مقایسه قدرت نظامی اسرائیل و حماس؛ از تجربه جنگ شهری تا تعداد و کیفیت موشک ها
ارتش اسرائیل ده ها هزار سرباز، تانک، زره پوش و توپخانه سنگین را در طول مرز با نوار غزه مستقر کرده است، در حالی که قصد دارد به تلافی حملات ۷ اکتبر این گروه، وارد این باریکه شده و با نیروهای این گروه شبه نظامی روبرو شود. در ظاهر، به نظر می رسد که این رویارویی یک رویارویی نابرابر است. حماس با وجود عملیات غیرمنتظره دو هفته پیش و کشتن و اسیر گرفتن صدها نظامی و غیرنظامی اسرائیلی و ذخایر قابل توجه موشک هایش، در نهایت یک گروه سیاسی با یک شاخه نظامی مسلح است.
در مقابل اسرائیل یکی از پیشرفته ترین ارتش های جهان را دارد و برخی رتبه بندی ها آن را بیستمین ارتش برتر جهان طبقه بندی می کنند. ارتش اسرائیل که اسم رسمی آن «نیروهای دفاعی اسرائیل» است، در حال حاضر ۱۶۹،۵۰۰ پرسنل نظامی فعال و ۴۶۵،۰۰۰ نیروی ذخیره دارد که بخش بزرگی از آن ها اکنون توسط دولت فراخوانده شده اند. این اعداد برابر با سومین سرانه نظامی فعال جهان و ششمین ارتش ذخیره جهان با همین معیار است.
در مقابل، گمان می رود حماس ۴۰ هزار جنگجو داشته باشد که همه آن ها در نوار غزه مستقر شده اند، نوار کوچکی به مساحت ۳۶۵ کیلومتر مربع که بیش از ۲.۳ میلیون نفر را در خود جای داده است. اما کارشناسان نظامی تمایلی به این ندارند که بگویند حمله زمینی اسرائیل به غزه و ورود سربازان اسرائیلی به این باریکه، مانند قدم زدن در پارک و بسیار ساده است.
به طور معمول تصور می شود که مدافعان برتری ۳ بر یک نسبت به مهاجمان دارند و نیروهای اسرائیلی با جنگ های شهری و چریکی طاقت فرسایی مواجه خواهند شد و حماس در هر فرصتی که به دست آورد سعی در به دام انداختن سربازان اسرائیلی خواهد کرد. تجربیات جنگ های اخیر در منطقه خاورمیانه نشان می دهد که پیروزی در جنگ های شهری برای ارتش های کلاسیک بسیار دشوار بوده و تنها با هزینه های نظامی و غیرنظامی سنگین به دست می آید. وجود شبکه تونلی گسترده حماس در سراسر غزه مهم ترین چالش برای ارتش اسرائیل خواهد بود، تونل هایی که بدون شک یکی از اصلی ترین سلاح های حماس در این نبرد خواهد بود.
دیلی میل با در نظر گرفتن این موضوع، قابلیت های نظامی هر دو طرف را پیش از حمله زمینی اسرائیل به غزه تجزیه و تحلیل کرده است که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.
اسراییل
ارتش تل آویو از مدت ها پیش با ۳.۳ میلیارد دلار بودجه تعهدی و اجباری سالانه مصوب کنگره، به علاوه ۵۰۰ میلیون دلار دیگر برای فناوری دفاع موشکی که از آسمان اسرائیل در برابر موشک های حماس محافظت می کند، مورد حمایت آمریکا قرار گرفته است.
به این ترتیب ارتش اسرائیل یکی از مجهزترین ارتش های خاورمیانه است. نیروی هوایی اسرائیل جنگنده پیشرفته اف ۳۵ آمریکایی، آتشبارهای دفاع موشکی از جمله پاتریوت ساخت آمریکا و سیستم معروف گنبد آهنین را در اختیار دارد. اسرائیل نفربرها و تانک های زرهی و ناوگانی از پهپادها و دیگر فناوری های موجود برای پشتیبانی از هر نبرد خیابانی را در اختیار دارد.
