من خطر کردم که یا همه چیز درست شه یا هیچی! هر کاری میکنم واسه خاطر بچمونه که تو خانوادهای که من بزرگ شدم، بزرگ نشه. این خلاصهی کوتاهی از فیلم هاری به کارگردانی امیراحمد انصاری، نویسندگی امیرعلی محسنین و تهیهکنندگی مهدی مددکار و با بازی بازیگرانی جون جمشید هاشم پور، هنگامه قاضیانی، علیرضا کمالی، مینا ساداتی، میلاد کی مرام، حسین سلیمانی، مجید واشقانی، اکبر معززی، ماریه ماشاالهی، اصغر طبسی، علی گلبهاران، اشکان مهری، سمانه افتخاری و … است. برای نقد فیلم هاری با نت نوشت همراه باشید.
پوستر فیلم هاری به کارگردانی امیر احمد انصاری
نقد فیلم هاری
در آغاز نقد فیلم هاری باید بگوییم که این فیلم اجتماعی که بازیگران مشهور و عوامل تولید شناخته شدهای دارد و به لحاظ تولید حرفهای به نظر میرسد، در بخش جلوه گاه شرق سی و چهارمین جشنواره جهانی فیلم فجر حضور داشته است. هاری فیلم شهری است که رویکردی انتقادی اجتماعی در طرح و بیان قصهی خود دارد. قصهای که قرار است به نوعی فساد ناشی از مناسبات بیمار اقتصادی را با مفهوم رفاقت گره بزند و تاثیر مخرب آن را بر فروپاشی اخلاقی روایت کند. دو دوست قدیمی و هم خانه به نام سیاوش با بازی علیرضا کمالی و شاهرخ با بازی میلاد کی مرام که هر کدام با انگیزه و پیش زمینههای متفاوت در یک بازی خطرناک مالی گرفتار میشوند روندی را در رفاقت خود طی میکنند که پایان آن پایان تلخ رفاقت و صداقت است.
بیشتر بخوانید: نقد فیلم ملی و راه های نرفته اش ساختهی تهمینه میلانی
فبلم هاری که تولید سال ۱۳۹۳ است و در سال ۱۳۹۶ در سینماهای ایران اکران شده، همین ابتدای نقد فیلم هاری باید گفت این اثر فیلمی است با خط داستانی سادهلوحانه و ساختاری به شدت پیش پاافتاده. این مدل فیلمها اکثراً فیلمهای فراموش شدهای هستند که هیچکس چیزی از آنها را به یاد نمیآورد. حاصل کار به خاطر کیفیت نازل فیلم بدل به اثری به شدت ضعیف و بیکیفیت شده است. فیلمی که کارگردان از ته قلب به جذابیت گرهگشایی خندهدار پایان فیلم اعتقاد داشته و فکر کرده میتواند با این پایانبندی مخاطب را غافلگیر کند. گرهگشایی پایان فیلم که برادر فلج سیاوش ناگهان سالم میشود، به طرز عجیبی سادهانگارانه است. به حدی که قدرت تشخیص سلیوش را به سان یک کودک ۵ ساله در نظر میگیرد.
بیشتر بخوانید: نقد فیلم غیر مجاز کاری از حسین یکتاپناه
هنرنمایی جمشید هاشم پور و میلاد کی مرام در فیلم هاری
هاری فیلمی برای تهران است و در آن معضلات و روابطی را که در شهر تهران است به تصویر کشیده شده است. در واقع هاری یک ویروس کشنده است که اگر به موقع درمان نشود میتواند تاوان سنگینی را به همراه داشته باشد. در نقد فیلم هاری باید گفت کارگردان سعی کرده است تا در این اثر نشان دهد که اگر هرچه سریعتر راه حل مناسبی برای این معضلات پیدا نشود، عواقب بسیار بدی در انتظار جامعه خواهد بود و در کنار طرح قصه به معضلات جامعه میپردازد.
در نگاهی به زندگینامهی کارگردان فیلم باید بگوییم که امیر احمد انصاری کارگردان فیلم سینمایی هاری در سال ۱۳۵۸ متولد شد. وی فارغ التحصیل رشتهی کارگردانی تئاتر از دانشگاه آزاد اسلامی است. انصاری از سال ۱۳۸۰ با ساخت فیلم کوتاه حرفهی کارگردانی را به طور رسمی و جدی آغاز کرد. فیلم سینمایی هاری حضور در اولین فستیوال فیلمهای ایرانی در استانبول ترکیه جایزه بهترین فیلم را دریافت کرد.
