لنزهای داخلی چشم چه فواید و خطراتی دارند؟
لنزهای تماسی و داخلی چشم یکی از مدرن ترین روشهای زیبایی، درمانی در جهان می باشد. لنزهایی که ته نعلبکی های مقابل چشم رو حذف کرد!
واقعا سپاسگزار کدام دانشمند باشیم که دغدغه مردم جهان با این کشف به پایان رسیده است؟
تاریخچه جالب کاشف دست طلایی لنزهای چشم
دانشمند و پروفسور، سر هارولد ریدلی نخستین فردی بود که در 29 /11/ 1949 در بیمارستان سنت توماس در لندن لنز داخل چشمی را کاشت.
کاشتی که برداشت بینهایت رضایت بخشی داشت!!
این لنز کاشت شده، توسط شرکت Rayner از برایتون، ساسکس شرقی، انگلیس از Perspex CQ پلی متیل متاکریلات (PMMA) ساخته شده توسط ICI (صنایع شیمیایی امپریال) ساخته شده است.
گفته می شود ایده کاشت لنز داخل چشمی پس از آنکه یک کارآموز از او سوال کرد چرا لنزهایی را که هنگام جراحی آب مروارید برداشته بود جایگزین نمی کند، به ذهن او خطور کرد.
مواد پلاستیکی اکریلیک به این دلیل انتخاب شد که ریدلی پس از دیدن خلبانان RAF (نیروی هوایی سلطنتی) جنگ جهانی دوم با تکه هایی از سایبان های شکسته در چشمان آنها متوجه شد که این ماده بی اثر است.
هارولد ریدلی اولین لنز داخل چشمی (IOL) را در چشم کار گذاشت و این آغاز یک تحول اساسی در عمل چشم پزشکی و از نظر ریدلی، آغاز دوره ای از الهام، پاداش و چالش است.
متأسفانه این کار در ابتدا با بی احترامی و اقدامات ناپسند بسیاری از همکاران در دانشگاه، در اروپا و ایالات متحده روبرو شد.
در اواخر دهه 1970، لنزهای داخل چشمی و روش های کاشت بسیار بهبود یافتند و اختراع ریدلی به یک گزینه پذیرفته شده برای اصلاح اپتیکی آفاکیا تبدیل شد.
از آن زمان از ریدلی بخاطر سهم بی نظیر خود در چشم پزشکی از طریق اعطای جوایز و افتخارات متعدد، قدردانی شد.
لنزهای داخل چشم تا دهه 1970 که پیشرفت های بیشتری در طراحی لنز و تکنیک های جراحی بوجود آمده بود، در عمل جراحی آب مروارید پذیرش گسترده ای پیدا نکردند.
از اوایل دهه 2000، بیش از یک میلیون IOL سالانه در ایالات متحده کاشته شد این تعداد توسط سازمان بهداشت جهانی تخمین زده شد که تا سال 2010 (برای جراحی آب مروارید) سالانه به 20 میلیون نفر در جهان افزایش یابد.
لنزهای داخلی و کاشتی چشم
اولین لنزهای کاشتی چشمی نرم توسط شیمیدانان چکسلواکی ساخته شد. در سال 1952، استادان دپارتمان پلاستیک در دانشگاه فنی پراگ، وظیفه طراحی یک ماده جدید را که به‌طور بهینه با بافت زنده سازگار باشد، تعیین کردند.
آنها تصمیم گرفتند لنزهای تماسی بسازند، اما در سال 1954 تیم دانشمندان چک چیزی را اختراع کردند که ژل آب دوست(به دلیل تمایل به آب) نامیده میشود، که از یک پلاستیک پلیمری برای کاشت در چشم مناسب بود را ساختند.
که اصلی ترین لنزهای کاشتی در درمان آب مروارید است.
اکنون پس از لنزهای داخلی و درمانی می رسیم به لنزهای تماسی یا همان زیبایی
لنزهای زیبایی که گاها با طبی تلفیق شده اند بهترین و شیک ترین گزینه برای افرادی است که میزان ضعیفی چشم آنها کم است و نیازی به انتخاب یکی از انواع لیزیک های رفع ضعف چشم ندارند.
خیلی هم خوب بدون وجود عینک و هزینه های گزاف، با اندک مبغلی می توان علاوه بر چشم رنگی شدن خوب هم ببینند! اما زهی خیال باطل…
استفاده مدام از لنزهای تماسی خطرات جدی را برای شما به همراه دارد من جمله:
به گزارش نازوب، یکی از خطرات استفاده از لنزهای تماسی کاهش میزان اکسیژنی است که به سطح چشم می رسد. از آنجایی که لنزها به سراسر قرنیه می‌رسند، اگر برای مدت طولانی استفاده شوند، می‌توانند میزان جریان اکسیژن به چشم را کم کنند.
که قرمزی قرنیه نشان دهنده کاهش اکسیژن چشم است. دیگر خطر آن تاب برداشتن قرنیه و اختلال در بینایی می شود.
هم چنین عفونت های نادر قرنیه که کراتیت میکروبی نامیده می شود، از جدی ترین عوارض مربوط به استفاده از لنزهای تماسی است.
عوارض احتمالی که با اشک مصنوعی یا قطره چشم برطرف میشود:
1. آلرژی هایی که روی چشم ها تأثیر می گذارد
.2 کنژنکتیویت پاپیلاری غول پیکر: برجستگی هایی که در زیر پلک ظاهر می شوند
3. سایش قرنیه: خراش یا خراش روی قرنیه
4. قرمزی حاد چشم ناشی از لنز تماسی (CLARE): چشم های قرمز و تحریک شده
5. نفوذ قرنیه: تحریک قرنیه که نشان دهنده التهاب و عفونت احتمالی است
6. خشکی چشم
7. نئوواسکولاریزاسیون: رگ های خونی جدید روی قرنیه رشد می کنند که گاهی باعث قرمزی چشم می شود
نکته پایانی
اگر هر یک از علائم ذکر شده را دارید، لنزهای تماسی خود را بردارید. اگر علائم بعد از چند ساعت ادامه یافت یا بدتر شد، به پزشک مراجعه کنید.
چشم های تحریک شده، قرمز
تشدید درد در داخل یا اطراف چشم
حساسیت به نور
تاری دید ناگهانی
آبریزش غیرمعمول چشم یا ترشح
سلامتی خود را قربانی زیبایی های زودگذر نکنید!