اسرائیل حتی یک شهر ساختگی به نام مرکز آموزش جنگ شهری ساخته است که با نام «غزه کوچک» شناخته می شود تا نیروهای خود را در زمینه هنر جنگ شهری در فضای محدود و نبرد تن به تن آموزش دهد. علاوه بر این، طبق گزارش موسسه بین المللی مطالعات استراتژیک، اسرائیل حدود ۱۷۰،۰۰۰ سرباز در اختیار دارد که معمولاً در حال انجام وظیفه فعال هستند و حدود ۳۶۰،۰۰۰ سرباز ذخیره را نیز برای جنگ فراخوانده است – سه چهارم ظرفیت برآورد شده اش.
همچنین تل آویو بیش از ۵ درصد از تولید ناخالص داخلی خود را برای ارتش (نیروی زمینی، نیروی هوایی، و نیروی دریایی) هزینه می کند – حدود سه میلیون نفر از جمعیت اسرائیل شرایط حضور در ارتش را دارند، و در برهه ای از زندگی خود خدمت سربازی اجباری حدوداً سه ساله را انجام داده اند.
علاوه بر قابلیت های زمینی، اسرائیل از مدت ها پیش برنامه تسلیحات هسته ای اعلام نشده ای را با قابلیت های موشکی پیشرفته که به عنوان یک عامل بازدارنده جدی علیه هر کشوری در منطقه عمل می کند، حفظ کرده است.
سلاح های سبک
ارتش اسرائیل به طیف گسترده ای از سلاح های کوچک دسترسی دارد، اما X95 Bullpup Assault Carbine اسلحه استاندارد در میان سربازان ارتش است که توسط صنایع تسلیحاتی اسرائیل (Israeli Weapon Industries (IWI)) تولید می شود.
ساختار بولپاپ (Bullpup نام تیپی از جنگ افزارهای گرم است که در آنها گلنگدن و خشاب در پشت مجموعهٔ ماشه و نزدیک چهرهٔ تیرانداز جای دارند. این ترکیب باعث کوتاه تر شدن طول سلاح بی نیاز به کاستن از طول لوله و نیز کاهش وزن آن می شود، که خود اثر مهمی در مانُورپذیری آن دارد) آن، به این معنی است که دسته قبضه در مقابل جایی است که خشاب ها بارگیری می شوند، و این یعنی به طور کلی سبک تر و مانورپذیرتر از سایر تفنگ های با اندازه مشابه است.
این تفنگ لوله کوتاه، تنها حدود ۳ کیلوگرم وزن دارد و می تواند تا ۱۰۰۰ گلوله در دقیقه شلیک کند. با این حال، خشاب آن تنها ۳۰ گلوله دارد، به این معنی که یک سرباز باید سلاح خود را پس از کم تر از دو ثانیه نگه داشتن ماشه دوباره خشاب گذاری کند. سیستم اتصال ریلی آن که در بالای سلاح قرار دارد، اغلب برای اتصال دوربین مادون قرمز استفاده می شود، اما X۹۵ یک دوربین آهنی تاشو نیز به همراه دارد.
این سلاح، استاندارد ارتش اسرائیل از نوامبر ۲۰۰۹ بوده و جایگزین M۱۶ ساخت آمریکا و M۴ به عنوان سلاح کمکی برای نیروهای اسرائیلی شده است. در همین حال، نارنجک انداز M۲۰۳ را می توان به انواع سلاح های استاندارد ارتش اسرائیل، از جمله X۹۵ متصل کرد. این پرتابگر قادر به شلیک نارنجک به اهداف تا فاصله ۳۸۰ متری است، هر چند که تا فاصله ۱۶۰ متری بسیار موثرتر است.
این سلاح به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد و می توان آن را در خدمت واحدهای مهمی از جمله رنجر وینگ ارتش ایرلند و سرویس هوایی ویژه بریتانیا یافت. سربازان ارتش اسرائیل، همچنین، به طور منظم مسلسل سبک نگو (Negev) را حمل می کنند که در اواخر دهه ۱۹۸۰ توسعه یافته است. با سیستم تغذیه نواری اش، این مسلسل می تواند گلوله ها را تا فاصله ۱,۲۰۰ متری شلیک کند، هر چند که تنها تا ۸۰۰ متری موثر است.
