این بیماری عصبی است و مربوط به قسمت پردازش اطلاعات مغز می باشد. افرادی که به این بیماری مبتلا هستند عواطف و چالش های رفتاری گسترده ایی دارند. این افراد در احساسات خود و همچنین در دریافت احساسات دیگران دچار مشکل هستند و اغلب در گیجی و سوتفاهم به سر می برند.

دلایل بروز بیماری اوتیسم بزرگسالان

اوتیسم بزرگسالان جدا از سن، جنس و طبقه اجتماعی موجب بروز مشکل در برقراری ارتباط می شود. اصلی ترین دلیل اوتیسم وجود بیماری در سن کودکی بوده که تشخیص داده نشده و علائم آن در بزرگسالی نمایان شده است. هرچند که تا کنون دلیل خاصی برای به وجود آمدن اوتیسم پیدا نشده است اما موارد زیر می توانند احتمال بروز بیماری را بالا ببرند.

محیط زیست

آلودگی هوا و کمبود وزن در هنگام به دنیا آمدن نوزاد میتواند از فاکتور های محیطی باشد که احتمال وجود اوتیسم را بالا می برد.

عوامل بیولوژیکی

متابولیسم رشد مغز و ناهنجاری های سیستم ایمنی در به وجود آمدن اوتیسم نقش دارند.

ژنتیک

جهش ها ژنتیکی بیشترین تاثیر را در به وجود آمدن اوتیسم دارند.

علائم اوتیسم بزرگسالان

اوتیسم بزرگسالان نشانه ها و علائم بسیار زیادی دارد. این بیماری در هر فرد به صورت متفاوتی نمایان می شود. اصلی ترین راه برای تشخیص بیماری انجام تست های مربوطه است. اشخاص دارای این بیماری مکالمات و همکاری بسیار ضعیفی با جمع دارند. این افراد به طور مداوم مضطرب هستند و این اضطراب را ممکن است با رفتار های پرخاشگرانه نشان دهند. افراد مبتلا به اوتیسم کارهای خود را به صورت تکرار انجام می دهند.

این افراد رفتار الگو های فکری و رفتار هایی غیر قابل انعطاف دارند و در بیشتر موارد انعکاس رفتاری شدیدی دارند. به طور معمول این اختلال در آقایان بیشتر از خانم ها دیده می شود. اوتیسم علائم زیادی دارد اما نمایان شدن یک یا دو مورد برای تشخیص بیمار بودن فرد کافی نیست. برای این بیماری اشخاص باید حداقل چهار مورد از علائم را داشته باشند.

تشخیص ندادن زبان بدن

افرادی که مبتلا به اوتیسم بزرگسالان هستند نمی توانند اطلاعات زبان بدن را از اطرافیان خود دریافت کنند. این دریافت نکردن اطلاعات باعث می شود که فرد نتواند پاسخ مناسبی به رفتار ها بدهد. افراد مبتلا معمولا حالات چهره و اشاره ها را متوجه نمی شوند و همین در ارتباط ان ها با دنیایی اطراف بسیار تاثیر گذار است. افراد مبتلا همیشه این احساس را دارند که در ارتباطات خود چیزی را گم کرده اند و نمی توانند رفتار دیگران را تفسیر و تعبیر کنند. همچنین ممکن است فرد بعد از مدتی بو، صدا و زبان اشاره را متوجه نشود.

اختلال تنظیم احساسات در بیماران اوتیسمی

اشخاصی که مبتلا به اوتیسم بزرگسالان هستند نمی توانند احساسات و هیجانات خود را کنترل کنند. این افراد در مواقع احساسی بیش از حد انتظار به محرک ها پاسخ می دهند. به عنوان مثال در زمان ناراحتی بسیار غمگین تر از سایر افرادند یا در زمان خشم بسیار عصبانی تر از حالت معمول هستند.

همچنین مبتلایان به این بیماری در ابراز علاقه و عواطف خود بیشتر از سایر افراد احساسات خود را نشان می دهند. حتی در بعضی از افراد ممکن است اوتیسم نتیجه عکس این موارد را داشته باشد. به این معنی که فرد نتواند احساسات خود را نشان دهد. به عنوان مثال این افراد نمی توانند شاد یا غمگین بودن خود را به راحتی بروز دهد. همه این موارد به این دلیل است که این بیماران نمی توانند روابط و احساسات خود را مدیریت و کنترل کنند.

