گرچه ارتباط ملموس و مستندی بین سفر هیل و شعله‌ور شدن مجدد آتش هرج‌ومرج در عراق نمی‌توان ارائه کرد اما سفر پنهان برخی از مسئولان عراقی به واشینگتن از یک سو، حضور دیوید هیل و گفت‌گوهای شبه‌محرمانه‌اش با شماری از شخصیت‌های عراقی از سوی دیگر و مستنثی شدن برخی از مسئولان و شخصیت‌های عراقی از این دیدارها در کنار فعالیت قابل توجه سفارت آمریکا و وابستگانش در فضای مجازی و به شکل میدانی همگی دست به دست هم دادند تا ظن و گمان‌ها در مورد اقدامات پشت پرده و برنامه‌های در سکوت ایالات متحده در عراق افزایش پیدا کند.
وقتی «کلی کرافت»، سفیر آمریکا در سازمان ملل، به صراحت اعتراف می‌کند تا زمانی که دولت عراق با جمهوری اسلامی ایران رابطه حسنه داشته باشد اوضاع در این کشور به همین منوال باقی خواهد ماند، به طور حتم هرگز نمی‌توان به این سکوت رسانه‌ای و آرامش عملیاتی در رفتارهای آمریکا طی چند روز گذشته نگاهی خوشبینانه داشت.
به اعتقاد برخی از کارشناسان، واشنگتن بعد از آنکه رشته‌هایش با مواضع و سخنان مرجعیت نجف پنبه شد و حتی عواملش در جریان‌های مختلف عراقی نیز قدرت هدایت معترضان را پس از این سخنان از دست دادند، مجدداً به سایه خزید و به دنبال اجرایی کردن پلان B خود و جایگزینی آن به جای طرح شکست‌خورده «هرج‌ومرج خشونت‌آمیز» رفت.
ورود پررنگ نماینده سازمان ملل متحد به پرونده اعتراضات در عراق آن هم بعد از حدود ۲ دهه انفعال و خواب زمستانی، به خودی خود امری قابل تامل است. اینکه گزارش نماینده این سازمان در بغداد تا زمان فرا رسیدن ریاست آمریکا بر سازمان ملل متحد به تعویق بیفتد نیز می‌تواند ابهام‌آمیز و سوال‌برانگیز باشد.
ورود سازمان ملل متحد و متحدان اروپایی واشینگتن در تبیین شاخص‌های جانشینی عادل عبدالمهدی نیز، آن هم در قالب ویژگی‌هایی که آمریکا به دنبال به کارگیری آن در عراق است، می‌تواند به این تلاش‌ها اضافه شود.
آغاز مجدد مشکلات امنیتی در عراق به ویژه پررنگ شدن عملیات داعش در چند نقطه از این کشور و هدف قرار گرفتن نظامیان ارتش در مناطق خاصی از عراق همچون مرز با سوریه، خبر از تغییر زاویه‌های فشار آمریکا بر مفاصل سیاسی عراق می‌دهد.
به اعتقاد بسیاری از کارشناسان یکی از دلایل سکوت کردها از یک سو و اهل تسنن عراق از سوی دیگر در این غائله به نوع خواسته واشینگتن از رهبران جریان‌های عمده آنها برای نقش‌آفرینی خاص بعدی مربوط می‌شود، نقشی که می‌تواند در آینده و در زمان ترسیم چهره کلی طرح عراق نوین آمریکایی نمود بیشتری پیدا کند.
به اعتقاد تحلیلگران عراقی به همان اندازه که دولت آمریکا مواضع علنی خود را در عراق کم‌رنگ کرده و سفارت این کشور حتی از خروج شماری از کارمندان خود به همین منظور سخن گفت، شدت جنگ روانی در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی را چند برابر کرده و از طریق سازمان‌های مردم‌نهادی که طی چند سال گذشته ایجاد و حمایت کرده سعی در تاثیرگذاری بر افکار عمومی و ایجاد تغییر نرم در جامعه عراق به طور اعم و شیعیان عراق در راستای کودتای نرم خود دارد تا در شرایطی که عراق در شاهراه تغییر ساختار انتخاباتی و تحول در نظام دموکراسی خود قرار گرفته جایگاه تاثیرگذاری برای خود در این تحولات و سیاست‌گذاری‌های بعدی در اختیار داشته باشد.
به بیانی واضح‌تر در شرایطی که شماری از سیاست‌مداران عراقی نسبت به تشکیل کمیساریای مستقل جدیدی در عراق ابراز امیدواری می‌کنند شماری از تحلیلگران از تله‌های پنهان آمریکایی و طرح‌های نرم این کشور علیه عراق ابراز نگرانی و حتی وحشت می‌کنند.