این سلاح می تواند تا ۱,۰۵۰ گلوله در دقیقه، بسته به تنظیمات نرخ آتش انتخاب شده توسط حامل خود، شلیک کند. بر اساس گزارش سایت Modernfirearms.net، این سلاح که تنها ۷.۲۵ کیلوگرم وزن دارد، به دلیل سهولت استفاده و قابلیت مانور بالا در میدان نبرد مورد علاقه سربازان اسرائیلی است، چرا که تنها یک نفر می تواند از آن استفاده کند.
تانک، نفربر و خودروهای زرهی
از سال ۱۹۴۸ تاکنون، ارتش اسرائیل از انواع مختلفی از تانک ها، از جمله مدل های ساخت داخل و خارجی، استفاده کرده است. در حالی که تل آویو در این دوران با چندین مدل مختلف از ماشین آلات ساخت خارج توسط متحدانش حمایت شده است، ارتش اسرائیل کار تحقیق و توسعه بر روی یک تانک تولید داخل را در اواسط دهه ۱۹۶۰ آغاز کرد.
در حالی که تانک های اسرائیلی متعددی وجود داشته اند، تانک اصلی امروز ارتش اسرائیل، مرکاوا (Merkava) نام داشته و ساخت داخل است که آخرین نسخه آن Merkava Mark 5 ‘Barak’ (صاعقه) نام دارد و در سال جاری وارد سرویس شد.
ارتس اسرائیل دهه ها صرف بهتر کردن این ماشین جنگی پیشرفته کرده که به طور خاص برای برتری در محیط جنگ شهری طراحی شده اند. مدل های مرکاوا که همه آن ها به نسخه ابتدایی Mark 1 در دهه ۱۹۷۰ باز می گردند، ستون فقرات نیروهای زمینی ارتش اسرائیل را تشکیل داده و امروزه حدود ۴۹۰ دستگاه از آن ها در خدمت هستند.
همانند مارک ۴، مرکاوا ۵ دارای یک توپ اصلی ۱۲۰ میلی متری است که می تواند انواع مهمات را تا ۴,۰۰۰ متر شلیک کند، در حالی که به یک مسلسل نیز مجهز است. همچنین این تانک به سیستم حفاظت فعال “تروفی” (APS) که برای محافظت از آن ها در برابر موشک های ضد تانک طراحی شده است، پوشش ۳۶۰ درجه دوربین در روز/شب برای افزایش آگاهی موقعیتی و همچنین یک کلاهخود دارای صفحه نمایش به سبک جت های جنگنده برای فرمانده تانک که مجموعه ای از اطلاعات را در اختیار اپراتور قرار می دهد، مجهز شده است.
به عنوان مثال، این کلاهخود می تواند یک نمای سه بعدی از میدان نبرد اطراف تانک و همچنین اطلاعاتی در مورد اهداف احتمالی، اینکه کدام گلوله باید شلیک شود و سیگنال های بصری برای آسیب های وارد شده به تانک را در اختیار راننده قرار دهد. مرکاوا ۵ همچنین دارای مجموعه ای از سنسورهای جدید است که آن را قادر می سازد تا به طور مستقل اهداف را پیدا کرده و به سرعت به آن ها حمله کند. قابلیت های جنگ الکترونیک و یک سیستم انرژی مستقیم با قابلیت رهگیری هواپیماهای بدون سرنشین و موشک های کروز از دیگر توانمندی های تانک مرکاوا است. جزئیات دقیق این ویژگی های پیشرفته این تانک به شدت طبقه بندی شده اند.
در حالی که ارتش اسرائیل به شدت به تانک مرکاوا وابسته است، تنوع بیشتری در حوزه خودروهای جنگی زره پوش دارد. از حدود ۱،۳۶۰ دستگاه زره پوش موجود در ناوگان اسرائیل، حدود ۵۰۰ فروند M۱۱۳ آمریکایی – اسرائیلی، حدود ۲۱۵ دستگاه Achzarit و حدود ۱۲۰ دستگاه Namer هستند.