اختلال تکلم در اوتیسم بزرگسالان

از دیگر علائم اوتیسم بزرگسالان می توان به مشکلات زبانی و اختلال در تکلم اشاره کرد. این افراد نمی توانند صحبت کنند و در مکالماتشان با دیگران به مشکل بر می خورند. معمولا مکالمات این افراد کامل نمی شود و توان پایان دادن به یک گفتگو را ندارند. افراد مبتلا به این بیماری نمی تواند در لحظه ذهن خود را متمرکز در نتیجه نمی توانند پاسخ درستی به اطرافیان بدهند.

طبق آمار های دریافت شده به طور معمول چهل درصد از افراد مبتلا به این بیماری در گفتار و کلام دچار مشکل هستند. افراد بزرگسالی که نمی توانند گفتگوی را به اتمام برسانند یا نمی توانند اغاز کننده یک مکالمه باشند معمولا مبتلا به اوتیسم هستند. زیرا در آغاز مکالمات ذهن آن ها متمرکز نمی شود و کلمات را گم می کنند و شروع گفتار با دیگران برایشان بسیار دشوار است. بزرگسالان دارای این عارضه معمولا در فهماندن نیاز هایشان به دیگران دچار مشکل هستند.

تعداد دوستان در اوتیسم بزرگسالان

اوتیسم بزرگسالان معمولا منجر به رفتار های تکراری و ارتباطات محدود می شود. افرادی که به این بیماری مبتلا هستند تعداد دوستان کمی دارند و روابطشان با دنیایی اطراف بسیار کم است. شکل گیری روابط دوستانه در افراد مبتلا به این بیماری بسیار چالش برانگیز است. رفتار های متفاوت روابط این افراد را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. یکی از بزرگترین مشکلات مبتلایان نداشتن روابط و ارتباطات دائمی و طولانی است. این افراد معمولا با دیگران دیدگاه و ذهنیت مشترک ندارند.

وجود این بیماری سبب می شود که افراد درک درستی از کلام و اصطلاحاتی که دیگران به کار می برند نداشته باشند. به طور معمول افراد مبتلا نمی توانند احساسات کلامی اطرافیان را درک کنند و به آن پاسخ بدهند. با توجه به تمامی این موارد بیماران نمی توانند تعداد دوستان زیادی داشته باشند همچنین نمی توانند دوستی های خود را ادامه دهند.

عدم وجود هم دردی در اوتیسم بزرگسالان

نشانه دیگر اوتیسم بزرگسالان عدم همدردی و ناتوانی در اشتراک گذاری احساسات است. این افراد نمی توانند از دید سایر افراد به اتفاقات و واقعه ها نگاه کنند. زمانی که فرد توانایی بروز و درک احساسات را نداشته باشد قدرت تعامل و مشارکت گروهی را از دست می دهد. این افراد حتی منظور ها، طنز ها و حتی جک ها را نمی فهمند و متوجه مفهوم بسیاری از کلام ها نمی شوند. این مشکلات شاید در ظاهر ساده به نظر برسد اما در واقع افراد را بسیار منزوی می کند و زندگی را برای آنها دشوار می سازد.

اختلال در پردازش های حسی

افراد دارای اوتیسم بزرگسالان محرک ها را در حالت معمول تجربه نمی کنند. این افراد به محرک ها ممکن است بیش از حد واکنش نشان دهند. افراد مبتلا به این بیمار در موجه با صدا ها، بوها و نور های شدید به شدت واکنش می دهند.

به عنوان مثال بوی یک عطر یا یک بوی خاص می تواند این افراد را بسیار برافروخته و آشفته کند. همچنین ممکن است با یک صدای ناگهانی مانند بوق ماشین واکنش های شدیدی نشان دهند و نتوانند هیجان خود را کنترل کنند.