بیشتر بخوانید: نقد فیلم حریم شخصی ؛ تاوان فاش اطلاعات خصوصی
علیرضا کمالی، میلاد کی مرام و مینا ساداتی در نمایی از فیلم هاری
علاقهی کارگردان به سینمای داستانی و قصه گو در فیلم هاری وجود دارد. فیلمی که او به دنبال آن بوده بازیگران بار اصلی را به دوش بکشند. بدون شک انصاری به سینمای کیمیایی علاقمند است و در فیلمش بارقههایی از سینمای او دیده میشود. خاصه در طرح رفاقتهای زخم خورده، نامردی و نامرادیهای روزگار. با این حال کمی نسبت به آثار متاخر کیمیایی، قصه گوتر است. هاری نگاهی تلخ و گزنده به جهان و جامعهای بی رحم را به تصویر میکشد که همه چیز با پول رقم میخورد؛ این پول کثیف که در نهایت قهرمان قصه را به نقطهی صفر میرساند و او باید زندگیاش را از صفر شروع کند.
بیشتر بخوانید: نقد فیلم عرق سرد کاری از سهیل بیرقی، زنانی که پیش تر از مردان دویده اند
در پایان فیلم سیاوش به همسرش میگوید باید یک چیزهایی را در درونم تغییر دهیم و گویی پایان این اضمحلال ارادهی معطوف به تغییر است. تجربهی یک انقلاب درونی. سیاوش به کلانتری میرود تا احتمالاَ خودش را معرفی کند و بدین شکل به این بازی کثیف پایان دهد. او شخصیتی درونگرا دارد که البته در تضاد بین آدم خوب بودن و بد بودن در حال کشمکش است. سیاوش خلافکار بالذات نیست او قربانی و محصول سیستمی است که در آن فقط ناجوانمردان فاتح نبردند.
در جایی از فیلم رئیس شبکهای مافیایی با بازی جمشید هاشم پور میگوید هرچه حرام زاده تر باشی بیشتر برد خواهی کرد. در نقد فیلم هاری باید گفت ضعف در شخصیت پردازی و فضاسازیهایی که بیشتر به یک گنگستر ایرانی نزدیک است قدرت همراهی و همدلی مخاطب با خود را ندارد و چنانکه شایسته است با ذهن مخاطب درگیر نمیشود. فیلم البته روایت غیر خطی را برای بیان قصه خود انتخاب میکند و مبتنی بر عنصر غافلگیری و آشنایی زدایی پیش میرود.
آنقدر رشتههای قصه از هم گسسته و پاره پاره است که عناصر درام در هم به خوبی چفت و بست نمیشود و درک روابط آدمها و مناسبات آنها در هالهای از ابهام میماند.
کمک کردن به رفیق قدیمی پدرش که در وضعیت بد اقتصادی است یا فداکاری و ایثاری که او در حق برادرش معلولش میکند یکی از مصادیق این معناست. با این حال آنقدر رشتههای قصه از هم گسسته و پاره پاره است که عناصر درام در هم به خوبی چفت و بست نمیشود و درک روابط آدمها و مناسبات آنها در هالهای از ابهام میماند.
هاری تصویری عریان از سقوط اخلاقی و پلیدی انسان در چنبره منافع شخصی و جبر پول کثیف است. شاید نقطه اوج آن هم در صحنه پایانی باشد که نقاب از چهره آدمهای پیرامون سیاوش برداشته میشود و او میفهمد که از همه رو دست خورده است. تصویری بی رحمانه از آدمهایی که روی انسانیت را سیاه کرده اند و از پلشتی و پلیدی خود، هویت میگیرند. در نقد فیلم هاری باید گفت، اضمحلال و سقوط آدمی در درهی پستی را میتوان در پس این اثر احساس کرد. اگر این مفاهیم در یک منطق دراماتیک و ساختاری باورپذیر بازنمایی و روایت میشد، این فیلم میتوانست به یک فیلم اجتماعی تند و تیز موثر بدل شود اما در رسیدن به این هدف ناکام میماند.