M۱۱۳ APC ساخت آمریکا برای اولین بار در اوایل دهه ۱۹۶۰ معرفی شد و از آن زمان به یکی از پرکاربردترین خودروهای زرهی در سطح جهان تبدیل شده است. شنی های آن این امکان را به این زره پوش می دهد که از زمین های ناهموار عبور کند و قدرت کشش بهتری نسبت به خودروهای چرخ دار داشته باشد. همچنین این خودرو قابلیت های آبی خاکی دارد و می تواند با سرعت کم در آب شنا کند و از شنی های خود برای نیروی محرکه استفاده کند.
زره M۱۱۳ برای محافظت از سرنشینان خود در برابر آتش سلاح های کوچک و گلوله های توپ طراحی شده است. اما این زره پوش نیز مانند بسیاری از نفربرهای نظامی دیگر به اندازه تانک های اصلی قدرت زرهی ندارد. در طول سال ها، ارتقاها و اصلاحات مختلفی برای افزایش حفاظت از این خودرو انجام شده است. در همین حال، زره پوش بومی Azcharit APC از شاسی تانک های بازنشسته شده T-54/T-55 ساخت شوروی مشتق شده است، اما همچنان می تواند تا هشت پیاده نظام به علاوه سه خدمه را حمل کند که آن را برای سناریوهای جنگی شهری مناسب می سازد.
Namer براساس شاسی تانک مرکاوا ساخته شده است، به این معنی که این زره پوش و Azcharit نسبت به ام M113 زره قوی تری دارند، اما در نهایت قابلیت مانور کمتری دارند. در صورتی که اسرائیل حمله زمینی به غزه را آغاز کند، این خودروها احتمالاً نیروهای زمینی را که بخشی از جوخه های تانک نیستند، از مناطق خطرناک منطقه عبور خواهند داد و از آن ها در برابر حملات حماس از ساختمان های اطراف محافظت خواهند کرد.
با این حال، آن ها تخریب ناپذیر نیستند و در حمله غافلگیرانه ۷ اکتبر، چندین فروند از این زره پوش ها و حتی تانک های مرکاوا توسط جنگجویان حماس نابود شدند. در سال ۲۰۱۴، یک M۱۱۳ در یک حمله مشهور علیه نیروهای اسرائیلی در چیزی که به نبرد شجاعیه معروف شد، حضور داشت. این درگیری در جریان مناقشه نظامی سال ۲۰۱۴ اسرائیل و غزه رخ داد و شجاعیه محله ای در نوار غزه است. با ۹۲،۰۰۰ نفر جمعیت در مساحت ۲.۳ مایل مربع، این محله یکی از پرجمعیت ترین محله ها در این باریکه است.
در ۲۰ ژوئیه، مبارزان حماس به M۱۱۳ حمله کردند در حالی که این زره پوش در حین عبور از یکی از خیابان های باریک محله، گرفتار شده بود و یک موشک ضدتانک آر پی جی به سمت آن پرتاب کردند. این راکت به خودرو برخورد کرد و باعث انفجار آن شد و هر هفت سرباز داخل آن کشته شدند.
به نظر می رسد اسرائیل در حال حرکت به سمت افزایش تعداد نفربرهای Namer خود است که یک نفربر زرهی سنگین بر پایه شاسی تانک مرکاوا است. تا سال ۲۰۲۷، برنامه ریزی شده است که ۵۳۱ دستگاه (با ۱۲۰ دستگاه فعلی) در خدمت باشند.
همچنین نیروی زمینی اسرائیل انواعی از وسایل نقلیه کاربردی مانند Wolf، AIL Storm و هامووی و همچنین انواع کامیون ها و خودروهای مهندسی را در خدمت خود دارد که از آن ها برای تخریب ساختمان ها، رفع موانع و استقرار پل های موقت استفاده می کند.