وابستگی به شرایط و تکرار در اوتیسم بزرگسالان

افرادی که مبتلا به اوتیسم بزرگسالان هستند عادت شدیدی به برنامه روزانه و روزمرگی خود دارند. تغییر در برنامه و روزمرگی این افراد منجر به آشفتگی و نگرانی در آنها می شود. حتی تغییرات کوچکی چون مسافرت، تغییر رنگ خانه، افراد جدید و غذایی جدید می تواند برایشان بسیار ناخوشایند باشد. در این بیماری تکرار کلمات یا جملات برای فرد ایجاد آرامش می کند. فرد در این حالت به روتینی معمولی عادت می کند و فرد را از نظر عملکرد ارتباطی دچار مشکل می کند. پیش بینی رفتار و حرف های افراد اوتیسمی بسیار اسان است زیرا رفتارشان طبق الگویی تکراری پیش می رود. این بیماران تنها به موارد اشنا علاقه نشان می دهند و از هر چیزی که ان ها را از روزمره شان جدا کند گریزان هستند.

اوتیسم بزرگسالان و مشکلات محیط کار

رفتار ها و واکنش های افراد مبتلا به اوتیسم بزرگسالان در محیط کار با سایر افراد تفاوت هایی دارد. این افراد در مواجهه با رئیس و کار فرمایان خود اعتماد بنفس کمتری دارند و معمولا از برقراری تماس چشمی با آنها گریزان هستند. این افراد در صحبت کردن و فعالیت در محیط کار مانند یک ربات عمل می کنند. به طور معمول افراد دارای اوتیسم در زمان صحبت کردن به شخص مقابل خود نگاه نمی کنند.

میز کار افراد دارای این اختلال معمولا نظم خاصی دارد که هرگز به هم نمی خورد. هر یک از وسایل این بیماران جایگاه خاصی دارد که هرگز عوض نمی شود. معمولا بیماران اوتیسم در کار خود بسیار حرفه ای هستند و تخصصی عمل می کند. زیرا تمام تمرکز خود را فقط بر روی یک موضوع می گذارند. در هنگام جلسات و نشست ها با توجه به منزوی بودن این افراد، ممکن است حرکتی غیر عادی را مدام تکرار کنند. به عنوان مثال این افراد در طول جلسه مدام مو های خود را مرتب می کنند یا صدای خود را مکررا صاف می کنند.

اوتیسم بزرگسالان و برتری در زمینه ای خاص

یکی دیگر از نشانه های اوتیسم بزرگسالان این است که ان ها در مواردی که تخصص دارند بسیار آگاه و خبره هستند. علایق این افراد محدود است و می توانند فقط در زمینه های خاصی فعالیت کنند. این افراد تمام تمرکز خود را بر روی یک حرفه یا موضوع می گذارند و در این مورد بسیار موفق هستند. تمرکز بر روی یک فعالیت و حرفه برای مبتلایان به این بیماری بسیار لذت بخش است اما در واقع زندگی ان ها را تحت تاثیر قرار می دهد.

تمرکز طولانی مدت درباره موضوعی به گونه ای ذهن را کاملا به خود مشغول کند می تواند از نشانه های اوتیسم باشد. این درگیری های ذهنی طولانی مدت در یک موضوع ارتباطات اشخاص را محدود می کند. زیرا این افراد فقط به موضوعاتی مشخص علاقه نشان می دهند که درباره آن آگاهی یا تحصیلاتی داشته باشند. حتی ممکن است که در انجام بیشتر کارها مشکل داشته باشند اما در یک موضوع خاص به شدت آگاه و برتر باشند.

مشکل خواب بزرگسالان اوتیسمی

 اوتیسم بزرگسالان در بیشتر موارد موجب اضطراب در فرد و مشکلات خواب می شود. آمارها نشان می دهند حدود هفتاد درصد مبتلایان به این بیماری خواب نامنظمی دارند. این افراد دیر تر از سایرین به خواب می روند و در طول شب چندین بار بیدار می شوند. در برخی از افراد مشاهده شده است که در هنگام خواب دچار آپنه و مشکل تنفسی کوتاه مدت شده اند. اضطراب و اختلال در تمرکز برای هر شخصی به گونه های متفاوت دیده می شود. به عنوان نمونه در بعضی از بیماران افسردگی در بعضی دیگر تندخویی و موارد مشابه دیده شده است.

تفاوت علائم اوتیسم بزرگسالان در مردان و زنان

علائم اوتیسم بزرگسالان در مردان و زنان تفاوت زیادی ندارد و در هر دو تقریبا به با همان علائم بروز داده می شود. اما باید توجه شود که اوتیسم در خانم ها دیر تر از آقایان تشخیص داده می شود. رفتار هایی مانند تنهایی و منزوی بودن در دختران بیشتر و قابل قبول تر است و همین امر موجب تشخیص ندادن بیماری در ان ها می شود.