نیروی هوایی، سیستم های دفاع موشکی و توپخانه
نیروهای زمینی اسرائیل در سال های اخیر با توجه به میزان درگیری ها، نسبتاً به ندرت از سوی دولت تل آویو به اقدام فراخوانده شده اند. در مورد توپخانه، نیروی هوایی و یا سیستم های پیشرفته دفاع هوایی اسرائیل که بارها از آن ها خواسته شده است تا ضمن دفاع از شهرهای اسرائیل در برابر حملات راکتی، حملات تنبیهی را در غزه انجام دهند، نمی توان همین حرف را زد.
ستون فقرات نیروی هوایی اسرائیل شامل جت های جنگنده اف -۱۵ و اف -۱۶ ساخت آمریکا می شود – هواپیماهایی که به خاطر چابکی، سرعت و تطبیق پذیری خود شناخته می شوند- که نیروی هوایی را قادر می سازند تا طیف گسترده ای از ماموریت ها، از نبرد هوا به هوا گرفته تا حملات هوایی دقیق را انجام دهد.
اف -۱۵ که در دهه ۱۹۷۰ معرفی شد، یک جنگنده دو موتوره و برتری هوایی که برای نبرد هوایی طراحی شده و از سیستم رادار قدرتمند، موشک های دوربرد و نسبت پیشرانه به وزن بسیار خوبی بهره می برد. با انواعی مانند F-15E Strike Eagle، این جنگنده در ماموریت های حمله زمینی نیز بسیار توانمند است.
اف-۱۶ یک جنگنده چندمنظوره تک موتوره است که در همان دوران معرفی شد و قابلیت های متنوعی در ماموریت های هوا به هوا و هوا به زمین ارائه می دهد. طراحی آن بر چابکی تاکید دارد که آن را در نبردهای تن به تن بسیار قابل مانور می کند، در حالی که ماژولار بودنش امکان پیکربندی های مختلف بسته به ماموریت را فراهم می کند. هر دو هواپیما دارای آویونیک پیشرفته، سیستم های راداری و قابلیت های جنگ الکترونیک هستند که برتری در جنگ هوایی مدرن را تضمین می کنند.
در همین حال، اف -۳۵ لایتنینگ ۲، جنگنده پنهانکار نسل پنجم، هواپیمایی بسیار توانمند است که می تواند عملیات هایی مشابه جنگنده های اف -۱۵ و اف -۱۶ را انجام دهد، اما با افزایش ظرفیت برای حملات هوا به هوا، هوا به دریا و هوا به زمین، و همچنین بهبود چشمگیر قابلیت های اطلاعاتی، نظارتی و شناسایی.
اف -۳۵ از سیستم های راداری پیشرفته، توانایی جنگ الکترونیک و یکپارچه سازی سنسور برخوردار است که آن را قادر به جمع آوری، پردازش و به اشتراک گذاری حجم عظیمی از اطلاعات در زمان واقعی می کند و همچنین به طیف متنوعی از سلاح ها برای ماموریت های هوا به هوا و هوا به زمین مسلح است.
در همین حال، گنبد آهنین (Iron Dome) – سیستم دفاع موشکی معروف اسرائیل – بارها و بارها ارزش خود را ثابت کرده و در طول سال ها تعداد زیادی از موشک های حزب الله و حماس را رهگیری کرده است. گنبد آهنین برای از بین بردن موشک های کوتاه برد و گلوله های توپخانه طراحی شده است و لایه دفاعی مهمی را در برابر تهدیدات از سمت مناطق همجوار ارائه می دهد. گنبد آهنین این کار را با استفاده از یک رادار پیچیده برای تشخیص تهدیدات ورودی، تعیین مسیر آن ها و اینکه آیا خطری برای مناطق پرجمعیت هستند یا خیر، انجام می دهد. اگر تهدیدی شناسایی شود، سیستم گنبند آهنین موشک های رهگیر خود را با قابلیت هدایت دقیق پرتاب می کند تا پرتابه های ورودی را در میانه پرواز و پیش از رسیدن به هدف خنثی کند.
سیستم فلاخن داوود (David’s Sling) با رهگیری موشک ها در جو فوقانی، تهدیدهای میان برد تا برد بلند را هدف قرار می دهد. این سیستم یک سیستم دو مرحله ای شامل رادارها و رهگیرهایی است که برای بردهای مختلف طراحی شده اند و یک دفاع جامع در برابر انواع تهدیدات هوایی را فراهم می کنند. در نهایت، سیستم دفاع موشکی کمان (Arrow) که به طور مشترک توسط اسرائیل و آمریکا توسعه یافته است، حفاظت محدودی در برابر موشک های بالستیک دوربرد، حتی در ارتفاعات بالاتر فراهم می کند.
اسرائیل همچنین از انواع هواپیماهای پیشرفته بدون سرنشین و پهپاد استفاده می کند که برجسته ترین آن ها Heron TP است، یک پهپاد بزرگ و با استقمات پروازی بالا که توسط صنایع هوافضای اسرائیل (IAI) تولید شده است. هرون تی پی قادر به حمل محموله های مختلف از جمله سنسورهای الکترو اپتیکال و مادون قرمز، رادار و تجهیزات ارتباطی است. این پهپاد به مدت زمان پرواز طولانی و قابلیت های پرواز در ارتفاع بالا مشهور است که آن را برای ماموریت های جاسوسی، نظارتی و شناسایی مناسب می کند.
از نظر توپخانه و سیستم های موشکی، هویتزر خودکششی M109 Paladin یک دارایی قابل توجه است که تحرک و قدرت آتش بالایی را با یک توپ ۱۵۵ میلی متری با قابلیت هدایت دقیق گلوله ارائه می دهد. Soltam M-71 یکی دیگر از هویتزرهای ساخت اسرائیل است که به خاطر قابل اطمینان بودن و سازگاری اش مشهور است. در همین حال، از نظر توپخانه راکتی، سکوهای سیستم موشکی پرتاب چندگانه (MLRS)، از جمله LAR – ۱۶۰ و LORA، قابلیت های حمله دقیق دوربرد را برای اسرائیل فراهم می کنند.
موشک های بالستیک Jericho، هلیکوپترهای AH-64 Apache، قایق های موشک انداز، ناوچه ها، زیردریایی ها، سیستم های توپخانه ای متعدد و خودروهای زرهی مهندسی نیز از دیگر دارایی های ارتش اسرائیل هستند.
پشتیبانی قابل توجه ایالات متحده
ارتش ایالات متحده حمایت سنگینی از اسرائیل کرده است و در حال حاضر طبق یک توافق ۱۰ ساله که تا سال ۲۰۲۸ ادامه دارد، هر سال ۳.۸ میلیارد دلار کمک نظامی به تل آویو می کند. پس از حملات ۷ اکتبر غزه به اسرائیل، واشنگتن مهمات بیشتری را به تل آویو تحویل داد و دو ناو هواپیمابر را در شرق مدیترانه مستقر کرد – یو اس اس جرالد فورد، بزرگ ترین کشتی جنگی جهان، و یو اس اس آیزنهاور.
سی لوید آستین، وزیر دفاع ایالات متحده روز یکشنبه اعلام کرد که برای حمایت از قابلیت های ضد هوایی اسرائیل، استقرار یک سامانه دفاع منطقه ای ارتفاع بالا (THAAD) و گردان های پاتریوت بیشتری را در سراسر منطقه فعال کرده است. و ارتش آمریکا هفته گذشته به ۲,۰۰۰ نیروی ویژه خود دستور داد تا برای استقرار در خاورمیانه به عنوان نمایش قدرت آماده شوند و شبکه گسترده ای از پایگاه ها را در سراسر خاورمیانه در اختیار دارد.
با این حال، از آنجا که حملات هوایی اسرائیل به نوار غزه خشم مسلمانان را در سراسر جهان را برانگیخته است، احتمالاً از آمریکا خواسته خواهد شد که هیچ ماموریت هوایی بالقوه ای را از این کشورها آغاز نکند. این امر پنتاگون را مجبور می کند تا به اعزام های مبتنی بر ناو برای ارائه هر گونه حمایتی به اسرائیل تکیه کند.