زندگی با فرد دارای اوتیسم

افرادی که مبتلا به اوتیسم بزرگسال هستند با چالش های ارتباطی زیادی مواجه هستند. این افراد در دریافت و پاسخ به محرک ها و احساسات معمولا دچار مشکل می شوند. از این رو اگر اطرافیان با آنها همکاری نکنند روز به روز تنها تر و گوشه گیر تر می شوند. افرادی که با مبتلایان به اوتیسم زندگی می کنند باید در مقابل آنها صبوری بیشتری داشته باشند. زیرا این افراد زبان اشاره و مفهوم ها را متوجه نمی شوند و باید بیشتر موارد و کار ها را برای آن ها توضیح داد.

همچنین لازم است که با این افراد با رفتاری آرامبخش و حمایتگر برخورد کرد. افراد زیادی وجود دارند که با موفقیت توانسته اند روابط پایداری با فرد اوتیستیک برقرار کند. تنها رمز ارتباط موفق با این افراد درک شرایط و مدارا با آن ها است.

زندگی روتین در بزرگسالان اوتیسمی

دنیای افراد مبتلا به اوتیسم بزرگسالان معمولا پر از ناشناخته ها و موضوعات جدید و غیر قابل درک است. این موضوعات ناشناخته بیماران را در بسیاری از مهارت ها و رفتار های اجتماعی دچار چالش و شکست می کند. با وجود اینکه ارتباط گرفتن با این افراد سخت است اما رفتار ها و زندگی ساده و قابل پیش بینی دارد. رعایت کردن چهار چوب این زندگی و رفتار های قابل پیش بینی افراد می توانند به راحتی با آنها ارتباط داشته باشند. روتین زندگی این افراد معمولا به صورت زیر است:

1- این افراد معمولا به مسافرت نمی روند زیرا توانایی قرار گیری در مکان جدید را ندارند.

2- این افراد از رفتن به رستوران های جدید و حتی خوردن غذا های جدید اجتناب می کنند.

3- بر طبق یک برنامه تکراری و روزانه زندگی می کنند و هیچ تمایلی در بهم زدن این نظم ندارند.

4- با تغییر در برنامه زندگی خود و ایجاد تنوع به شدت مشکل دارند.

5- برای رفت و آمد از مسیر های شناخته شده و آشنا عبور می کنند و به مکان ها و مسیر های جدید علاقه دارند.

6- از ارتباطات جدید تا حد امکان دوری می کنند و اشخاص جدید را به محدوده زندگی خود راه نمی دهند.

7- این افراد علاقه خاصی به تکرار موضوعات دارند.

8- اوتیستیک ها معمولا فعالیت گروهی ندارند و چند کار را با هم نمی توانند انجام دهند.

نحوه تشخیص اوتیسم بزرگسالان

افرادی که می خواهند بدانند که به بیماری اوتیسم بزرگسالان مبتلا هستند یا خیر باید به موارد زیر توجه کنند:

• افرادی که در دوران کودکی و یا نوجوانی ناتوانی ذهنی یا یک بیماری روانی داشته اند. این افراد اگر در بزرگسالی نیز دچار مشکلاتی مشابه هستند امکان دارد که مبتلا به اوتیسم باشند.
• فردی که با حالات شدید نتواند با جمع ارتباط برقرار کند و در بیشتر جمع ها منزوی باشد امکان ابتلا به این بیماری را دارد. فرد در این حالت به شدت احساس تنهایی و متفاوت بودن با سایر افراد را دارد.
• کودکی یا فرد دیگری در خانواده و نزدیکان وجود داشته باشد که بیماری او تایید شده باشد امکان ابتلای افراد دیگر نیز وجود دارد. در این مورد فرد با مقایسه رفتار ها و نشانه های فرد اوتیستیک و مقایسه کردن می تواند به این نتیجه برسد که بیمار است.
• افرادی که تا بزرگسالی بیماری آنها تشخیص داده نشده است علائم خفیف تری دارند. این افراد معمولا رفتار خود را بر پایه ی بیماری نمی گذارند و ممکن است هرگز اقدام به تشخیص بیماری و درمان خود نکنند.
• رایج ترین و صحیح ترین تست برای اوتیسم ados است اما باید ارجاع اولیه آن توسط پزشک باشد.