حماس
حماس که از سال ۲۰۰۷ و شکست تشکیلات خودگران فلسطین، حاکم بلامنازع نوار غزه است و میلیاردها دلار کمک مالی و تسلیحات پیشرفته ارتش اسرائیل را در اختیار ندارد. اما حمله غافلگیرکننده ۷ اکتبر این گروه با استفاده از نیروهای مسلح به پاراگلایدر و پهپادهای مجهز به نارنجک همراه بود و آشنایی بالای این گروه با جنگ چریکی می تواند هر حمله زمینی را برای نیروهای اسرائیلی خطرناک کند.
طبق برآورد موسسه بین المللی مطالعات استراتژیک، حماس ۱۵ هزار تا ۲۰ هزار جنگجو دارد. اسرائیل این تعداد را بالاتر از ۳۰ هزار جنگجو می داند در حالی که برخی برآوردها حاکی از آماده بودن ۴۰ هزار جنگجوی حماس در غزه است. شبه نظامیان حماس به خوبی مسلح هستند و انواع تفنگ های تهاجمی، مسلسل های سنگین، نارنجک انداز و سلاح های ضدتانک و همچنین تفنگ های تک تیرانداز دوربرد در اختیار دارند.
همچنین نیروهای حماس دارای انواع مواد منفجره دست ساز و ساخت داخل هستند و منابع غربی می گویند به اندازه کافی پهپاد سبک، مین، موشک های هدایت شونده ضدتانک، نارنجک انداز و خمپاره انداز برای مدت طولانی در اختیار دارد، هر چند که آمار دقیقی از آن ها در دست نیست.
سلاح های سبک
به دلیل ماهیت چریکی و مخفیانه عملیات حماس، دستیابی به جزئیات دقیق در مورد انواع و مقادیر سلاح های مورد استفاده حماس دشوار است. با این حال، مانند بیشتر گروه های شبه نظامی چریکی در سراسر جهان، تفنگ تهاجمی AK – ۴۷ سلاح تست شده و امتحان پس داده سربازان پیاده این گروه است.
آ ک -۴۷ یا کلاشنیکف یک تفنگ تهاجمی افسانه ای است که توسط میخائیل کلاشنیکف در اتحاد جماهیر شوروی ساخته شده و از آن زمان در سراسر جهان تولید شده است. یکی از نقاط قوت کلیدی AK – ۴۷ قابل اعتماد بودن استثنایی آن است. این ماده می تواند در شرایط سخت از جمله در گل، شن و دمای شدید به طور موثر عمل کند.
این تفنگ قادر به شلیک نیمه اتوماتیک و کاملاً اتوماتیک است و انواع و تطبیق های متعددی از AK – ۴۷ وجود دارد، از جمله AK – ۷۴ مدرن تر که برای مهمات ۵.۴۵ در ۳۹ میلیمتر طراحی شده است. حماس همچنین به تعدادی تفنگ تهاجمی M۱۶ و M۴ دسترسی دارد که از نیروهای اسرائیلی به غنیمت گرفته شده اند.
این تفنگ ها تا حد زیادی به عنوان سلاح استاندارد در ارتش اسرائیل جایگزین شده اند، اما هنوز قابل اعتماد و نگهداری شان آسان است که آن ها را به یک نوع ایده آل برای حماس در کنار AK – ۴۷ تبدیل می کند. مسلسل های سبک مانند PKM یا M۲۴۹ نیز توسط حماس برای تامین قدرت آتش پایدار استفاده می شوند. این سلاح ها در سرکوب مواضع دشمن موثر هستند.
و آر پی جی ها، مانند RPG – ۷، بخش مهمی از قابلیت های ضد زره حماس را تشکیل می دهند. این پرتابگرهای قابل حمل قادر به شلیک انواع مختلفی از کلاهک ها هستند که آن ها را در برابر وسایل نقلیه و مواضع مستحکم کارآمد می سازد. این سلاح های ضد زره، به طور ویژه برای حماس در هنگام درگیری با کاروان های زرهی اسرائیل، از نفربرهای زرهی تا تانک مرکاوا، ارزشمند هستند. انواع مختلفی از تپانچه ها، مانند گلاک یا ماکاروف، ممکن است توسط اعضای حماس برای دفاع شخصی یا نبرد نزدیک مورد استفاده قرار گیرد.
موشک، راکت و سیستم های دفاعی
اگر چه اسرائیل شبکه دفاع موشکی گسترده ای دارد، اما حماس نیز با هدف شلیک هزمان چندین موشک برای عبور از این سیستم ها، مجموعه ای به همان اندازه وسیع از موشک ها را تولید کرده است که برخی از آن ها ساخت داخل و برخی دیگر توسط حامیانش به آن ها اهدا شده است. ارتش اسرائیل می گوید از زمان آغاز جنگ تاکنون بیش از ۵,۰۰۰ موشک به سمت این کشور شلیک شده است. سازمان اطلاعات اسرائیل در سال ۲۰۲۱ تخمین زد که حماس و جهاد اسلامی، گروه شبه نظامی دیگر فعال در غزه، حدود ۳۰ هزار موشک در زرادخانه خود دارند.
اگر چه سیستم گنبد آهنین کارآیی خود را به عنوان یک سیستم دفاع موشکی توانمند اثبات کرده است، اما گاهی اوقات با پرتاب چندین موشک هماهنگ توسط حماس، با موجی از تهدیدات فراتر از توانایی اش برای پاسخگویی مواجه شده است. راکت قسام یک موشک پایه و کوتاه برد است که معمولاً توسط حماس مورد استفاده قرار می گیرد. انواع مختلفی از این راکت وجود دارد که همه آن ها در محدوده ۸ تا ۱۶ کیلومتر برد موثر دارند.
در حالی که این موشک ها فاقد سیستم های هدایت پیشرفته هستند، تولید آن ها نسبتاً آسان و ارزان قیمت است و در حملات متعدد علیه شهرها و شهرک های اسرائیلی مورد استفاده قرار گرفته اند. منابع غربی و اسرائیلی مدعی هستند که حماس موشک فاتح – ۱۱۰ که توسط ایران تولید می شود، را نیز در اختیار دارد، یک موشک پیشرفته تر و میان برد که قادر به رسیدن به اهدافی در فاصله بیش از ۱۶۰ کیلومتری است. این موشک قابلیت هدایت داشته و توانایی حمل کلاهک بزرگ تر را دارد که قابلیت تخریب آن را افزایش می دهد.
حماس همچنین نسخه های دیگری از موشک های میان برد را در داخل تولید کرده است که از آن جمله می توان به موشک های عیاش -۲۵۰ و آر – ۱۶۰ اشاره کرد، هرچند مشخص نیست که این گروه موفق به تولید چه تعداد از این موشک ها شده است. از نظر دفاع هوایی، حماس هیچ سیستم رسمی ضدهوایی ندارد و در عوض به پرتاب کننده های موشکی قابل حمل و سلاح های ضد هوایی متکی است، هر چند در هفته های اخیر تصاویری از اولین سیستم ضد هوایی حماس نیز منتشر شده است.
خودروهای نظامی
حماس هیچ نوع وسیله نقلیه نظامی متعارفی ندارد – حداقل نه به تعداد قابل توجهی. این گروه به تعداد زیادی خودروهای نظامی با طراحی خاص مانند نفربرها یا زره پوش ها، غیر از آن هایی که در جریان حمله غافلگیرانه اش در ۷ اکتبر به اسرائیل به غنیمت گرفته است، دسترسی ندارد. حماس بیشتر به عنوان یک سازمان شبه نظامی عمل می کند و قابلیت های نظامی آن با تاکتیک های چریکی و جنگ نامتقارن تعریف می شود.
در عوض، این گروه از خودروهای شخصی تقویت شده، کامیون های پیکاپ و کامیون های مسلح شده به مسلسل و همچنین دیگر وسایل نقلیه مهندسی مانند بولدوزر و اخیراً نیز پاراگلایدر استفاده می کند.