در صورت مشاهده علائم و شک به وجود بیماری بهتر است ابتدا به روانشناس یا روانپزشک مراجعه شود. روانشناسان با بررسی رفتار ها از کودکی تا بزرگسالی و انجام تست های مربوطه بیماری را تشخیص می دهد. بعد از تشخیص درست بیماری اقدام به کنترل علائم و درمان آن می کند.

اهمیت تشخیص اوتیسم بزرگسالان

تشخیص اوتیسم در بزرگسالی اصلا غیر معمول نیست. تقریبا تا سی سال پیش هیچ اطلاعاتی در مورد اوتیسم وجود نداشت. اما اکنون آزمایشات و تست های ان بسیار پیشرفت کرده است. همچنان علم پزشکی در تلاش است که دارو و درمان ثابتی برای این بیماری پیدا کند. اهمیت تشخیص اوتیسم در این است که فرد توجیهی برای چالش ها و رفتار خود دارد. اعضای خانواده و دوستان با فهمیدن علت رفتار ها و بیماری شخص سعی می کنند با او مدارا کنند. تشخیص و آگاهی از بیماری موجب دسترسی بیمار به مزایا و خدمات در محیط کار و محیط اموزش می شود.

نحوه درمان اوتیسم بزرگسالان

معمولا اوتیسم بزرگسالان دارو و درمان خاصی ندارد. سازمان غذا و دارو تنها چند مورد دارویی را برای کودکان دارای اوتیسم تایید کرده است اما تاکنون داروی برای بزرگسالان وجود ندارد. پزشکان معمولا بعد از مشاهده علائم اوتیسم در فردی از او تست میگیرند این تست درجه و طیف بیماری را مشخص می کند. با مشخص شدن شدت بیماری پزشک در زمینه های مربوط به علائم به بیمار کمک می کند.

به عنوان نمونه برای کاهش اضطراب و استرس بیمار آرامبخش های تجویز می کند. همچنین در موارد اختلالات خواب و واکنش های بیمار داروهایی تجویز می کند که به بهبود شرایط زندگی فرد کمک می کند. همچنین بیمار می تواند با روش های درمان شناختی رفتاری ارتباط خود با دنیایی اطراف را اسان تر کند. توانبخشی حرفه ای هم می تواند زندگی این افراد را بهبود ببخشد.

ازدواج با فرد اوتیسمی

رابطه اوتیسم بزرگسالان و ازدواج پیچیده است اما غیر ممکن نیست. این افراد می توانند ازدواج کند و بچه دار شوند و تا سالیان طولانی در کنار خانواده بدون مشکل زندگی کنند. اکثر مردم فکر می کنند چون این افراد درک درستی از احساسات طرف مقابل ندارند نمی توانند ازدواج کنند. این تفکر درست نیست افراد اوتیسمی عشق و علاقه را می فهمند و درک می کنند. این افراد تنها نمی توانند عواطف و احساسات خود را مدیریت کنند.

ازدواج با افراد مبتلا به این بیماری به دلیل شرایط ویژه ای که دارند کمی متفاوت و مشکل است. فردی که با این بیماران ازدواج می کند باید تلاش کند که آگاهی خود را در این زمینه افزایش دهد. ازدواج و مدارا با این افراد کمکی به درمان آنها نمی کند تنها با رعایت شرایطشان میتوان به راحتی با آنها زندگی کرد. این افراد در برقراری رابطه جنسی مشکلی ندارند و می توانند مانند سایر افراد باشند.

افرادی که مبتلا به این بیماری هستند باید قبل از ازدواج حتما آزمایش ژنتیک بدهند. یکی از موارد ایجاد اوتیسم ژنتیک است بنابراین افراد مبتلا برای بچه دار شدن با این چالش مواجه هستند. اما با بررسی های لازم و تحت نظر پزشکان متخصص به راحتی می توانند بچه دار شوند. در کنار همه این مشکلات افراد دارای این بیماری دارای سالم ترین اخلاقیات هستند. زیرا این افراد هرگز دروغ نمی گویند، خیانت نمی کنند و تنها بر روی زندگی خود تمرکز دارند.